Mijn opa

Mijn opa was superblij met zijn eerste kleindochter, en dat liet hij me merken ook.
Wow, wat was dat bijzonder. Ik zag hem vaak. Hij vertelde van alles en was altijd aan het rommelen.  Hij had een schuur en een grote bijkeuken. Terwijl oma lekkere champignonsoep voor mij maakte liep ik achter mijn opa aan en babbelde over van alles.
Echt, ik weet het nog.
In zijn schuur lag een grote bos oude sleutels waar ik graag mee speelde. Hij leerde me timmeren en zagen.
Terwijl ik dit schrijf zie ik zoveel voor me.
Knielend in de tuin, hij met sigaar, ik zonder, stopten we de bollen in de grond.
Waarvan ik al snel alle namen wist.

In de grote lichte bijkeuken had hij een grote tafel en lange witte planken. Overal stonden plantjes en stekjes. Hij leerde mij stekken en ik kreeg allerlei plantjes mee naar huis.
Soms is het fijn bij het opschrijven van een herinnering veel beelden te hebben. Bewegende beelden zie ik. Ik weet hoe hij en oma bewogen, wat ze aan hadden en waar je alles in dat grote huis kon vinden.
Hij is onverwacht overleden toen hij 68 was en ik 13.
Wat vond ik dat erg ...mijn eigen opa.
Deze tekening vond ik in een oude kinderboek.
Doet me zo aan mijn opa denken...
(Maak van pijp een sigaar)