Groene glimmende geluks kever

Vorig weekend waren we in een enorme Emmaus winkel, gehuisvest in een oude fabriek of school in Frankrijk. Allemaal verschillende afdelingen, wij bleven het langst bij het servies. Ze hadden zoveel!
Zelfs dozen met daarin geheel complete serviezen voor 20 €. De één nog mooier dan de ander.
En ik wist; met een geheel servies hoefde ik niet thuis te komen.
We hebben genoeg (verzameld) servies, en het huis is vol.
Terwijl we heerlijk overal tussen snuffelde, wat gebloemde kopjes kochten voor onze bloemenservies doos
( 100 kopje, 100 gebakbordjes, 100 vorkjes, koffiepotten en 10 taartborden, alles gebloemd, heel oud en bij ons te huur) kochten, en een paar koffiepotten vond ik een grote groene kever.
Hij glom prachtig, leek net een scarabee, en ik stopte hem in een melk kannetje vlak voor het inpakken.
In het hotel aangekomen stopte ik hem in een zakje in mijn koffer.

Thuisgekomen liet ik hem zien en deed ik hem in een heel klein doosje.
Hij was zo mooi, en ik verheugde me erop om hem de volgende dag in de kring aan groep 3 te laten zien.

Maandagmorgen half  9 zat ik met mijn doosje in de kring. Toen ik aan de beurt was vertelde ik over de gevonden groene kever, deed het doosje open en liep de kring rond. En opeens zag ik hem bewegen, hij klapte zijn pootjes uit en ging door het doosje lopen en probeerde er zelfs uit te klimmen.
Nu ben ik niet bang voor insecten ( ik vind pissebedden en duizendpoten trouwens wel echt heel eng maar dit ter zijde) maar ik schrok zo erg dat ik moeite moest doen het doosje recht te houden en mijn rondje langs de kinderen af te maken. Die vonden het trouwens geweldig.

Doosje dichtgedaan, en in mijn tas. Eigenlijk moest ik hem van de kinderen vrijlaten in de grote heg, dat moeten alle kinderen die een insect mee naar school nemen, maar ik wilde hem nog per se fotograferen voor mijn blog.
En eigenlijk leek het me zo mooi hem in een grote glazen bal te doen die Arnika (klik en zie haar blog) gebruikt voor het maken van mooie hangers.
Vanmiddag besloten de kever te fotograferen (ik fotografeer alles met mijn mobiel).
Maar...na het bewerken van de  foto's keek ik even en hij is weg......

grrrrrr zou hij boos zijn dat ik hem zo zielig in een doosje zonder eten en frisse lucht heb bewaard?
Hij is dus op zoek, in mijn huis, met zijn uitgeklapte gekreukte pootjes.

Gelukskever dacht ik, maar nu is het toch een beetje een griezelkever.

Ineke