Ik houd niet van graaien en naar prijzen vragen. Wat ik doe is rondlopen, aan leertjes voelen en naar mensen kijken.Vooral vrouwen met mooie tassen of aparte zelfgemaakte schoenen.
Ik kom ook altijd de medestudenten tegen van de tassenopleiding die we samen gedurende twee jaar deden( 1 dag per week met diploma).
De man reehts op de foto met zwarte trui en grijs haar met bril had de leukste kraam.
Hij was 40 jaar tassenmaker geweest en had al zijn atelier materialen in dozen bij zich. De holnietjes, ringetjes, gespen, sluitingen, d-gespen en nog veel meer zaten in verschillende potjes en blikjes. Ik kocht en zwarte grote holnietjes en mooie ritsen. Hij stopt met zijn vak.
Opeens schoot me te binnen dat er ook een moment is dat ik 'ermee' stop.
Zal ik dan als 75 jarige ook met al mijn potjes en bakjes mijn voorraad verkopen aan een nieuwe lichting tassenmakers? Ik denk dat ik dat heel moeilijk zou vinden.
Bovendien heb ik niet zoveel al deze meneer, ik ben maar 1 dag in de week in het atelier met vriendin L aan het tassen maken.
Nog een tip voor de blog lezers die een nieuwe cursus zoeken:
Het moet niet gekker worden.
(alhoewel, dit klinkt wel beter als een cursus 'jezelf bevrijden in een boom' of 'çreatief met vet')
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten