Afscheid

Omringd door mijn allerliefste collega’s maak ik dit bericht.

We zijn op een mooie locatie en nemen afscheid van Kunst Centraal 1.0.

Een instelling waar naast een Kunst- en cultuurprogramma ook een groot aanbod was met cursussen en workshops voor leerkrachten en teams. En ook een loods vol leskisten, voor elke groep, van elk kunstvak.

Leskisten waarmee de leerkracht de kunstvakken een actieve plek in de klas kan geven.

Alle consulenten hebben er daar heel wat van verzonnen.

Deskundigheidsbevordering en de leskisten verdwijnen en daarmee ook de meeste vak consulenten.

En dat valt niet mee. Het had zo anders gekund. Ik zo graag gezien dat er van alle kunstvakken een consulent was gebleven.
Maar er zijn andere keuzes gemaakt.

 

Nu vertellen collega's lieve dingen, zingen mooi, en zijn we echt fijn bij elkaar. Lachen en huilen (vooral ik).

Ik ga verder op mijn pad, heb zin in mijn nieuwe pad, echt waar.

Studeren, tassen maken, en leuke projecten verzinnen.

Zonder de collega's met wie ik al zolang werk, hoe moet dat nu ?

De week beginnen met collega's die zovéééél van me weten. Dat is zo fijn. 

 

Dag Kunst Centraal, geen 'echt' afscheid van de allerliefste collega's, maar wel weg van mijn o zo vertrouwde werkplek, en geen consulent Audiovisuele vorming meer.

Als mensen mij vragen wat voor werk ik doe zei ik tot vandaag altijd :

 'ik heb de allerleukste baan van de wereld'.

 

Ineke