Wekelijks parkeer ik mijn fiets tegen een hek. Dat hek staat langs een soort grachtje in Utrecht. Daar werkt mijn coach. Zij begeleidt mij in het zoeken naar werk, vooral naar werk wat nu bij mij past, na de burnout in het onderwijs.
Wat kan ik, wat wil ik, en welk werk past daar bij na 24 jaar kunsteducatie en een paar jaar onderwijs.
Het onderwijs is (nog) veel te zwaar voor me. Dus kijk ik met coach opnieuw naar mijn kwaliteiten, ervaring, competenties, interesses.
Een heuse zoektocht die soms ook wat ongemakkelijk voelt.
Ik heb nooit hoeven zoeken naar werk.
Kunsteducatie was voor mij altijd een warm inspirerend bad.
Even terug naar de fiets en het watertje.
Langs dat water groeit een mini boompje, en wat planten.
Er is geen ruimte voor, het is ontstaan tussen de stenen.
Een paar weken terug blogde ik al over dat mooie boompje.
En gister zag ik zomaar deze mooie onweersbloemen nog in volle bloei!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten