Mijn moeder die nooit zei:'daar zit een vogel', maar altijd de naam van de vogel, bloem of wat dan ook gebruikte ( ik ken nu heel veel vogels en bloemen bij naam).
Het plantjes stekken in de lichte bijkeuken met mijn opa, heerlijk vond ik dat.
Maar ook mijn scouting periode kwam voorbij.
Alhoewel ik heel blij ben dat mijn kinderen niet op scouting wilde ( ik heb het ook nooit gestimuleerd) heb ik vooral fijne herinneringen aan het leren roeien en zeilen.
(en niet aan de manier van leiding geven, het hoge christelijke gehalte, de hierarchie en het gezeur over uniform vlaggen enzo)
Het bouwen van 'van alles' met palen en touwen vond ik het aller fijnst.
Keukens, banken, tafels, alles sjorden (ja zo heet echt) we zelf aan elkaar tot enorm stevige en vaak prachtige bouwsels. In de natuur bezig zijn met natuurlijke materialen en techniek. Heerlijk!
Vooral met vriendin Carolien kon ik lachen over ons scouting verleden (had geen andere vriendinnen die op scouting gezeten hadden), zij had ook jaren bij een zeeeverkenner groep gezeten. Bij het uitzoeken van haar spullen, na haar overlijden, kwam ik haar scouting liedjes boek tegen.
Daarin trof ik het volgende liedje:
Ik begeleidde later bij het kampvuur ook altijd het zingen op mijn gitaar.
Oh ja, het kampvuur: een mooi vuurtje stoken kan ik ook.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten