Weer thuis

Weer naar huis,
Dag Saint Flour.

De reis ging voorspoedig. We besloten onderweg nogmaals de Tegelberg in Briare te bezoeken. Twee tassen scherven en tegeltjes de auto in en we reden verder.
Natuurlijk met ons Pipje gezellig op de achterbank.

Vandaag in Zeeland en samen met mijn moeder bloemen geplukt in een pluktuin.
Dat vind ik zo heerlijk
De bloemen staan nu thuis in Utrecht, langzaam schakel ik weer over naar het in Utrecht.

Lappendeken en putterpret

Ja dat is het, de Auvergne lijkt op een lappendeken.  We zitten hier in zo'n prachtig stuk. Waar we ook kijken: overal heuvels en bergen met landbouwer of bossen. Allemaal vlakken gerangschikt over je gezichtsveld.

Vanmiddag hebben we een uur genoten van een jong puttertje wat uit het hoge nest in de druif was gevallen en toen wel 10 meter over de grond al piepend verder fladderde. Maar hij ging ook langzaam weer terug. Moeder putter piepte hem vanaf een boom de goede kant uit.  En onze mond viel open toen het beestje de stronk van de druif bereikt had en heel voorzichtig tak voor tak naar.boven hipte en fladderde, en gewoon weer in het nest ging zitten. Ze passen net met zijn drietjes, maar de ouders voeren ze nog steeds regelmatig.
Zie de foto van het jonge beest nog in de lavendel plant.

Scherven knippen en plakken?

Mozaïeken is knippen plakken en vooral kiezen en rangschikken. Lijkt simpel en leuk.  Leuk is het zeker. Maar mozaïeken is ook ontwerpen, waarom kies je die kleur op die plek? Waarom die vorm scherf, of toch beter andere vorm knippen, maar het moet wel aansluiten?
Hoe is de vlakverdeling van het totale beeld? In verhouding, niet saai maar spannend, loopt de horizon recht en staat ie op de goede hoogte?
En versterkt de vorm van de scherf dat wat je wilt laten zien?
Allemaal vragen die ik me afgelopen week heb gesteld tijdens het bezig zijn met mozaïeken.  Vaak haalde ik de dag erna met spatel en hamer scherven van weg, om ze daarna te vervangen door andere kleur.
Ik heb hierin nog veel te leren.
Zodat mozaïek werkstukken niet tuttig worden maar steeds weer mooi om naar te kijken.
Zie hier mijn eerste mozaïek maaksels.
De eerste is helemaal gemaakt met gevonden scherven op de tegelberg. En de laatste is gemaakt met kapotte glastegeltjes van de tegelberg. De rest van zelf geknipte nieuwe tegels.

Luchtig

Na een middag met onweer en regen kregen we dit cadeau. Huizen beneden in de mist, wij hoog onder deze kleuren .

Bromvliegen

We leven twee weken op het platteland. Wat we horen? Vaak slechts een vogel of een bromvlieg. Buiten vliegen snelle vliegen, die schieten langs je hoofd en dan klinkt het als zo'n klein vliegtuigje. Door het geluidsniveau weet je precies waar hij om je kop vliegt.
Binnen hoor je soms de koelkast aanslaan. En natuurlijk de vliegen. We hebben van die kleverige vliegen vangers opgehangen ( al drie keer met mijn krullen aan blijven plakken zo vies). Door de enorme stilte horen wij nu ook als er een vlieg tegen zo'n vanger is gevlogen. Dan kleeft ie vast maar hij denkt nog weg te kunnen vliegen. Dat brommige - wegvlieg-geluid houdt soms wel 2 minuten aan. En dat is best lang als er verder geen geluid is. Soms twijfel ik dan of die vlieg niet uit zijn lijden verlost moet worden. Daar denk ik 2 minuten over na....

Natuurlijk zijn er ook andere geluiden:
* de oude boerin aan ons weggetje die klokslag kwart voor 7 de koeienstront-opschud-machine aanzet en om 7 uur weer uitzet
* de tractor van de 2 broers-boeren
* de moeder van de broers boeren die vanaf boven uit het huis alleen hysterisch kan schreeuwen naar haar zonen(2 keer per dag)
*roofvogels
* koeien die om kwart voor 10 naar het weiland lopen en om kwart voor 8 weer terug naar hun schuur

Tja dat was het zo'n beetje.
Vorig jaar hadden we een leuke Franse zender op ons wereldontvangertje.  Dat gaf ons Franse muzikale vreugd in de stilte. Hij is kapot (na 20 jaar trouwe vakantiedienst) als je er hard in knijpt doet hij het nog.
Dat doen we soms, gewoon even één Frans liedje, om de stilte en de bromvliegen te doorbreken.

Zingend sorteer

Zingend sorteren, dat is wat ik doe.
De twee zakken gevuld met een minuscuul deel van de tegelberg zijn steeds weer gespoeld in de kruiwagen.
Gesorteerd op soort, daarna echt in sop gewassen en gesorteerd op soort, kleur, maat en op kapot of heel.
Nu zit bijna alles in zakjes.
En tijdens dot hele proces hoorde ik vogels, soms een tractor, B , af en een koe en mezelf.
Ik deed het neuriënd. Gewoon te midden van het boerenleven in de Auvergne.

Nu komt de mozaïek fase, maar eerst naar een vide grenier (Rommelmarkt).

De tegelberg

Het liep anders. Startklaar voor vertrek deed de auto van mijn ouders het niet.
We gingen aangeslagen samen op weg, uitgezwaaid door aangeslagen ouders.
Soms lopen dingen anders.

We overnachtten bij de Loire en de volgende dag vertrokken we  richting het Franse schooltje.  Maar niet voordat we de tegelberg in Briare opzochten. 
Naast de tegelfabriek ligt een minstens 20 jaar oude afvalberg tussen de bomen.
Het leek het paradijs. Bergen tegels, glasvierkantjes en glazen knoopjes.
Twee tassen vol.
De foto's spreken voor zich.
Toen miste ik mijn moeder, want samen zoeken en vinden daar houden we van.
Maar als zij niet naar de berg gaan komt de berg.......

Klap doosjes

We gaan naar

Morgen vertrekken we met mijn ouders naar Frankrijk. In Gien hebben we de eerste overnachting en de dag erna rijden we richting het kleine Franse schooltje..
De sfeer is goed, en mijn moeder zingt dit steeds: 'we gaan naar Frankrijk'( klik)
En natuurlijk zing ik gezellig mee.

Stokroospret

Hollyhock, Rose tremière, Malvarosa zijn allemaal vertalingen van : ' stokroos'.
Ze groeien het liefst op een plek die jij niet wilt, in het grindpad, op je terras, tussen stenen langs de stoeprand. Ze hebben niet zoveel nodig en als je ze eenmaal hebt dat heb je elk jaar prachtige bloeiende stokken.
Het zijn kruisbestuivers, dus de kleuren wisselen nog al eens. Nieuwe plantjes hebben 2 jaar nodig om een grote bloeiende stokroos te worden, maar daarna kan hij jaren achtereen bloeien.
Hij blaadjes draaien heel mooi uit de knop, dan lijkt het wel papier. Al 20 jaar hebben wij stokrozen in de tuin en elk jaar is dat genieten.

 

Vakantie zin

Langzaam glijden we het vakantiegevoel in. Dat is wel weer even wennen, er moet eerst bijgeslapen, opgeruimd, opgevouwen, gezocht, aan de gracht gezeten en ingepakt worden.
En dan, dan gaan we dinsdag richting Zeeland.
en dan op donderdag richting het oude Franse schooltje in Le Chambon.
Gezellig met zijn B, ik en mijn ouders. Hoe heerlijk is dat!

Team zin

Vakantie, ja echt waar de vakantie is voor mij begonnen.
Vandaag een wen middag in groep 4 waar ik na de zomervakantie 2 dagen per week ga werken.
Gezellige groep, leuk team, ik heb er zin in.
Om de school veel groen, veel ruimte, zelfs een kinderboerderij waar de kinderen kunnen kijken in de pauze.

Afgelopen dinsdag waren mijn oud collega's en ik op het afscheid uitgenodigd.T. ging met pensioen en dat werd een prachtig afscheid, een afscheid zoals we dat bij Kunst Centraal gewend waren.
Ondanks de beladenheid, 3 jaar geleden ben is een grote groep vak consulenten na bezuinigingen ontslagen, was het een bijzondere middag.
Het gevoel van bij elkaar horen, een team zijn, het was er weer.

Vanmiddag kwam ik op obs 't Zand ook in een echt team terecht, dat merkte ik en dat voelde ontzettend fijn. Een vakantie beginnen met uitzicht op een invalbaan van minimaal 3 maanden.
Heerlijk.

Puzzelend vormgeven

Deze week te veel verschillende dingen.
Geen dingen om even op te noemen.
Daarom alleen even een fijn vooruitzicht:

Tussendoor heb ik in een inloopatelier van Project-Arts wat instructie gehad en geoefend in Mozaïeken. Het tassen maken heeft lang stilgelegen vanwege verbouwing atelier van mijn Tassen-collega. En ik heb het nodig: creatieve plannetjes in het vooruitzicht.
En nu ken ik de basis, kijk maar: Puzzelend vormgeven met scherven.

Ik heb tegeltjes, lijm, tegelvoegsel en ook een tegel-kniptang en een servies kniptang besteld.
Want vanaf 15 juli ga ik twee weken naar Frankrijk, naar het mooie oude schooltje in le Chambon.
En daar, daar op die plek kan ik af en toe lekker mozaïeken.
Natuurlijk verwerk ik daar Franse oude kopjes, theepot tuiten,eierdoppen, en nog veel meer in.
Mijn ouders gaan mee naar Frankrijk en dus,
hoop ik dat mijn moeder meedoet!
Wordt vervolgd.

(Goed plan mam?)

Zomergedicht

Golvende hitte

Een thuizig warm dagje.
Door de festiviteiten in Utrecht vanwege de tour de france konden we de wijk bijna niet uit en de stad kwamen we niet in, zelfs niet op de fiets.
In al vroegte fietsten we een rondje en proefde de sfeer. Al weken hangt er een feeststemming in Utrecht, thema fiets is enorm aangepakt.
De zon is geel en de stad is geel.
Het is een fijne sfeer.
maar toch...
Dat Utrecht het zo uitgebreid aanpakt, uitgebreider dan de andere steden waar ooit gestart is kost veel geld. Het kost Utrecht belachelijk veel geld. Ook veel meer geld dan begroot was destijds. . .
Dat vind ik niet goed, zeker niet in een stad die op alle fronten enorm bezuinigt.





Afgelopen week had ik sollicitatiegesprek op een prachige school, maar het gebouw wordt niet goed beheerd door de gemeente.
Met als gevolg: de lokalen met enorme ramen op het zuiden hebben nog steeds geen zonwering.
Kinderen te warm, leerkrachten te warm, echt een probleem voor het onderwijs in die groepen.


Ja gemeente Utrecht, het is keuzes maken.
Maar het blijft jammer dat iedereen zijn eigen stad graag op de kaart wil zetten maar dat dat altijd ten koste gaat van andere nog veel belangrijkere zaken.


Dus vandaag maakte ik een tentje rond de parasol, hingen we ook een grote lap voor het raam aan de buitenkant, aten we aardbeientaart en zomerse hapjes.
En na de zomer heb ik voor minimaal 3 maanden een invalbaan: twee dagen in de week groep 4.
Op die school zonder zonwering, maar in een lokaal op het noorden.

Dierendokter wordt ze

Wat mooi!, zei ik tegen kleuter S.
'Wil je een doosje dan kun je hem mee naar huis nemen?'

'Nee, mijn moeder houdt niet van dieren'.
'Ik word dieren dokter ik weet het zeker, mama zegt dat dat niet mag'

Deze kleuter is op het schoolplein altijd bezig met beestjes zoeken en veel kinderen volgen haar daarin. Ze maakt huisjes, hoopjes en laat het aan iedereen zien. Ook praat ze over dieren en weet ze best veel.

Komt wel goed met haar. Er komt een moment dat ze gewoon haar eigen studie-weg gaat. Echt waar!