Opruimen doe ik, en poetsen.
Ik heb het helemaal te pakken.
Ik werk wel heel associatief, kennen jullie dat ook?
Dat je boven bisonyl opruimen en ordent, dan beneden even 10 stukken snijdt omdat er interesse is in mijn onverslijtbare shoppers.
Dat ik het bed van vakantie-vierende zoon was en dan ook zijn kledingkast netjes orden.
Dat ik de gang dweil en daarna de mand met shawls uitzoek, orden en was.
En ga zo maar door.
Maar het voelt goed. Bezig met het huis.
Met orde, met weggooien, met poetsen.
En dan vind ik een fotoalbum uit 1990, er hing een foto uit.
Natuurlijk bladerde ik het even door.
Gossie mikkie.
Ik 27....
Iets ouder dan mijn oudste zoon nu.
Ik kijk naar een onzeker meisje.
Gevoelig meisje.
Jonge vrouw?
Nog niet zo autonoom als nu, maar wel met een baan in de kunsteducatie en al een aantal jaren relatie met Bas.
Wat ben ik slank.
Altijd vond ik mezelf te dik.
Nu kan ik zijn wie ik ben. Autonoom.
Veel dikker dan toen.
Met zorgen die passen bij deze periode in mijn leven.
Niet makkelijk maar zoooo veeel stabieler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten