Dag

Weer een afscheid.
De neef van mijn vader:de 93 jarige oom Engel.
Ja echt waar,  overleden op 2e kerstdag.

Hij was een bijzondere neef voor mijn vader (Philip) en broer (Engel). Ja ook Engel.
(De zus van mijn vader en zijn broer heette Engelien).

Afscheid dus.
Verdrietige kinderen en kleinkinderen die op een mooie manier afscheid namen van de man van wie ze zo hielden.
Iedereen maakt zo'n afscheid mee met zijn eigen ervaringen en gedachten;
Dat je zelf je lieve ouders ooit gaat verliezen.
Dat mijn ouders verdriet hebben over het overlijden.
Dat je mensen ziet die breken bij het vertellen van mooie herinneringen.
Dan dwaal je vanzelf af naar je eigen verdriet.

Bij de koffie achteraf, het knabbelen op zoute stengels,  je lip branden aan een bitterbal zei mijn oom Engel tegen mijn vader met een twinkeling in zijn ogen:
Wie hierna?

Zo gaat dat. En dat kan ook.

Het was een bijzonder stel de broers en de neef. Veel samen meegemaakt in de oorlog. Veel met havens en vervoer. Veel verhalen.
Van die verhalen had ik er nog wel veel meer  willen horen.
Tja