Postpakketje

Kapotte voorruit.

( iedereen schijnt het nogal belachelijk te vinden dat ik dat per ongeluk met mijn voet gedaan heb terwijl mijn beide voeten op dashboard lagen en ik iets strekte, gelukkig zei de carglas man dat dat vaker voorkwam)

Twee uur wachten bij carglas.

En toen ik thuis kwam lag er een pakketje in de bus van Puur Arnika!
Een hele mooie vogelhanger.

Ineke

Gedicht R.Kopland

Kan niks verzinnen vandaag, er is teveel grijs en regen in de lucht.
Daarom een gedicht van Rutger Kopland,  hij is afgelopen weekend overleden. 

Passend bij wat ik vandaag voel.

voorjaarsgedicht

Deze lente gaat het toch weer
over jou hoewel ik er langzaamaan
wel moe van ben

moe van regen, wind, flarden
bedrieglijk blauw in de lucht,
vage beloften van het einde
van de kou.

Ik weet wel dat ik toch weer
van je hou, maar moeizaam soms,
met dat doelloze

van vogels die er van lijken
te houden in regen en wind
te blijven rondhangen
boven het land.

Rutger Kopland

Ineke

Kleine dingen

Ken je deze nog?
Lees er vandaag ook over bij  ing-things.

Wees bevriend met kleine dingen
Met een bloemetje dat bloeit
Met de vogeltjes die zingen
Met een vlindertje dat stoeit
Met de warme regendruppels
En de held're zonneschijn
Wees bevriend met kleine dingen
En je zult gelukkig zijn

Dit versje is in de jaren zeventig vaak geschreven in poëzie albums die we toen allemaal hadden.
Het klopt natuurlijk wat er staat, maar toch zijn dit soort spreuken of versjes vaak dooddoeners.

Neem deze: 'Deze dag nemen ze ons niet meer af', en dan gezegd als het opeens een dag mooi weer was.
(bleh)

Toch ben ik echt van de kleine dingen; op mijn bijzondere zeiltocht was er nog iemand aan boord.

Een kleine waterslak, een klein vriendje aan boord. Terwijl ik genoot van de held're zonneschijn, watervogels om me heen zomerliedjes zongen, en waterdruppels warm werden in de zon, en waterbloemen volop bloeiden genoot ik erg van dit kleine vriendje en vergat even het grote leven en voelde me gelukkig.

Och jee, nu doe ik het zelf ook.

Ineke

Roept B net ook nog uit de tuin: 'Ien een hele mooie vlinder!'

Zomerdag

Mijn vader is vandaag jarig.
En zelfs dan besluit de zon niet te komen, en een hoop regenwolken hangen boven ons land.

Er is met al die regen maar één voordeel, alles ziet prachtig groen.
En, zie jij het?

Vandaag kreeg ik ook mijn visitekaartjes binnen, een doos vol. Was er wel trots op hoe ik ze zelf heb vormgegeven en mijn naam in mijn eigen handschrift er op heb gekregen.

En op de achterkant heel veel grijze schelpjes. Mooi om wat op te schrijven. Zo iets als:

Lieve Pap, gefeliciteerd en ik ben trots op mijn achternaam, en ook dat ik van jou, van Jonker ben.

Ineke

Gaan met de wind

Afgelopen week heb ik na 30 jaar weer gezeild.
Het kwam zo: we waren bij bezoekerscentrum De Wieden, vlakbij de camping.
B en ik orienteerden ons op wat ik die week zou kunnen doen op het water.
Kano huren, fluisterbootje huren, trekpontjes-route, en ook zeilen.
Dat zeilen kan met een schipper die werkt voor natuurmonumenten en in de zomermaanden 4 keer per dag  anderhalf uur een rondje over de Kleine Beulakerweide.Met zijn eigen punter.
Max 6 personen kunnen er per tocht mee.
Dat leek ons wel wat, B had nog nooit gezeild en ik ook al veel te lang niet.

Plotseling werden we aangesproken door schipper H, of we nu mee gingen want hij had nog geen reserveringen en er was juist zo'n fijne wind, en heerlijke zon.
Mensen die mij kennen weten dat ik altijd goed voorbereid de dingen doe, dus ik had enorme zin maar...
plassen, wat eten, waterfles leeg, geen warm vestje voor de zekerheid mee, etc..
Maarschipper H wuifde dat allemaal weg, en plots stapten B en ik met H in de prachtige bruine glimmende punter en voeren wij weg op de wind.

De eerste 15 minuten kon ik niet veel zeggen, wat had ik dit zeilen gemist. Ik had een brok in mijn keel.
Sip door ontslag, en erg genieten van het zeilen was een combinatie waar ik even aan moest wennen.
Kabbelend, soms flinke wind, overal waterplanten, futen met jongen, zo prachtig en heerlijk.

 Schipper H liet mij zeilen, en herinnerde mij soms aan dingen die ik even was vergeten.

Wind vangen, snelheid maken, echt zo fijn.

Geen woorden had ik er voor, ik wist niet hoe ik H moest bedanken, hij doet dit de hele dag met mensen.
En hij weet niet hoe bijzonder dit voor me was.
Ik zou wensen dat ik dichterbij woonde, en deze vakantie elke dag een rondje met sschipper H mocht zeilen, als een soort hulp bij het loslaten, van het idee ontslagen te zijn , van de nare tijd, van alles wat nu zo
pittig lijkt, zodat ik rustig mijn nieuwe pad opwaai.

Ja, dat lijkt me echt een heel goed plan.

Ineke

Thuis

Na 6 dagen toch wel erg slecht weer ben ik weer thuis.
Maar het moet gezegd, ik was er echt uit, had knusse dagen met vriendin H en later met B.
Altijd de vogels, weer of geen weer. En alles groen om me heen, wuivend riet in de verte en groen gras met klavertjes rond de tent.
Geen mensen, geen gezeur, geen pubers.
En zulke mooie luchten.

Maar het allerfijnste van de week vond spontaan plaats op de eerste dag.
Morgen meer!

Ineke

Aan de sloot maar in de klapkar

Vlonderpad, regen,  lezen, dutten en.zin in zon, en smakelijk eten in vreselijk smakeloos dorpscafé.

Geluksveer

Vandaag informatiemiddag op Pabo in Meppel. Terwijl ik daar liep liet de school ooievaar, ja echt waar, een veer voor mij vallen.
Past mooi bij de tegelvloer van het nog door architect Maaskant ontworpen school gebouw.

Wisselvallig

Avondlicht, filmnacht en schootfoto tijdens het avondmaal.

Regen buiten

Zon, regen, vlonderpad, B weer naar huis.
Vriendin H komt een paar dagen, regen, droog , lekke band, ping-pong en  straks film in de klapkar.




Ineke

Weg en wijds

Met de klapkar, morgen een foto, woon ik weekje ver weg van alles.
Moeras vergeet me niet, pijlkruid, zwanebloem, valeriaan, en overal vogeltjes. Aan de andere kant van de sloot dansen 6 kalveren als ze niet herkauwen.
Dit bericht maak ik met mobiel dus heb vormgeving niet zo in de hand.





Ineke

Losse stukjes met weids uitzicht

Kijk steeds naar deze foto, snap er iets niet van, het lijkt iets wat heel was, kapot gemaakt en toen weer tegen elkaar geplakt.
Dat had ik nooit begrepen van Gaudi. Hij schijnt met keramisch afval te werken in zijn mozaïeken.

Wat ik doe op dit moment is mijn gebroken zelf weer lijmen door vele dutjes, overdenksels, mailtjes, gesprekjes, afleiding, en vanaf morgen een weekje kamperen aan een sloot met weids uitzicht.
Zoiets al op de foto?

Vanaf morgen maak ik mijn blogbericht met mijn smartphone, ben benieuwd hoe dat zal gaan.

Ineke

Zee P P P P aardje

 

Ineke

Film breiwerk

Een breiwerk van de film van mijn 24 jarige consulenten loopbaan.
24 steken, voor elk jaar één.
Gister begonnen en tijdens het grote afscheid hebben velen meegebreid, zoals dat gaat in het leven en op ons werk.
Je doet het nooit helemaal zelf , iedereen breit er op zijn eigen manier aan mee. Voor de meest prachtige producten.

  

Mijn brei-ritme overgenomen door collega's, iedereen een verschillende hand van breien, en toch,
toch wordt het een stevig mooi geheel.
En dat is wat het is, altijd maar weer.
Samenwerken is allemaal zelf bijdragen aan het grote geheel.

Dank jullie wel. allerliefste collega's!

Ineke

Afscheid

Omringd door mijn allerliefste collega’s maak ik dit bericht.

We zijn op een mooie locatie en nemen afscheid van Kunst Centraal 1.0.

Een instelling waar naast een Kunst- en cultuurprogramma ook een groot aanbod was met cursussen en workshops voor leerkrachten en teams. En ook een loods vol leskisten, voor elke groep, van elk kunstvak.

Leskisten waarmee de leerkracht de kunstvakken een actieve plek in de klas kan geven.

Alle consulenten hebben er daar heel wat van verzonnen.

Deskundigheidsbevordering en de leskisten verdwijnen en daarmee ook de meeste vak consulenten.

En dat valt niet mee. Het had zo anders gekund. Ik zo graag gezien dat er van alle kunstvakken een consulent was gebleven.
Maar er zijn andere keuzes gemaakt.

 

Nu vertellen collega's lieve dingen, zingen mooi, en zijn we echt fijn bij elkaar. Lachen en huilen (vooral ik).

Ik ga verder op mijn pad, heb zin in mijn nieuwe pad, echt waar.

Studeren, tassen maken, en leuke projecten verzinnen.

Zonder de collega's met wie ik al zolang werk, hoe moet dat nu ?

De week beginnen met collega's die zovéééél van me weten. Dat is zo fijn. 

 

Dag Kunst Centraal, geen 'echt' afscheid van de allerliefste collega's, maar wel weg van mijn o zo vertrouwde werkplek, en geen consulent Audiovisuele vorming meer.

Als mensen mij vragen wat voor werk ik doe zei ik tot vandaag altijd :

 'ik heb de allerleukste baan van de wereld'.

 

Ineke

De laatste loodjes

'Zo', zei de l'écolier, 'ruim de laatste spullen, pak mij en mijn familie in, en dan ben je er helemaal klaar voor'

'Waar dan klaar voor?' dacht ik nog, maar ik wist het wel, gewoon klaar voor dat wat komen gaat, en dat wat onomkeerbaar lijkt.
Morgen voor één keer een blogbericht live gemaakt te midden van het laatste moment met al mijn collega's.

Ik luister nog even naar dit fijne liedje van trio Zazi.

Ineke

Vogels van dichtbij

Vandaag kwam vriendin C even een boterham eten in de tuin, en dat was zo fijn. Zij kent mijn werk en mijn beroep en dan is dat wat ik nu meemaak fijn om juist met haar te delen.
Bij het uitzwaaien maakte ik deze foto's in haar auto. . . . . . . . .

Echte dode vogels.

De dochter (21) van de vriend van C heeft een opleiding gedaan, waar ze heeft geleerd hoe je vogels moet opzetten. En ze lagen nog bij C in de auto.

Bijzonder, dat je als jong mens van 21 wilt leren hoe je vogels moet opzetten.Ook een ambacht.

Ineke