Kuikenjagers

Gister was er stroomstoring, en dat vond de router te ingewikkeld. En dus viel mijn lange bericht over de kuiken jager en de kuikentjes plotseling weg.

Moet je voorstellen, je hoort jonge eendjes piepen en loopt verheugd, tijdens je rondje met het hondje, richting die 8 kleine bolletjes dons.
Maar voor je het weet meldt de kuikenjager zich alweer, hij vliegt over je hoofd, installeert zichzelf steeds op een andere tak, en iedereen weet dat hij zin heeft in zo'n kuiken.

Terwijl ik daar tussen de dieren stond dacht ik na over wat ik eraan kon doen, en of ik er iets aan wilde doen.
De kraai had honger, of misschien had hij in zijn thuisboom een nest vol jonge kraaitjes, en had hij beloofd met een lekker hapje thuis te komen.
Wat een gedoe, ik besloot door te lopen en de natuur zijn gang te laten gaan.
Wat kun je anders?

Vlak bij het bruggetje zat een reiger, keek ook wat hongerig rond, zat heel stil te turen.
Die had zin in kikkers en eendenkuikens.

Vandaag liep ik weer met het hondje, altijd hetzelfde sloot rondje.
Ik hoorde de eendenkuikens, en telde. 1,2,3,4,5,6,7, . . . . . .

òf de kraai, òf de reiger had er één meegenomen naar hongerige familieleden.

Ineke