We praten thuis soms over de dood en dan vragen we ons af wat ons te wachten staat.
We weten ook dat we het niet weten. Mijn volwassen kinderen hebben persoonlijk nog geen ervaring met het verliezen van iemand waar ze heel erg van hebben gehouden.
Wat een blogbericht is dit aan het worden zeg. Ik weet zeker dat je er alleen maar over kan praten en schrijven als je mensen om je heen hebt waar je heel veel van houdt. Dat geldt voor mijn jongens, man B en mijzelf.
En dat is wat het is, meer weten we niet. Dat is maar goed ook.
Meestal weet ik nog wel hoe en waar ik een foto gemaakt heb, helaas ben ik het van deze foto helemaal vergeten. Is het een knikker in een glas?
Ach, ook dit weten we niet. Voor mij is dit een prachtige foto, ik kijk er graag naar.
Zeker als ik dit liedje er bij op zet.
Nu gaat het toch weer over liefde en dood. Nou ja,
Morgen weer een dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten