Jodokus moest er eigenlijk niet aan denken, weer een sneeuwjas. En wat te denken van die sneeuwhoed, altijd zakt deze over zijn ogen, terwijl hij net weer zo genoot van het bekijken van de tuin.
En van de koolmezen die weer kwamen eten, van de Turkse tortel die af en toe gezellig op zijn kop zat en een beetje roekte, over de aankomende lente, de aankomende plannen.
Nee deze hoed viel hem zwaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten