Beetje snifferig, beetje kreunen, en soms hoorde ik wat kleine woordjes;
'he hallo, hallo dame'
'Hier ben ik het pompoen-mannetje'
Beetje vies gezicht was het wel, die onderkant van de pompoen waar dat koppie naar buiten kwam en wat begon te praten.
Hij vertelde dat hij al sinds half september bij de boer in Grijpskerke (Zeeland) buiten op een plank lag, in weer en wind. Hij had het zo koud gehad en wilde zo graag in de soep.
Ik ging door met mijn kipjes, aardappeltjes, en keek soms met scheef oog naar dat koppie uit die pompoen.
Ik beloofde hem morgen een fijn plekje in de oven onder de grill. Samen met rettich en uien.
En hij was blij, grinnikte van blijdschap, en keek me de hele tijd vrolijk aan.
Was een goede dag, zeker als ik zoiets kan doen voor deze kleine pompoen.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten