Het huis van mijn opa en oma

Met Hilversum heb ik iets speciaals, het is de stad waar mijn opa en oma de Boer woonden. De ouders van mijn moeder. Ze woonden in een prachtig oud huis op de Taludweg. Als familie kwamen we daar regelmatig samen met zijn allen. Drie gezinnen en 10 kleinkinderen.
Dan aten we gebakken scholletjes of scharretjes en rijst met boter en suiker, een echt Noord Hollands gerecht. De kleinkinderen aten in de achterkamer en de volwassenen aan de grote eettafel.
Ik was de oudste kleindochter en dat liet mijn opa heel erg merken. Ik voelde me bij hem eigenlijk altijd een soort prinses.
Als kleine kleuter durfde ik in de gang niet door de deur naar de keuken, boven die deur hing namelijk een enorm hertengewei en dan vond ik heel eng. Ik liep altijd om naar de keuken.

Logeren vond ik heerlijk bij mijn opa en oma, met oma ging ik naar de markt en op de terugweg liepen dan langs het kantoor waar mijn opa werkte.Dan mocht ik even naar binnen en altijd stond daar een foto van mij op zijn bureau.
Ik was dol op de spulletjes bij mijn oma, de spullen met een verhaal. Oude vazen, kleedjes, emmertjes, echt alles. Ze wisten er van alles over te vertellen.
Opa had een bijkeuken waar hij planten stekte en liet opgroeien en cactussen verzamelde, zodra hij thuis was hielp ik hem met de plantjes.
In de schuur hing een hele grote ring met wel 80 oude sleutels,zo prachtig.
De schuur stond vol met oude dingen (toen al oud...) en ik wilde van alles weten wat het was.
Met heel veel geduld legde mijn opa of oma uit wat het was, hoe oud,van wie het was geweest en hoe zij er aan waren gekomen. Ik kende als kind het hele huis, de inhoud van de kelder, de inhoud van de trapkast,de inhoud van de schuur, de inhoud van de oude kast, de inhoud van alles. Mijn oma vond dat zo leuk dat ze altijd weer iets gevonden had om aan mij te laten zien.

Later ging ik studeren ( 1981), ik had nog geen kamer en kon 3 maanden bij mijn oma wonen.
(Mijn opa was in 1976 op 68 jarige leeftijd al veel te vroeg overleden)
Ik sliep in het kleinste kamertje, het kamertje wat vroeger van mijn moeder was.
Elke dag fietste ik naar de opleiding in Baarn, en als ik thuis was dan had oma champignon soep gemaakt, visjes gebakken.Och och wat werd ik verwend.
Als we samen met de bus naar de markt gingen kreeg ik een kwartje en dat mocht ik dan aan de chauffeur geven.
Mijn oma overleed in 1986, het huis werd verkocht. Ik kon het natuurlijk niet kopen dus mijn droom om in dat huis te wonen kon niet door gaan.
Het huis ging nooit uit mijn gedachten. Tijdens mijn zwangerschap in 1992 en later tijdens mijn tweede zwangerschap in 1995 droomde ik elke nacht van het huis met al zijn fijne plekjes.
Ik begreep nooit waarom, het was pittig maar het leek er gewoon bij te horen. Later in mijn leven waren er momenten dat ik weer weken elke nacht over het huis van mijn oma droomde.
De laatste jaren droom ik er nog maar zelden van.
Afgelopen maandag was ik in Hilversum en ben ik even langs het huis gereden.
Het was niet vervelend, alsof ik het huis nu had losgelaten. Ik durfde niet de auto uit (dat dan weer niet) maar maakte een foto door het raam.

Mocht iemand een keer over de Taludweg in Hilversum rijden, zwaai dan even naar dit huis met nummer 23.
Ik denk dat niemand verbaasd is dat ik heel erg van oude spullen houd, groot of klein, spullen met een verhaal. Dat ik op de vele rommelmarkten en in de vele kringloopwinkels ook veel dingen herken uit het huis van mijn opa en oma.
Enne....in mijn huis heb ik ook nog dingen van mijn opa en oma. Kleine en grote dingen.

Ik hoop dat heerlijk slaap met deze herinneringen in mijn hart.

Ineke