Dàg

Lieve Carolien, 
Vanmiddag waren we met jouw familie en vrienden in je boshuisje in Hollandse Rading.
Het boshuisje, jouw droom, jouw plannen, de stress erover, de klusmomenten in het huisje, de sinterklaas avondjes met zijn drieën, en de natuur waar je zo van genoot.

Het zag er prachtig uit vandaag, vuurtje in de tuin, lekkere dingen op tafel. Ik voelde jouw gezelligheid.
Maar voelde me ook onbestemd, je was er niet.
Ik vond het fijn je moeder en je broer en zus te zien. En ook alle vrienden die zo betrokken bij je waren.
Zij zijn zo goed bezig, echt knap hoe ze het doen na jouw ziek-zijn en overlijden.
En je nichtje Eva vertelde dat ze het zo gek vond dat je er niet meer was. Ze zei dat ze veel raakvlakken met jou had en dat ze jou daarom zo miste.` Waarom was nou juist jij dood gegaan` vroeg ze zich af.
Je was een bijzondere tante voor haar.
En voor al die mensen die er vandaag waren was je ook bijzonder.
We zaten, praatten, en er waren bubbels en een lief woord van je broer.
Je moeder bedankte iedereen, en dat deed ze zo dapper en mooi.
Het was niet fijn om weg te gaan, ik wil het boshuis achter me laten, betraand liep ik door de regen naar de auto.
Ik mis je lieverd, onze lol, betrokkenheid en soms wil ik je zo graag`gewoon` iets vertellen. Over mijn studie, mijn dromen, wat ik meemaak, en over wat ik heb verzonnen.

Dàg! Voor altijd in mijn hart, enne...je hebt daar een mooi plekje  met openslaande deuren, natuur, en rust,veel rust.


Ineke