De zon gaat altijd onder

Onderweg naar huis genoot ik van de ondergaande zon en mijmerde nog wat over de stagedag van vandaag. De leerlingen zijn onrustig, en ik vond het voor het eerst moeilijk om een les te geven.
Een rekenles, niet persé het onderwerp, maar de methode-opbouw met werkschrift, rekenboek en digibord. Daar moest ik echt aan wennen.

Om me heen kijken is dan het beste wat er is, die mooie zon en dan een snelle foto met smartphone.
Bij thuiskomst zat de oudeste zoon gezellig met ons Pipje op de bank. Hij komt overdag dan gewoon een bakkie doen bij de hond (hij woont op kamers).

Voor het eerst was ik jaloers op Pip: lekker gewikkeld in een door mij zelf gehaakte deken op de bank naast die fijne zoon.

Ineke