Stukken in vorm

Dit trof ik aan in een piepklein huisje waarvan alleen nog de muren stonden. Het was in een wijngaard.

We fantaseerden dat we daar een piepklein huisje van zouden bouwen, op die mooie plek.
De scherven waren van oude dakpannen. Ik heb bij scherven altijd de behoefte om ze aan elkaar te leggen, in een soort ordening. Zoals ik eerder vertelde dat ik mandarijnen schillen  ook altijd opnieuw rangschik tot een vorm.

Toen ik na de vakantie weer thuis kwam en het schooljaar weer begon voelde alles om me heen als losse stukken. Kreeg er maar geen orde, ritme of vorm in.
Was moe, wist niet waar te beginnen, begin er steeds aan, en dan laat alles weer los.
Ik vond het allemaal moeilijker dan de periode vòòr de zomer, die veel emotioneler en zwaarder was. Maar op één of andere manier voelde die periode ook zo vol liefde, zo licht soms, zo rijk. Heb er geen woorden voor.

Wel nu, wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik alles weer beetje bij elkaar heb en dat was afgelopen weken hard werken en piekeren.

Zoiets als dit misschien?

Ineke