Dame en Dom dienen mij van advies.

Vandaag zat ik met mijn lieve B aan de koffie in café met uitzicht op de Oude Gracht én de Domtoren.
( er is maar 1 tafeltje waar je het allerbest uitzicht hebt, het fijnste binnen-koffie-drink-plekje in Utrecht)

Mijn hoofde zit vol, en niet met snot, maar met alles en nog wat.
Zorgen als moeder, de zorgen als vriendin, zorgen over het huis, zorgen over werk, zorgen over studie, och och och
Ach, iedereen kent dat wel toch ? Dat je het gevoel hebt dat het allemaal te vol is en dan worden eventuele zorgen groter dan ze eigenlijk zijn. Alsof ik het allemaal niet op een rijtje kan krijgen  in mijn hoofd.
Het was heerlijke koffie en ook fijn met B. We genoten van het uitzicht.
En opeens zag ik haar weer, de dame met de groene jurk.

Ze genoot van hetzelfde uitzicht. Maar daar bleef het niet bij.
Ik werd toegesproken. . . .
Dag voor dag, nu is nu, geen extra afspraken, goed blijven sporten, stage hoeft niet op 200 %, de zonen komen er wel, en zo ging ze nog even door. . . . . .

En terwijl ik dronk, en luisterde, en dacht, en naar de grote wijze Domtoren keek herinnerde ik me dat de dame met de groene jurk ook steeds op bezoek kwam toen ik nog bij Kunst Centraal werkte.
Ik keek even terug, heel even maar.
Ontslagen en werkeloos ben ik aan een versnelde studie voor leerkracht begonnen.
Studeren, stage lopen en ondertussen loskomen van het werk en collega's waar ik zoveel van hield.

Ik nam nog een laatste slok koffie, en dacht ;' ik ben trots op mezelf', en ik mag daar best moe van zijn.

Ineke