Vandaag was ik ook op mijn stage school om te werken aan een reken afstudeer opdracht.
Ik zat in een ruimte met een enorme kast waar alle methodes, informatie over vakken, tijdschriften, extra oefenmaterialen, projecten keurig waren verzameld.
En dat was fijn, ik kon dingen opzoeken over rekenen, testgesprekjes doen met 2 kinderen en heerlijk rustig werken.
Er was ook een plank met alles over kunsteducatie. Een rij koffertjes met uitgewerkte projecten, en ook 6 bakken keurig op kunstvak geordend : muziek, drama, beeldend, dans, literair en audiovisueel.
Ja echt waar . . . . en in die bak stonden alle audiovisuele projecten die deze school afgelopen jaren heeft gedaan netjes op een rij.
Ik heb even snel gekeken:
het waren mijn projecten die ik in mijn vorige baan heb ontwikkeld en op scholen heb begeleid!
Heel even gingen mijn gedachten terug naar mijn tijd in de kunsteducatie, de prachtige dingen de we met de kunstvak collega's verzonnen om de kunstvakken een betere plaats in het onderwijs te geven.
De regelmaat van een baan, inkomen, vertrouwde collega's, en vooral de kunsteducatie als hoofddoel. Met als einde het ontslag van bijna alle vakcollega's.
Het was maar heel even, daarna kon ik weer door met mijn studie.
Met mijn droom een baan te vinden als leerkracht.
En ook graag een inkomen, een leuk team en heel veel inspiratie.
Het is goed zo.
( dat ik dat nog eens kon zeggen)
Ineke
Wat zal dat een leuk momentje geweest zijn. Weten de mensen van je stageschool dat jij dat had bedacht?
BeantwoordenVerwijderenJa hoor,ze kennen mij uit de tijd dat ik schoolbegeleider KE was en ook bij hun op school projecten begeleidde en een aantal leerkrachten hebben cursussen bij mij gevolgd. Nu twee jaar na ontslag kan ik er zonder brok in de keel over praten of schrijven daarvoor vond ik dit soort confrontaties erg naar omdat ik het die 23 jaar zo naar mijn zin had op Kunst Centraal. gr.ineke
VerwijderenFijn dat je dat kunt zeggen, Ineke! Fijn dat je het verleden achter je hebt kunnen laten en verder bent gegaan.
VerwijderenToen ons familiebedrijf 5 1/2 jaar geleden failliet ging, stortte onze wereld in en zijn we door een HEL gegaan. Toch is het ook met ons weer goed gekomen en we kunnen nu zeggen dat de wensen die we destijds - voor het faillissement - hadden (meer tijd met onze kinderen, Matthijs een baan als OI- maker, ik een studie/werken met kinderen, nog een kindje erbij), uit zijn gekomen. Juist door de ellende van toen! Je zult dus zien dat ook jij over een paar jaar kunt zeggen dat je (weer) gelukkig bent en dat je wensen zijn uitgekomen. Al zullen sommige confrontaties denk ik naar blijven, zo mijd ik ons oude bedrijf, ik rijd er bewust bijna nooit langs. Groetjes, prettige vakantie en "tot PEERs"! Gerda