Lieve Carolien

Lieve Carolien,
Juist in de zomervakantie denk ik vaker aan je.
Misschien omdat we elkaar dan iets vaker zagen. Dat jij dan een nacht kwam logeren als ik met onze vriendin H in de Holtkamper kampeerde.
Wat hadden we een pret met zijn drietjes op zo'n kleine camping in die oude knusse vouwwagen.
Wat H betreft, ze heeft een stoere man met zeilboot aan de haak geslagen. Zo fijn.
Terwijl wij toch vroeger altijd droomden van een man met zeilboot. 
Het is nu al 5 jaar geleden dat je, in het begin van de zomer, overleed.
Al 5 jaar..... De tijd gaat zo snel.
Dat betekent dat ik 6 jaar geleden, tijdens de crisis, ontslagen ben bij Kunst Centraal.
Na jouw dood studeerde ik af aan de Pabo.
Helaas heeft het onderwijs me enorm opgebroken.
En die overgang.. Pffft das een gedoe joh..
Je moest eens weten.
Wat zou ik daar graag met jou over praten, lachen, mopperen.
Je inspireerde mij altijd enorm.
Waar ik prachtige dingen verzin maar niet echt weet hoe ik het op de markt moet zetten was jij in staat prachtige dingen te verzinnen, daar subsidie voor te krijgen en het doel wat je voor ogen had te halen.
Eigenlijk heb ik je daarvoor een beetje nodig.
Weet je dat onze vriendin H zich helemaal gaat richten op fondsen werving?
Geweldig toch? Met al onze kennis hadden we met zijn drieën een prachtig project kunnen bedenken voor bijvoorbeeld de vluchtelingen in Nederland.
Jij zou haar met al je contacten vast kunnen helpen en natuurlijk inspireren.
En weet je, H is al oma en ze geniet daar zo enorm van. Zo leuk.
Ik werk sinds juli bij een buitenschoolse opvang in Lunetten.
Na een burn out heb ik gezocht naar werk wat ik aankan, met kinderen en op fijne locatie.
Het is fijn weer ritme en inkomen te hebben.
Na december ga ik nadenken of ik dit werk wil doorzetten of dat ik ander werk ga zoeken wat me inhoudelijk meer uit zal dagen. Of misschien een combinatie daarvan.
Juist dat soort gesprekken zou ik met jou willen voeren.
En plannen maken voor projecten samen voor het onderwijs.
Op dit moment geniet ik van een vakantie in het huis van S in Noord Frankrijk. Samen met manlief hebben we heerlijk ontspannen weken.
Jaro, inmiddels getrouwd met de canadese Charlie, is tot half september in Nederland en dat is volop genieten. Ook voor Kaj is dat erg fijn zijn broer weer even thuis te hebben. Charlie is als een dochter voor mij, zo fijn. Ze is designer van korte animatie films in opdracht. Weet je nog onze animatie avonturen op het AVS met de super 8 camera in 1985?

Die moet ik maar eens opzoeken.
Nou lieve Caro, je hebt een bijzonder plekkie in mijn hart. Een fijn blauw kamertje.
Waar ik in gedachten soms even met je babbel en lach.
Want de slappe lach.... wat waren we daar goed in.
Oh ja, ik ben een gelukkig mens.
Xx