Met trots zag ik de bank steeds mooier worden, zou hij dan toch handig en creatief . . .? van zijn moeder dan toch zeker . . . ? Goh, echt zelfverzonnen en zelf getimmerd.
De bank was al snel favoriet, overdag voor vriendenclub van J die bijna allemaal een tussenjaar hadden ( de koffie was niet aan te slepen).
Toen J ging studeren en op kamers ging wonen bleef de bank staan, natuurlijk.
Voor pauzerende skatende buurkinderen. Voor lekkere bakkies met vriendin M in de ochtendzon. Voor hangjongeren, en voor de hele straat.
Gister was de bank opeens weg (zie kale plek)
Wie o wie? En hoe? En wanneer?
Wat blijkt is dat de buren van 55 de vaatwasser aan de straat hadden gezet en het grof vuil hadden gebeld om deze op te halen. Rond 8.13 uur zag ik een auto met vreemd nummerbord voor de deur stoppen en de kapotte vaatwasser inladen.
En wat daarna gebeurde weten we niet zeker maar het ging zo. . . . . .
De mannen met de fel oranje jasjes reden door de straat en stopten volgens de opdracht op hun papiertje voor nummer 55.
'er staat niks Henk, wat denk jij?'
' nou en dat bankie dan voor nummer 53?'
'zullen we die dan maar inladen?'
'goed plan'
En zo is het gegaan, we missen de bank, iedereen vraagt waar 'de bank 'is. De bank diezo hoort bij zoon J die na 10 weken Spaans leren in Barcelona weer thuis was en zin had om iets zelf te maken.
En nu?
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten