Roest rest

In Vlissingen doe ik altijd een rondje op de fiets door de vissershaven.
Sterke oliegeur, visgeur, wind door je haren, geluid van klotsende golven tegen ijzer en tikkende lijnen.
Boten met namen als Ariana 2, onze Marie en vrouwe Jacoba.
En.... Roest.
Overal liggen verroeste onderdelen.
Soms kapot, soms geordend en vooral veel.
Ik mag altijd maar 1 roestig voorwerp meenemen.
De verzameling in mijn tuin (in een schaal) mag niet uit de hand lopen.
Wat dat is? Dat is natuurlijk de vraag.
Maar het zijn de woorden van manlief.

Deze keer nam ik niks mee.
Ik durfde het niet.
Echt waar.
Er waren jonge jongens, vissers zonen, aan het schilderen op de boten.
Hun mond viel open toen ze mij zagen fotograferen.
Dus ik nam niks mee.
Thuis ben ik dan verbaasd en manlief ook.
Had het gezegd zei hij nog.
'dan had ik het opgeraapt'.
(ook een mop, hij is niet altijd blij met de roestige vindsels en andere dingen die ik opraap....)
Een mooie grote kromme bout, een D-sluiting van 15 cm,  een stuk ketting met ringen van 10 mm, een hele grote moer.
Dat soort dingen.

Wel vond ik een stier die toch niet in mijn fietstas paste.

Kennen jullie Ben Jansen?
https://benjansenbeelden.exto.nl/

Hij maakt prachtige figuren met karakter van roestige voorwerpen.
Kijk maar eens op fb!
Ik zou willen dat ik kon lassen.