Kijk maar:
Terwijl ik al een jaar rouw over de bezuinigingen in de kunsteducatie en mijn ontslag (wat binnen 10 dagen valt), is er ook een andere kant.
Namelijk nadenken over, en onderzoeken van, wat mijn mogelijkheden en dromen zijn.
Soms voelt dat als enorme vrije ruimte waarin alles mogelijk lijkt.
Maar och, zo vaak raak ik ervan in de knoop, en weet ik geen begin en einde meer (zie foto).
Dan kan ik
- vreugdevol fantaseren over het hebben van een eigen kleuterklasje,
- pijn in mijn buik krijgen over de financiën consequenties,
- zin krijgen in mooie tassen maken
- weer studeren als een uitdaging zien
- paniek voelen over het onregelmatig worden van mijn al jaren zo regelmatige leventje
- een brok in mijn keel krijgen over het afscheid dat ik moet nemen van de collega's met wie ik zo lang lief en leed heb gedeeld
- 1001 ideeën krijgen over projecten die ik ooit nog wel zou willen ontwikkelen.
Ik zie er naar uit alles weer op een rijtje te hebben.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten