Levensfases en Hendrik Groen

Wekelijks kijk ik naar de serie Hendrik Groen.
Het boek heb ik niet gelezen, maar nu dus wel wekelijks voor de buis.
Oh wat ben ik onder de indruk van de kwaliteit van deze serie.
Zulke goede acteurs, en prachtig rustig camera werk.
Niet snel, flitsend of druk.
Maar soepel, rustig en geen wilde kleuren.
Je maakt met Hendrik Groen het leven mee in een verzorgingstehuis in de randstad.
Ze laten de vriendschappen zo mooi zien tussen bewoners. Ook tussen de mannen.
Ik zag net zo'n mooie scène tussen 'Evert' een 'Hendrik'. Over 'als de dood komt'.
Wat er dan met de hond van Evert moet.
Ze hebben een club daar in het tehuis.
Zeven ouderen waaronder Every en Hendrik. De OMAnIDO club. (Oud maar niet dood).
Samen ondernemen ze van alles. En komen op voor hun rechten.  Samen zijn ze sterk.
Ach ga zelf maar kijken.

In de levensfase (50+) waar wij nu zitten is ouderdom en ziekte van ouders en familie ook een thema.
Ouders van mijn vriendinnen/vrienden zijn allemaal boven 75/80 en ook mijn ouders, ooms en tantes.
En regelmatig is één die ziek . Ernstig en niet ernstig, maar toch vaak gerelateerd aan de ouderdom.

En mijn moeder zegt altijd dat dat ook klopt;
Er moeten geen jonge mensen of kinder ziek worden of sterven.
Er is altijd een generatie ouderen die 'aan de beurt is'.
Dus
Tja
Morgen maar weer een kaartje naar mijn oom Engel met nu nog anderhalf been.
En een kort bezoekje aan mijn zieke kwetsbare knuffeltante Rietje in Breukelen.
En extra eten koken voor mijn oude soms zo verwarde schoonmoeder.
En net nog even gebeld met mijn eigenste liefste moeder en vader.
Die zitten er nog vitaal bij.