Dat

Dat het toch nog een te grote stap was

Kleuterleerkracht voor twee dagen per week op de voor mij meest veilige school met heerlijke kleuters en bijzonder betrokken fijne collega's

Dat mijn lijf in verzet kwam vol spanning en nog meer.

Dat ik gister deze droombaan heb opgezegd bij de o zo lieve directeur.

Dat mijn lijf vanaf dat moment ontspannen was maar ik veel verdriet voel. Mijn droom is niet gelukt, heb zo hard aan mijn herstel gewerkt afgelopen jaar.

Dat ik besef dat ik van de burn out (sinds februari '16) en overgangsklachten nog niet goed hersteld , krachtig en zeker ben om een goede kleuterleerkracht te zijn.

Dat ik de zorgen over inkomen en mijn droom kleuterjuf te zijn nu even parkeer.

Maandag kreeg ik op mijn verjaardag van de kleuters een prachtig slinger met tekeningen van de kleuters. Deze tekening er eentje was waar ik naar bleef kijken.
Van een kleuter die misschien dacht:
' volgens mij moet Ineke met een trapladder naar een boomhut en soms ook lekker schommelen in de hangmat en appeltjes uit de boom eten.' Pas later zag ik dat de tekening me ook lachend aankijkt.

Een fijn positief beeld waar ik steeds even naar kijk.