Creatieve sport

Vandaag deed ik aan viltsport.
Graag wilde ik een deken leren vilten en samen met een lieve ex collega M deden we een workshop van een dag bij Wolkol.
Twee vakvrouwen die alles over wol, spinnen, verven, kaarden en vilten weten.
Zij schiepen een fijne werksfeer en droegen allerlei mogelijkheden en materialen aan.
Bijzonder om deze dag met M te doen!
Kunnen we goed samen.
De workshop begon 'zacht'. Zachte gekaarde wol als basis op een eigen tafel.
Daarna begon het schilderen met wol.
Hoe wil je dat de deken er uit gaat zien?
Welke kleuren, vormen, en textuur kies je.
Marijke begon met veel oranje maar legde er dunne lagen met kleur over.
Ik wilde ronde groene vormen met randen eromheen. Later wilde ik draadjes.
Zachte vormen en dan beetje tekenen met draadjes werd het. Dit proces was zacht en creatief.
Het was inmiddels 31 graden.
Toen het viltproces.
Begieten, in pakken tussen lagen bubbeltjes folie, beetje duwen, zachtjes wrijven, harder wrijven, en dan rollen in plastic.
480 x een slag rollen.
Mijn hele lijf deed mee.
Heerlijk sporten, met een zelfgevilte denken als vooruitzicht.
Het eindresultaat werd mooi, op de terugweg spraken we over andere mogelijkheden met kleurgebruik en vormgeven. Dat hoort erbij bij ons.

Kortom dit is goede sport voor mij.
Echt waar.
Ik doe dus aan viltsport.
Nu al spierpijn...

Kleintje pimpelmees

We aten met de club van zeven oud collega's van Kunst Centraal.
Altijd bijzonder, afwisselend bij iemand thuis, en nog steeds betrokkenheid bij elkaar.
Zij kennen mij zo goed.
Zoveel meegemaakt en zoveel verzonnen en zoveel gelachen.

We aten bij de openslaande deuren en plots hoorde ik wat fladderen en ik voelde iets tegen mijn billen.
Th zei dat ik stil moest blijven zitten.
Er hing een heel jong pimpelmeesje aan mijn blouse.
Voorzichtig haalde hij hem er af en we keken allemaal hoe het kleintjes voorzichtig rechtop ging zitten en opeens weg fladderde.

Zomaar een bijzonder moment.

Dure zooi

En zien jullie het?
Zo'n bak met kaartjes met ijzergaren, daar kan ik lang naar kijken.
Het liefst kocht ik van elk kleurtje één.
Maar ik deed het niet... Hihi
We waren op een gewone markt en dat stond een dame met een kraam vol naaispullen.
Het zag er vies uit, zakjes met vocht, hele oudje kaartjes met knopen, verkleurde bandjes.
Natuurlijk geniet ik van zo'n kraam.
Maar het was allemaal zo duur.
Echt vreemd.
De spullen klopte niet bij de prijzen.
De dame die gebraden kippen verkocht had het veel drukker.

Mini maar groots

In 2012 schreef ik er al over :hier

Afgelopen dagen in Frankrijk bezochten we een kringloop winkel en twee vide greniers.
Eentje in een klein dorp, iedereen stond buiten met zijn spullen en de sfeer was dorps en gemoedelijk.
Vandaag bleek het in een buitenwijk van Revin te zijn. Veel plastic speelgoed en kleding. Zo'n andere sfeer dan die van gister. Meer armoede dat zag je duidelijk.
Je weet dus nooit hoe de rommelmarkt is.
Dat blijft spannend ;¬)
Vandaag had ik een leuk gesprek met een man in leger uniform die achter een kraam vol legerspullen stond. Met een rood verbrande neus en een baret op zijn hoofd genoot hij van een stokbroodje worst.
Plots viel mij iets achter zijn kraam op: een kleine tafel met allerhande oude naaispullen als knopen en bandjes.
Hij bood me knopen aan, ik mocht een beker vol scheppen voor 1 €. Ik vertelde dat ik thuis minstens zoveel knopen had en dat ik bij mijn man met knopen niet meer thuis mocht komen.
Hij moest lachen en werd nog vrolijker toen ik mooie oude gekleurde rolletjes met band van hem kocht.

Om weer bij het begin aan te sluiten:
Kijk die prachtige feves ik kocht!

Misschien heb ik er al genoeg, maar wat is genoeg.
Ik vind ze zo leuk en gelukkig zijn het geen grote beelden (zeg ik dan met gladgestreken gezicht tegen manlief).
Als cadeautje of om te verwerken in Mozaïek of gewoon voor 'je weet maar nooit'.
Dat dus.

Beaucoup des fleurs

Het zijn zomerse dagen hier.
Het voordeel van pinksterweekend is dat overal bloemen in volle bloei staan.
De route naar een vide grenier in Warnecourt was zo prachtig. Groene, gele, witte heuvels. Tussendoor oude kerkjes en mooie beekjes.
En dit margrieten veld, zo prachtig.
Alsof je in een soort paradijs bent.

In het Franse groen

Het was even nodig en het kon.
Tot en met maandag zijn we weer in 'ferme de la forge' in Foulzy.
De oude boerderij, het enorme verbouw project van vriendin Sj.
Een fijne rustige plek 4 uur rijden van. Utrecht.
Alles groen om ons heen en die de zon zoveel schaduwen. Een fijne combinatie.
Alsof ik in een mooie voorstelling zit.

Syrische zus

Overmorgen begint de Ramadan. Dus ik fietste eind van de dag nog even langs het Syrische gezin. In de hoop dat moeder  thuis was en we een kopje Syrische koffie konden drinken.
We hadden lol zonder woorden. En sommige dingen kan ze al een beetje zeggen. Ze snakt ernaar dat ze met mij kan praten. Zoonlief kwam naar beneden, hij vertaalt graag onze gesprekken
Er lag een bord met visjes, gefrituurde grote sardientjes. en een bord vers gefrituurde bloemkool.
Terwijl de koffie werd gezet at ik zo'n visje
Hmmmm knapperig en zout en met citroen erover ook nog fris.
Ik at wat bloemkool roosjes.... Zo lekker
Onze Hollandse bloemkool in een knapperige vorm.
Nog een visje.
Nog een visje.
Bijna het hele bord bloemkool.
En als toetje heerlijke Syrische koffie met een pruim.

We hadden lol. Ik moest nog koken voor mijn mannen maar had mijn buikje vol.

We spraken over de ramadan en ik wenste hun een goede maand.
Of ik op hun suikerfeest kwam...
Ze hebben hun familie niet hier en die missen ze juist deze tijd heel erg.
Die wonen ver weg in verschillende landen.
Vroeger altijd heel dicht bij elkaar en nu zo veel afstand.
Dag zus zei ze, ik kreeg een knuffel.
En in mijn fietstas zat een zak met fruit en een bloemkool. Ik heb geleerd dat te accepteren, doen ze in Syrië altijd bij zussen en familie...
Zo'n vrolijk uurtje, maar je voelt ook de zwaarte op zo'n moment. De zwaarte van het gemis en zo ver weg zijn van waar je je het meeste thuis voelt.
In mijn hart is nog plek genoeg.

Elke dag moederdag

Vol liefde.
Zo voelt het.
Dochter zijn en moeder zijn.
Elke dag moederdag!
Toch?

Vrouwen onder elkaar

Eind van de dag nog even met vriendin M een bakkie op het koffie terras bij de kinderboerderij.
Bijkletsen over afgelopen dagen.
Dat is echt een rijkdom. Mevrouw Pauw kwam er al snel bij.
We wonen in zo'n fijne groene wijk.
Even fietsen en je zit heerlijk.
Het doet ons beide ook denken aan de tijd dat wij met ons jonge kinderen naar deze kinderboerderij gingen.
Geen koffie ,alleen ijsjes hadden ze toen.
De dieren waren wel veel bereikbaarder.
In de lente hing bij elke geit, schaap of koe een bordje met naam en de datum dat ze kleintje zou krijgen.
Onze kinderen hielden die data bij en zo zagen we vaak hele jonge dieren.
Nu is er een leuke horecagelegenheid gekomen. Met heerlijke koffie en zelfgemaakte taart.

Ach, ik wil maar zo zeggen: zo'n uurtje koffie op terrasje en bijpraten is een cadeautje.
Vraag maar aan mevrouw pauw.

Spring maar achterop

Oh wat was het gister een warme avond.
En dus...
Gingen manlief en ik op de scooter op pad.
Dat klinkt raar, en veel mensen kijken ons na. Ik ben nog niet zo goed ter been dat ik s avonds nog heen en weer naar de prachtige oude jeugdherberg in het bos Rijnauwen kan fietsen.
Dus
Start hij de scooter.
Slinger ik voorzichtig mijn been over het grote zitkussen en zit.
Dan schuift hij voor me en zoeven we weg.
'Ik wil je nog iets moois laten zien'
Okee zeg ik

Nu zit het met mijn postuur niet super comfortabel achterop..  dat moet gezegd ...
Maar de wind door mijn haren, samen op één zitkussen, genieten van de omgeving compenseert dit allemaal.

Tien minuten later ruikt het heerlijk en rijden we tussen 2 prachtige stroken bloeiend fluitekruid.
(In Zeeland noemen ze dat 'Zeeuws kant')
Zo fijn.
Nog 10 minuten later stap ik een beetje onbeholpen de scooter af. Dat was ook wel fijn want het hele terras draaide zijn hoofd toen wij rustig aan kwamen rijden.
Toen ze zagen dat ik echt niet goed liep was het over.

Hihi
Spring maar achterop, zo leuk.
(Misschien een guilty pleasure)

Vrij

Zomaar een bijzonder gaatje in een muntblaadje.
Pas goed bij vandaag.

(Ik schiet toch altijd vol als ze ' we'll meet again' zingen ter afsluiting van het 5 mei concert aan de Amstel)

Mijn 4 mei

Vandaag at ik fruit en dronk ik koffie bij mijn Syrische vrienden (gezin met 4 zonen). Zo doen zij dat: eerst fruit dan koffie.
Zoon  M zei dat er morgen 5 mei feesten zijn in de stad en dat hij met vrienden had afgesproken daar heen te gaan.
Hij begreep het niet helemaal en ik vertelde.

Ik vertelde wat 5 mei in Nederland betekent.
En ook hoe ik het zag. Dat ik die dag extra denk aan hoe blij ik ben dat ik in vrijheid leef.
Wat een rijkdom dat is.
Tussendoor vertaalde hij alles voor zijn moeder.
Natuurlijk vertelde ik ook dat 4 mei vooraf gaat aan 5 mei.
Dat we dan stil staan met hen die stierven.
Over de vlaggen die half stok hangen op 4 mei, over de 2 minuten stilte om 20.00 uur.

Het raakte me.  De situatie, en dat wat ik weet over hen.
Zij  o zo geïnteresseerd in de betekenis van 4 en 5 mei voor ons Nederlanders. Ik tijdens mijn verhaal o zo in gedachten met wat oorlog voor hun deed en doet.
Ingewikkeld.
Zoveel oorlog in de wereld.
Zo goed om daar bij stil te staan.
Door de mensen in onze leefomgeving die zelf oorlog meemaakten, vluchtten, familie verloren, en de mensen en mijn eigen familie voor wie de tweede wereld oorlog traumatisch was, kan ik herdenken.

Het voelde als een raar gesprek.
Voor hen was de oorlog nog zo dichtbij.

De moeder van het gezin zei (zoon vertaalde )
'Als Assad weg is uit Syrië dan hebben wij ook 5 mei en dan hangen wij een vlag '

Zo zomaar zo'n gesprek op 4 mei.
Ik kan het nog niet loslaten.

Gelukkig mens ben ik.

Figuren

Dit zagen wij, vriendin S en ik.
Het leken wel fantasie figuren die aan rand van een kerk hangen en over de stad kijken.
Maar het was de gesnoeide boom in de donkere avond. De boom voor haar deur.
Ben blij met mijn vriendinnen.
Zo waardevol en je volgt elkaar op het levenspad. In goede en moeilijke tijden.
S en ik al meer dan twintig jaar.
Buiten afscheid nemen en samen nog even genieten van dit beeld.