Ik stond laatst bij een stoffenkraam oh, oh oh
Daar zag ik mooie stoffen staan, zo, zo en zo..
Vanmorgen met manlief naar de lappenmarkt.
Manlief is mijn moeder niet.
Manlief vraagt ik de stof echt nodig heb, zegt dat ik nog genoeg stof heb, praat over zuinig doen, zucht,
Logische vragen misschien maar het verstoort mijn genot van het struinen over de lappenmarkt.
De sensatie die ik al sinds mijn studententijd ken.
Voelen, kijken, voelen, genieten, fantaseren, voelen , verzinnen, voelen, blij worden en soms kopen.
Dus dat liep niet lekker samen over de markt, we waren op zoek naar stof voor de kussens op de bank, maar ook dat was te druk, te dik of te dure stof, aldus manlief.
Tot hij in de zon op een grote steen ging zitten en ik de laatste kramen voor mezelf had ;-)
Ik voelde, keek, voelde, genoot, voelde , verzon, zocht, keek en voelde en.....
Daar zag ik prachtige stof, zo mooi dat ik er niet vanaf kon blijven.
Voor een grote soort vest/jas, zonder voering, lekker warm voor koude dagen.
Twee euro per meter maar...
Maar hoeveel meter?
Toen sloeg het zomaar in. Ik miste mijn moeder.
(
Ze leeft nog hoor! Mijn ouders zijn niet meer zo mobiel als altijd.
Ze komen al een tijdje niet meer met de auto naar Utrecht vanuit Zeeland.
Het is best lang geleden dat ik met ma op de fiets naar de lappenmarkt reed.)
Er schoot zomaar een brok in mijn keel.
Een vrouw naast me hoorde ik vragen; '
wat mooi, wat wil je er van maken ?'
Ik mompelde: '
een lang vest ding', maar ik weet eigenlijk niet hoeveel ik moet kopen en', ik zei niet veel meer.
Ze trok haar centimeter uit haar tas, nam de maat op, rekende met mij hardop en liep snel naar haar man, die ook ergens op een bankje zat.
Ik slikte even en wachtte op de verkoper.
Een andere dame op leeftijd schoof ook aan: '
wat ga je hiervan maken?'
'
Een vest jas', zei ik monter.
'Zou er wat over blijven?' zei ze.
Ze had de stof al de hele tijd in haar hoofd en was voor deze stof terug naar de markt gekomen. Ze wilde er een rokje van maken.
Ik bestelde 4 meter bij de marktkoopman.
'
het is 4 meter 80 mevrouw, gewoon voor 8 euro', zei hij.
Alweer fris en vrolijk vroeg ik hem 80 cm af te knippen voor de dame naast mij.
Ik betaalde 8 euro, gaf de dame het stuk van 80 cm en zij stopte me een euro toe.
Allemaal blije mensen.
Tijdens de koffie met zonnebloemen ( op de bloemenmarkt) vertelde ik manlief het verhaal en dat diezelfde stof er ook in het oranje was. Dat was echt goed voor kussens!
( 'ik ga niet meer terug, ik weet het niet hoor oranje, weet je wel hoeveel je nodig hebt, en nog meer DOE MAAR NIET argumenten van manlief)
Manlief verloor het, op tijd zag hij in dat we toch nog even samen naar dezelfde kraam moesten, om 5 meter van de oranje variant te kopen.
( veel te veel, maar daar heeft hij nou net geen kijk op)
Bepakt en bezakt met totaal 9 meter hele dikke zware stof fietste ik naar huis.
Volmaakt tevreden.
Dikke knuffel aan mijn moeder.
