Pitouti

Het is me wel wat.
Klein gek hondje in huis wat onderzoekt, rent, springt, plast, knuffelt en slaapt.
Ze heeft het naar haar zin in huis en tuin.
En een dagje naar mijn ouders op een camping gaat haar ook goed af.

Nou je merkt het al, voor je het weet praat je over het hondje alsof het een kindje is.
Dan noem je haar geen Pitou maar Pitouti Pitoutia .
Je bent trots als ze buiten plast en gaat zitten voor een brokje.
Je voelt ook dat je haar wilt opvoeden, dat ze doet wat je vraagt.  Dat ze een plezierig opgevoed hondje wordt.
En je weet dat dat vooral door middel van positief belonen gaat. Net als bij kinderen.
Gelukkig is dat bij hondentrainers tegenwoordig ook heel normaal, net als bij de meeste leerkrachten.
Wat heb ik toch veel geleerd van het onderwijs.

Dus we moeten oefenen en uitdagen.
En belonen en spelen.
En negatief gedrag negeren.

En geduld hebben....
Pitou loopt nog niet buiten, staart tussen de benen en na 4 meter weer terug.
Pitou plast nog binnen, en poept in de tuin.
Pitou gromt en blaft naar Kaj de zoon.
Dat laatste is minder en Kaj die zo naar puppy had verlangd vindt dat vreselijk.
Maar de opdracht voor hem van onze personal trainer is: negeren.
En dus heeft Kaj in dit traject ook wat te leren. Hij stelde zelf deze foto voor.
Lief toch ..Hi Hi hi

Toch weer een hondenblog. .. maar dat gekke grappige bruine beestje is zo belangrijk nu.

Belangrijker is natuurlijk dat Jaro en Charlie veilig zijn aangekomen in hun kleine huisje op het platteland van Marokko.