Mijn schone moeder

Mijn schoonmoeder, inmiddels 84, wordt steeds ouder. Deze zin klopt natuurlijk.
Iedereen wordt steeds ouder.
Gister op feestje van vriendin die 70 werd. En ook een feestje van M die 51 werd.
Met zijn allen golven we naar het ouder worden en die fases maak je samen mee.

Maar goed ,schoonmoeder Janneke.
Ze ziet slecht, hoort slecht, en loopt de laatste tijd slechter. Ze was een echte wandelaar dus dat laatste is een echte verandering .
Ze is moe. Natuurlijk wil ze niet naar de dokter.  Ze gaat regelmatig naar de tandarts maar de huisarts? Nooit.
Geen controles, niks.ml
Ze reist het liefst met de trein maar voor dit weekend ging ze direct in op man's voorstel haar donderdag in Nijverdal op te halen en vandaag weer naar huis te brengen (je moet weten dat ze nooit maar dan ook nooit in een auto stapt als er over de snelweg gereden moet worden ).

Stilletjes genoot ze van onze tuin, de uitstapjes, de gezelligheid en onze nieuwe Pitou.
En Pitou sloot haar direct in haar hart en bleef steeds bij haar in de buurt.

Dit weekend wist ze opeens dingen niet meer.
Bij thuiskomst wist ze niet meer waar ze met Bas koffie had gedronken.
En zo nog tal van voorbeelden: haar korte geheugenknobbel lijkt wat versleten.

Weer een stap naar nog ouder.
Hoe verder? We weten het niet.
Gelijdelijk overkomt het ons allemaal.

Gelukkig heeft ze nog veel herinneringen en verhalen.  Al kennen we deze natuurlijk bijna allemaal.
Traditie is onze vraag :welke muziek wil je horen? Via Spotify laten we haar dan alle nummers horen die ze vraagt.
Ze geniet daar heel erg van.  Soms dansen we met zijn allen.
De hele buurt geniet mee (ze wordt steeds dover schreef ik al).
En als er dan muziek van the Beatles door de straat schalt dan weten ze: schoonmoeder Janneke is er weer.

Terwijl Janneke mee neuriet en beweegt zit Pitou de hele tijd zo naast haar.
Pitou luisterde mee.