Dag bad

Vandaag zat ik voor het laatst in mijn bad.
Klinkt vreemd, maar iets voor het laatst doen kan ook veel herinneringen oproepen.
Dus daar zat ik.
Poedelnaakt in warm water met lavendel geur.
Wegdromen. ...
dat we dit kunststof zitbad kochten bij de praxis voor 99 gulden.
Echt waar.
Jaro net geboren en we wilden zo graag  in bad met dit kleine jongetje.
En dat jongetje zat er in mei,toen hij in Nederland was,nog bijna dagelijks in.

Na 25 jaar kan je zeggen dat dit bad goed gebruikt is en nu totaal versleten.

Natuurlijk wil ik een ander bad:
een zitbad waar je goed in kunt staan km te douchen .
Daar spaar ik al 4 jaar voor .
Ooit komt dat er.

Maar vanavond zat ik er voor de laatste keer in en maakte ik foto's van het weglopende water.
( nog even dit: als je het water in bad weg laat lopen als je er nog in zit, dat geeft zo'n ontspannen gevoel, probeer !)

Dag bad.

Facebook pret

Een van de groepen op Facebook waar ik lid van ben is 'gevraagd aangeboden creatief utrecht '.
Dat betekent dat ik alle berichten ,vragen ed.zie die er door leden van de groep opgezet worden.
Wat een rijkdom.
Ik reageerde afgelopen week op iemand die zakken leerstukken verkocht voor 10 euro.
Vanavond heb ik de zak opgehaald.
Als er maar een paar goede stukken in zouden zitten, waar ik kleine lederwaren zoals beurzen of etuis van kon maken, dan was het al een koopje.
Nou de tas zat vol prachtige stukken.
Zelf grote stukken gekleurde pigskin!

Zomaar ineens had ik een hoop nieuw leer voor nieuwe ideeën.
En dat gewoon doordat ik Facebook heel zinvol gebruik.
Oh ja en.binnenkort ga ik naar iemand die haar ateliervoorraad bandjes/kantjes opruimt.

Facebook heeft echt veel voordelen.
Je moet het goed inzetten zodat je er alleen maar lol van hebt.
Heb je wel Facebook?  Volg mijn eigen pagina dan :gras van jonker! ! Dank je wel.

Dorp in Utrecht

Wij wonen in de wijk Utrecht Lunetten.
Een groene wijk die dit jaar 40 jaar bestaat, wij wonen er nu 25 jaar.
De kinderen zijn hier geboren en vliegen hier ook weer uit.

Vandaag was 'rommelroute lunetten'.
141 huishoudens hadden zich aangemeld.
Tuin of huis werden gebruik om van alles te verkopen.
Vriendin M , manlief en ik besloten mee te doen.
Ik deed atelieropruiming, we hadden oude spullen, M had nieuwe Adidas sportkleding en bij haar kon je een goed gesprek krijgen voor 5 euro (is coach van beroep).
En.....heerlijke koffie inclusief oud Frans kopje, heerlijk caketaartje inclusief oud Frans gebaksschoteltje .

Inrichten, prijzen plakken,  tuin leuk maken, schoolbord voor de deur, blauwe ballonnen aan de boom en het kon beginnen.

De eerste klant kwam kwart over 9 om zeker te zijn van een groene tas.
De tweede was een man uit Tilburg op zoek naar oude munten.
En zo ging het maar door.
Mensen dronken samen koffie, ze kochten spullen en waren erg enthousiast.

Wat ook opviel was dat ze bleven kijken in de woonkamer en tuin, hoe ik het kon verzinnen allemaal, al die leuke ideeën.
Ik ging opeens helemaal anders naar mijn huis kijken.
(Rommelig gezellig creatief huishouden)
Door mijn mannen thuis vaak verfoeid ( Ien, waarom hang je een theepot op als vaas, moet dat nou, raar mens etc)

Nu met de benen omhoog.  Moe  aar voldaan.
Best veel verkocht!
Allemaal blije mensen en heerlijk met M en mijn lief samengewerkt.

Ik bof maar dat ik in Utrecht woon en dan in zo'n fijne groene wijk nog geen 15 minuten fietsen van de Domtoren, en 5 minuten fietsen van Amelisweerd (natuur).

Golvende zee

Dit kan ook weer van mijn zomerse lijstje.
Zwemmen in zee.
Het is maar 50 minuten van Utrecht: Katwijk aan zee.
Een klein leuk zeedorp.
Daar dronken we koffie bij een strandtent op reuze stoelen met reuze kussens.
Dan begint het genieten: uitzicht op zee, benen opgetrokken op de kussens, de zon op onze benen, en heerlijke koffie.
(Zo'n reuze stoel wil ik in de tuin, incl. super kussens....ECHT)

Daarna wandelen : een stuk heen en een stuk terug.

En toen, ....toen hield ik niet meer.
Spullen gepakt, sprong in mijn zwemkleding en sprong  in de zee.
Er waren geen kwallen (aanlandige wind).

Weet niet meer hoe lang we in zee zijn gebleven, de golven bleven maar komen.
En dan drijven, drijven is zo fijn.
De golven verplaatsen je en met mijn handen stuurde ik de goede ligging.

Drijvend uitzicht op de horizon, de wijdsheid, .......
En dan soms een grote golf die de boel verstoorde.
Heerlijk

Kanaal met herinneringen

Volgers weten dat ik elke woensdag eetclub heb met buren.
Om de beurt koken.
De eetclub bestaat deze maand 14 jaar....
Ongelooflijk toch.
De samenstelling is nu ook anders. Van de 5 kinderen zijn er 3 uitgevlogen.
Dus nog maar 2 kinderen eten mee,als ze niet hoeven te werken tenminste.

Wij hebben een plekje aan het kanaal, 4 km van ons vandaan, waar we regelmatig kwamen met de kinderen.
Maar ook met vriendinnen, oma's opa en anderen.
Ook de eetclub heeft daar regelmatig gegeten.

Vanavond gingen we weer.
Pannenkoeken en een enorme fruitsalade.
Met de eetclub.
De jongens  (21 en 16) gingen voetballen.
Er werden heel wat herinneringen opgehaald!

Ben blij met dat soort tradities.

Knokkel

Een beest. Een knokkel.
Zo noem ik ze. Een kind kan ze in zijn  vuistje vasthouden.

Ik begin gewoon met haken en dan wordt het een beest.
Deze ging vandaag naar een baby Marlijn.
Die worden vast vriendjes.

Gelukkig nieuw werkjaar iedereen!

Morgen is hier weer de eerste dag na de zomervakantie, de scholen beginnen!
Iedereen weer uitgerust, fris en naar een 'nieuw' jaar.
Mijn hele leven voelt die eerste maandag na de zomervakantie als 'nieuw jaar'. Ik had nl. altijd 6 weken zomervakantie.
Als kind, puber, student en ook in de werk kunsteducatie.
Toen ik in 2012 ging studeren gold hetzelfde en sinds ik leerkracht ben ook.
'Gelukkig nieuw jaar' zou ik tegen iedereen willen zeggen.
Voor mij is dit al het tweede jaar dat ik niet met onderwijs start. Ik ben nog niet geheel hersteld na mijn burn-out. Ik heb er een angststoornis aan overgehouden die samenhangt met 'gaan werken'.
Ik had natuurlijk geen werkgever (een invalbaan eindigt gewoon ) dus heb ik bijna geen kans op een goed reïntegratie traject. En dat is wat ik nu nodig heb. Heel langzaam steeds grotere stappen naar een baan. En niet inbelangrijk, weer een inkomen.
Ik weet nog niet of mijn pad een pad wordt naar het (kleuter)onderwijs. Diep ik mijn hart zou ik twee dagen met kleuters willen werken.
Maar onderwijs vraagt veel, echt heel veel.
Eerst maar een baan vinden met minder prikkels, werkritme krijgen en ontspanning op het werk.
Misschien een plek waar ik kinderen /mensen toch kan inspireren en ze mij  kunnen laten reïntegreren.
Dat is wat ik zoek.
Gelukkig nieuw werkjaar voor alle mensen en kinderen die weer uitgerust mogen beginnen.
Mijn tijd komt ook wel.

Asbak?

Zatermorgen is vaak samen op de fiets naar de stad, zwaaien naar de dom, boodschapje hier boodschapje daar , lapjesmarkt en bloemenmarkt.
Vandaag bloemenmarkt.
Daarna in de zon op janskerkof bij Hofland.
En als je gewoon je ogen openhoudt....
Dan zie je prachtige beelden in de asbak.
Is zo'n ding toch ergens goed voor.

Slaapkamergeluk

Lig ik in bed op mijn rug, kijk ik naar rechts dan zie ik dit!

Op 2 speciale richels kan ik foto's en andere dingen neerzetten.
Natuurlijk wissel ik af.
Deze week vond ik de kat van Kaj.
Op deze kat ben ik zo dol, hij schilderde hem thuis toen hij 4,5 jaar was (dat weet ik omdat ik die gegevens altijd achterop het werk van de jongens schreef).
Ik herinner me nog dat Kaj pas na een half uur bedacht dat er nog een staart bij moest . Dat hij een kwast pakte, deze in de pot acrylverf stak en in 1 beweging de staart erbij schilderde.
Rechts van de Kat staat de eerste linoleum snede van Jaro, de lepelaar.
Hij zat op cursus toen hij 6 jaar was en hij maakte het liefst vogels.
Er staan ook foto's op de plank, kijk maar goed. Later meer daarover.
Beetje rommelig maar voor mij zijn de delen die je van foto's ziet ook veelzeggend.  Ik ken immers de hele foto.
Nu slapen.

Zie het nu pas.

Deze pruim had een apart plekje gekregen. Naast een zaaddoosje van de klaproos en andere mooie vindsels.
Ik keek er graag naar. De andere ruimen at ik op maar deze mocht nog even blijven.
Het lijkt alsof er sporen van beestjes op zitten. Maar het is een dikke dus het was gewoon striae. Hi Hi Hi
Na het maken van de foto (legde hem op stukje landkaart stof) at ik hem op.
Heerlijk.

Ik bekeek de foto en sneed hem mooi uit.
Tijdens het plaatsen zag ik het opeens.
Die kleine haartjes links voor de pruim.
Ze zijn van de lap stof.
Zomaar een verrassing op de foto.

Waar ?

Wachtend op mijn zoon en zijn vrienden maakte ik een foto.
Zo prachtig die grote spiegel.
Daar zit ik dan...

Landschap

Wie herkent dit?
Ik weet waar ik was dus kan niet meer naar de foto kijken zonder te denken dat ik er was.
Waar waren we?
Mijn lief en ik.
We gingen met de scooter. Hi Hi
Echt waar . Zoonlief was nog op vakantie en opeens wisten we wat we gingen doen.
Met de scooter, wat hadden we een pret.
We kwamen bekenden tegen uit de wijk. Die keken wel een beetje raar.
Mensen vinden er wat van van scooters.
Ik ook. Maar zoonlief brengt mij nieuwe inzichten.
Wat is er tegen?
Gevaarlijk?
Dat ligt aan hoe je rijdt maar dat geldt ook voor autorijden.
Ongezond?
Daar had ik een punt. Meneer doet werkelijk alles met de scooter en tegenwoordig heeft hij vetrolletje.....oeps

Maar waar waren we?
Siuhnekeokennap ni kinnuB

Snap je?

Roest blik

Vond nog 3 foto's van roest blikjes.
Het blijft mij fascineren.  De lijnen, plat maar de lijnen maken dat je ook weet hoe het blikje er ruimtelijk uit zag.

Krabbelen

Tassenmaaksels van toen

Bij het opruimen vond ik ook de tassen die ik voor mijn jongens maakte toen ze peuters waren(19 jaar geleden).
Daarin namen ze hun eigen speelgoed mee of hun zwemspullen.
Ik kreeg resten stevig canvas, kocht dik transparant plastic en natuurlijk mochten de jongens zelf hun kleur kiezen.
Zij kozen ook wat ik achter het plastic naaide;  welke beestjes en/of steentjes. Bij de zeilmaker kochten we mooi dik touw en lieten we de ringen zetten.

Ik heb de tas nu met 'vakkundig' oog bekeken en het ziet er toch best goed uit.
In mijn atelier kan ik de ringen er nu gewoon zelf inzetten met mijn aanzet-apparaat.
Wie weet maak ik nog wat kinder tassen met beestjes erin verwerkt!

Snik-slinger

Lang geleden (12 jaar?) naaide ik slingers van stof. Later werd dat een trend (overal kun je nu zelfgenaaide slingers  kopen van stof, met of zonder letters).
Ik maakte vele varianten en gaf ze aan vrienden cadeau.
De eerste maakte ik met puntvlaggetjes en die vlaggetjes waren allemaalgeknipt uit stofjes met herinneringen ( geknipt uit kleren van de kinderen, man en mezelf).
Die heb ik altijd zelf bewaard .
De slinger op de foto's is mijn andere eigen slinger 'de snik-slinger'.
Hij is 28 meter lang en is gemaakt en een verzameling geruite kinder zakdoekjes. 
Vandaag moest hij gewassen vond ik. Hij had te lang op een te stoffige plek gelegen op zolder.
Dus hing er vanmiddag zomaar een  slinger in de tuin . Er viel niks te snikken maar ook niks te vieren. Maar het maakte de tuin wel vrolijker bij de grijze luchten van vandaag.
Morgen rol ik hem weer op,om zijn houten plank  zodat de vlaggetjes allemaal recht blijven.
En dan wachten op het eerst volgende feest. .... snik

Mijn moeder en ik

Nog even dit.
1990 en 2016
Mijn moeder en ik.
(Snel maar weer eentje maken Mam!)

Zo jong en.....

Opruimen doe ik, en poetsen.
Ik heb het helemaal te pakken.
Ik werk wel heel associatief, kennen jullie dat ook?
Dat je boven bisonyl opruimen en ordent, dan beneden even 10 stukken snijdt omdat er interesse is in mijn onverslijtbare shoppers.
Dat ik het bed van vakantie-vierende zoon  was en dan ook zijn kledingkast netjes orden.
Dat ik de gang dweil en daarna de mand met shawls uitzoek, orden en was.
En ga zo maar door.
Maar het voelt goed. Bezig met het huis.
Met orde, met weggooien, met poetsen.

En dan vind ik een fotoalbum uit 1990, er hing een foto uit.
Natuurlijk bladerde ik het even door.
Gossie mikkie.
Ik 27....
Iets ouder dan mijn oudste zoon nu.
Ik kijk naar een onzeker meisje.
Gevoelig meisje.
Jonge vrouw?
Nog niet zo autonoom als nu, maar wel met een baan in de kunsteducatie en al een aantal jaren relatie met Bas.
Wat ben ik slank.
Altijd vond ik mezelf te dik.
Nu kan ik zijn wie ik ben. Autonoom.
Veel dikker dan toen.
Met zorgen die passen bij deze periode in mijn leven.
Niet makkelijk maar zoooo veeel stabieler.

 

In een 2CV....

Man bas en zijn moeder Janneke zijn twee dagen in een oude 2CV op pad. Mooie weggetjes in Nederland, een leuk B&B en morgen weer via een route terug.

Dit deden ze 10 jaar geleden ook.
Vandaag bekeek ik het foto boekje nog.
(Van alle bijzondere momenten met oma Janneke maak ik een A6 formaat fotoboekje).

Zij heeft sinds haar trouwen altijd een eend gehad, en mijn lief heeft als kind dus altijd met een eend meegereden.
Dus beide hebben speciale herinneringen aan de 'eendauto'.

Op dit moment is het anders.  Ze wordt oud, ze is oud (84) maar je gaat het nu ook aan haar geheugen merken.

Dat doet me wel wat, maar zeker voor Bas is het confronterend.

Vanmorgen vlak voor vertrek wilde hij de tassen in de auto zetten (ik zou ze naar de citroen verhuur brengen) en de weekend tas van zijn moeder stond er niet bij.
Ze bleek vergeten te zijn dat het een tweedaagse was met overnachting.
Dus haar tas had ze gewoon boven bij het logeerbed laten staan.

Dat soort dingen....korte geheugen doet het niet heel goed meer.
Ze stelt  veel vragen vaak...

Ik kreeg vanavond een WhatsApp dat ze had genoten, dat hij spierpijn had van het vele schakelen in zo'n oude eend , maar dat ze vooral veel dezelfde vragen stelde.
Ze wil het onder controle hebben en lijkt de regie te missen. Tja en dan ga je alles checken en checken en vragen en checken.
Zouden wij ook doen.

Jong oud jong oud

Deze foto is niet van mij.
Ik vond hem ergens. Ken de maker van dit beeld niet anders had ik de naam natuurlijk genoemd.

Maar dit beeld daar moest ik steeds naar kijken.
Dat je ouder wordt maar nog jong voelt.
Dat je jonger bent en denkt hoe zou het zijn als ik zo oud ben als...
Of in gesprek raken en pas na 5 minuten denken : ' ik ben 30 jaar ouder denk ik'
Oeps

Zomaar wat gedachten