De operatie is achter de rug.
Was tussen 8.00 en 17.00 in het ziekenhuis.
Op zaal, waar ik lag tot ik weer naar huis kon, lag ik met 3 andere vrouwen.
Allemaal rond de 50 jaar.
Het was de kamer waar de vrouwen lagen die borst kanker hebben/hadden en borst operaties hadden gehad.
Daar lag ik met mijn rode gips been bij te komen.
Zomaar ontstonden er gesprekken. In een fijne sfeer werden ervaringen over ziekte, werk en verlof gedeeld.
Dat voelde als cadeau op deze dag, alle vier met onze eigen sores en toch betrokken bij elkaar.
Vier werkende vrouwen.
Er was ook luchtigheid, naast zorgen en interesse.
Mijn verhaal deed mee, een enkelbreuk is niet te vergelijken met borst kanker, maar het deed mee. Burn out, overgang en enkelbreuk.
Mooi was dat.
Twee dames mochten naar huis waarvan één bij vertrek zei : ' stuur me een mail, misschien kan ik iets voor je betekenen ik werk op grote VO school als P&O medewerker'.
Later luisterde ik mijn voice mail af: mijn sollicitatie naar een baan bij kinder opvang was goed ontvangen en zij wilden graag gesprek.
Die baan wordt het niet. Komende 6 weken kan ik nog niet veel en ik heb nog veel te oefenen met de voet.
Ondanks alles heeft deze dag me veel gebracht. Toch bezig met kansen op reintegratie en werk .
Maar nu eerst herstel, zo aan de morfine.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten