Winterlandschappen in de klas

Met groep 4 winterlandschappen gemaakt. Dat was een hele klus.
Ter inspiratie bekeken we 3 oude winterschilderijen van Breughel en van Avercamp.

Deze schilderijen vonden ze geweldig, ze raakten niet uitgekeken.
Eerst liet ik ze 3 schaatsende mensen tekenen op papier en daarna uitknippen (goed knippen is ook lesdoel). Natuurlijk had ik foto's van schaatsende mensen zodat ze eens goed konden kijken hoe de benen aan het lijf zitten, wat ze met hun armen doen enz.
De week erna tekende iedereen een winterlandschap met pandakrijgt op een groot A3 papier.
Met verdunde zwarte ecoline kleurden we het ijs grijs.
Tot slot mochten ze hun schaatsers er op plakken.
Het was een moeilijke opdracht voor deze groep 4 , de ene groep 4 is de andere niet.
We kregen wel steeds meer zin in schaatsen maar of deze schilderijen daarbij zullen helpen?

Oeffff

Je hebt van die dagen...... terwijl Pierewiet mij gisteren in 20-voud nog toelachte( toen had ik kleuters). Donderdag en vrijdag heb ik groep 4.

Vandaag ging het met 8 jarige leerling met adhd niet goed. Zat niet lekker in zijn vel.

Niet fijn voor hem, maar ook zo naar voor de andere leerlingen. Hij stoorde enorm, praatte de hele dag door mij heen, werkte niet, wilde geen taal rekenen.

Er stond een hilarische sfeer die voor veel kinderen onveilig voelde. Ze hadden er last van en wisten ook niet hoe ze zich moesten gedragen.
En ik ben de juf....ik kon het niet veranderen.

Kreeg geen grip op de jongen,  reageerde positief als hij meedeed en niet stoorde.
Maar het hield niet op. Ik wilde ook zorgen voor de andere kinderen.

Nee, nare dag.

Van een meisje kreeg ik gelukkig een leuke tekening (op een kladblaadje dus de foto is niet zo mooi).

Zij heeft zin in de lente en ik ook!

En morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Clowntje Pierewiet

Met een gezichtje op mijn wijsvinger introduceerde ik clowntje Pierewiet bij de kleuters.
  's Nachts dwarrelde dat idee in mijn hoofd.

Zingend introduceerde ik hem en ze keken hun ogen uit. Hij werd wakker achter mijn hand.
Binnen 10 minuten had ik 20 kleuters en evenveel Pierewietjes in de klas.
Ze vonden dat er huisjes en een bootje moest komen voor hun vriendje.  Dus er werd gevouwen, geknipt en geplakt.
Sommige kleuters gingen puzzelen maar hielden hun aandacht ook bij hun clowntje Pierewiet.
Ik had geen watervaste stift durven gebruiken...dus tegen het eind van de ochtend moesten de vingers nog even bijgewerkt.

Ik houd helemaal niet van tatoeages maar stel je voor dat je bij een kind bij de geboorte een Pierewietje op zijn wijsvinger tatoeëert, voor altijd een klein vriendje bij je. Hi Hi
Oh ja...en als je 6 bent dan is ie opeens weg..
Want dan hebben ze hem niet meer nodig.
( zie opeens rokende pubers voor me met Pierewiet op hun wijsvinger)

Groeien en leren

De haan.....

Volgende week starten Cito toetsweken.
Niet fijn.  Stress voor de kinderen. Druk voor leerkrachten.
En tja.......kind moet op het dat moment presteren.
Op mijn school testen ze ook de kleuters... .

Maar vandaag oefende we spelling.
Aai,oei,ooi....
En kijk goed op de foto wat een jongetje uit mijn groep invulde.....

kleuterkus

Vandaag had ik een groep kleuters. Dan kom ik helemaal bij, alsof ik het meer op intuïtie doe.
Het waren er maar 19 en hele lieve en makkelijke kinderen, dat scheelt natuurlijk.
Daarnaast had ik een MAS stagiare, een autistische jongen die goed mee hielp..
Hij vroeg steeds bij ieder les onderdeel of ik wel wist hoe het moest. Want zei hij, als ik dan niet zou weten dan zou hij me niet kunnen helpen.
Ik deed het natuurlijk anders dan hun eigen juf en maakt veel grapjes met de leerlingen. Om de kleuters uit te dagen tot natellen zei ik bijvoorbeeld: ' wat fijn dat er in deze klas maar 48 kinderen zitten'.
Waarop mijn stagiaire zei: ' nee, het zijn er 19'.
De hele grap weg en ook een natelmoment.
Er gebeurde ook wat opvallends, in de kring gingen een meisje en een jongen naast elkaar zitten en kusten elkaar heel lief op de mond. Vervolgens keken ze mij glunderend aan.
Tja

Maandag start

Afgelopen weekend was mijn schoonmoeder bij ons. Kwieke oma van 83 jaar. Ze komt met de trein uit Nijverdal.
Ze leest bij ons alle kranten uit, praat over het weer, maakt lange wandeling met haar zoon door oud Utrecht, maakt soms rare sprongen of fluit heel hard op haar vingers.
Kortom iemand om van te houden die erg geniet bij ons.
Maar ......
Ze hoort slecht en heeft staar.
Daar wil ze niets aan doen. Ze heeft er geen last van. Tja en kun kun je als kinderen hoog of laag springen....als zij het niet wil dan...

Na zo'n weekend bracht ik haar vanmorgen naar de trein. Ze zit al een uur klaar en trekt een half uur van te voren haar jas aan. Toen we, heel erg vroeg, naar het station wilde rijden moest ik ijskrabben.
Nou nou...dat viel haar even tegen want ze schoot in de stress.
Na 10 minuten waren we al op station. En nadat ze was uitgestapt begon ze te rennen. Ik moest haar opvangen toen ze leek te struikelen en ze leek gewoon verstrooid . Het leek wel een act.
Kwieke kleine oude dame haast zich naar perron en schoondochter die haar probeert bij te houden.
De trap omhoog was lang. Boven had ze haar OV kaart al in haar handen.
En toen kwam het. ...
Ze loopt naar de rode kraan van de brandweer en haalt haar OV kaart langs de kraan.
Echt waar.
Ze heeft het zelf door en loopt een meter verder naar het OV apparaat .
Zo ingecheckt!
Ik zeg dat de trein pas over 14 minuten komt. Even lijkt ze verbaasd. Maar al snel kijkt ze me voldaan aan en neemt ze met een dikke knuffel afscheid.
Het is een schat. Echt waar.

Mobiele schetsen

Daarom

Deze foto ontving ik vandaag.
Ik deze foto zit zoveel voor mij.
Kinderen zijn geweldig!

Juf?

Juf heb je een zware dag? ,
Je hebt van die rode wangen.

Best pittig dagje, dat had hij goed  gezien.

Moeders grapje?

Vorig jaar brachten wij uit de Auvergne 10 kilo abrikozen voor mijn moeder mee.
Zij heeft er jam en dikke drab van gemaakt.  Zoals altijd.....hmmmmmm

Ik wil altijd graag 'drab'. Daar schenk ik dan een beetje van in mijn biogarde waarin ook geroosterde nootjes en zaden.

Naar mijn moeder deed dit flesje er ook bij. .. nou dat heb ik geweten.
Ma's drab is altijd lekker dik.
Dit flesje heeft een hele dunne opening.

Dus schudden......geduld.......elke ochtend opnieuw.
Het was er niet normaal uit te schenken.
Nu heb ik een tennisarm, daar wil ik mijn moeder niet de schuld van gegeven, maar dat maakte het allemaal nog gekker.

Zou mijn moeder bij wijze van grap de drab in zo'n flesje gegoten hebben?

Gelukkig leest ze dagelijks mijn blog.

Het flesje is bijna leeg.
En wat was het lekker.

Mijn opa

Mijn opa was superblij met zijn eerste kleindochter, en dat liet hij me merken ook.
Wow, wat was dat bijzonder. Ik zag hem vaak. Hij vertelde van alles en was altijd aan het rommelen.  Hij had een schuur en een grote bijkeuken. Terwijl oma lekkere champignonsoep voor mij maakte liep ik achter mijn opa aan en babbelde over van alles.
Echt, ik weet het nog.
In zijn schuur lag een grote bos oude sleutels waar ik graag mee speelde. Hij leerde me timmeren en zagen.
Terwijl ik dit schrijf zie ik zoveel voor me.
Knielend in de tuin, hij met sigaar, ik zonder, stopten we de bollen in de grond.
Waarvan ik al snel alle namen wist.

In de grote lichte bijkeuken had hij een grote tafel en lange witte planken. Overal stonden plantjes en stekjes. Hij leerde mij stekken en ik kreeg allerlei plantjes mee naar huis.
Soms is het fijn bij het opschrijven van een herinnering veel beelden te hebben. Bewegende beelden zie ik. Ik weet hoe hij en oma bewogen, wat ze aan hadden en waar je alles in dat grote huis kon vinden.
Hij is onverwacht overleden toen hij 68 was en ik 13.
Wat vond ik dat erg ...mijn eigen opa.
Deze tekening vond ik in een oude kinderboek.
Doet me zo aan mijn opa denken...
(Maak van pijp een sigaar)

Zo!

Al.zo vaak heb ik erover geschreven.
Het was zelfs het onderwerp van mijn afstudeer onderzoek.
Vandaag las ik er weer iets over.

Kleuters moeten mogen kleuteren vind ik.
Ze leren waar ze aan toe zijn.

'Gras gaat ook niet sneller groeien als je eraan trekt'

Daar sluit ik dit weekend mee af.

Mijn kleinste vriendinnetje

Al vaak schreef ik op deze blog over mijn bijzondere 'oppaskinderen'.
S net 34, en V bijna 30.
Toen V geboren was ben ik bij hen gaan oppassen naast mijn studie en later naast mijn werk.
Vandaag hadden we een brunch bij ons thuis. Die meiden waren er, natuurlijk hun ouders, mijn lief, en aanhang.
Inmiddels is er een nieuw meisje bij de club. De kleine Ella (dochter van S).

Wat was het genieten vandaag, ookal zien we elkaar niet elke dag,er is zo'n bijzondere band.
Zij voelen voor mij meer als familie dan als vrienden. In deze groep wordt gegild van de lach, ik denk dat de buren altijd weten als zij er zijn...... Maar ook alles wat we meemaken mag er zijn.
Gewoon kunnen zijn wie je bent, zonder oordelen. De maand kennen we elkaar 30 jaar.
Wat klinkt dat lang.
Moeder, 2 dochters, de oppas en de kleine meid: de frisse meiden.
Ik kan er uren over vertellen.......
Vandaag maakte we een leuke fotoserie.





De kleine Ella was blij met al mijn gehaakte knokkels, lapjes, poppen en met al die gebreide poppenkleertjes van mijn moeder die ik (voor verkoop) in een doos bewaar.
Heerlijk zo'n meisje....



Ik vond dat ik deze foto wel mocht plaatsen op mijn blog.

Ineke in 't groen

Dat ik erg van de kleur gruwen houd zal vast duidelijk zijn.
Onze slaapkamer op zolder heeft een grote groene muur. Beetje fris olijfgroen. Onze lakens zijn ook groen.
Ik lig dus altijd in het groen.
Heerlijk.
Manlief maakt het niet uit maar slaapt ook goed in 't groen.
Met uitzicht door 2 grote dakramen naar de lucht.  De sterrenhemel, blauwe lucht met voorbij reizende wolken of neerslag op het dakraam.  En heel soms een wit sneeuwkleed.

Zin in zee

dag zoon

Hij is weer weg, het reizende kind. Het was heerlijk om hem weer even om me (ons) heen te hebben. Hij zag er goed uit en had zin in het vervolg van zijn reis. Er is nu ook een canadees meisje in het spel, met haar gaat hij voorlopig verder op reis. Tot half februari zijn ze in Marokko.
Ze is kunstzinnig en verdient haar geld met animatie filmpjes maken.
Ja echt waar. . . . .een creatieve audiovisuele vriendin, wat een toeval (ik werkte 23 jaar in audiovisuele vorming).


Vandaag kreeg ik deze foto ( met smartphone gemaakt net als ik altijd doe).

Mooi vind ik.
Ze maakt ook nog mooie foto's!  Ben dol op creatieve meiden.
En hij op dit moment ook.

Zou ik over 25 jaar?

Ik maakte wat foto's uit een oud boek met hele leuke illustraties.
Bij deze tekening droomde ik even weg.
Zou ik er later, over 25 jaar, zo bijzitten? In mijn tuintje, B maakt koffie.
Maar...nu nog even niet.

Nu nog even niet

Wat een fijne week, zoonlief weer om ons heen.
Ook broer K genoot ervan.
Dinsdag morgen 04.00 uur zet ik hem op het vliegtuig.
Maar nu nog even niet ;-)

Bij grote uitzondering een een foto waar ik zelf ook op sta . . . .

Dus

Kom maar op

Ookal is het nog winter.
Ookal gaat het nog hagelen, sneeuwen of vriezen.
Kom maar op knoppen en bloemen.
Deze waren al vast begonnen.