Verheugen

Verheugen vind ik geloof ik het fijnste dat er is. Ik verheug met graag. Ik ben goed in me verheugen.

Verheugen:
' blijdschap ervaren'
' reikhalzend uitzien naar iets'
' het met veel plezier afwachten'

Het woord klinkt niet fijn, als woord, v e r h e u g e n , het klinkt juist alsof je ergens last van hebt.
Maar het is wel iets heel fijns. Verheugen heeft te maken met voor je zien hoe iets zou kunnen zijn, je er een voorstelling van maken, maar ook positief denken aan wat er komen gaat.
Waar manlief nog helemaal niet bezig is in april met de zomervakantie, kan ik me al echt 'verheugen' op dat ik daar ben en al plannetjes heb om te doen. Daar verheug ik me dan geweldig op en dat is echt genieten.

Ik kan genieten van me verheugen.

Ik kan me verheugen op iets kleins; straks thuiskomen en dan even verder haken aan een haak werk.
Maar ook op iets groots ; mijn zoon na 2 jaar misschien weer in mijn armen sluiten, of een vakantie plan voor volgende zomer.

Verheugen op het genieten en genieten van het verheugen dat is het.

Op dit moment zorgt de fase waar ik nu in zit ervoor dat ik te onzeker ben om me te durven verheugen. Ik schreef er al eerder over (erfelijk belast met heftige overgang). Dat blijft wennen. Soms betrap ik me even op iets wat doet denken aan verheugen maar ik trek me er direct van terug.
Kortom, ik verlang naar verheugen, naar genieten van verheugen en het genieten van dat waar ik me op kan verheugen.
Het komt vanzelf weer, dat weet ik zeker.
( daar verheug ik me stiekem een beetje op)