Vergeten champignon

Zondagje aan de studie met uitzicht op de tuin die er vandaag zo zonnig uit zag.
Manlief naar zijn werk en twee zonen die lang uitsliepen na hun nachtelijke avonturen.
Heerlijk alleen.
In de koelkast trof ik deze alleen aan. Ik nodigde hem uit bij mij aan tafel.
Ja en voor je het weet ben je in gesprek. Nou ja over een dialoog kun je niet spreken.
Maar als je goed kijkt begrijp je dat hij zich in de koelkast wel een beetje alleen voelde.

Iedere keer als iemand de koelkast opende dacht hij dat hij gebruikt zou worden in een lekker gerecht. Maar helaas hij werd hij steeds over het hoofd gezien.
Hij verschrompelde helemaal, werd steeds kleiner en rimpeliger. Tja en dan val je steeds minder op.
Hij rook nog wel naar zichzelf, vooral als je er een beetje in kneep.
Daar is het bij gebleven, nu ligt hij in de tuin. Ik kon hem niet in de groenbak gooien, dus heb hem een natuurlijk einde gegeven.

Ineke