Verenpret

Altijd zie ik veren liggen, nu is het niet zo dat ik altijd naar de grond kijk hoor.  Ik raap ze op of ik fotografeer ze. Kinderen zijn ook altijd blij met veren, al hoor ik toch te vaak dat juffen of moeders dat vies vinden. Daar heb ik nou nog nooit over nagedacht. Dus toen ik in een inval groep met kleuters de veer van een meisje bewonderde moest de kleuter de veer direct weggooien en haar handen wassen.  

Hart sprongetje

'Juf Ineke!!!!!'
Kleuter M rende naar me toe. Ze zat in de kleutergroep waar ik 4 vrijdagen heb ingevallen hier op de school hier in de wijk. En ik liep ( ja ja door-loop-programma) langs het kinderdagverblijf waar ze aan het buitenspelen was
' Ik ben op vakantie geweest'
Ze klom tegen het hek op en hield haar handjes over het hek naar me toe.

Van dit moment, toen ik het meisje hoorde roepen, maakte mijn hart een sprongetje.
Een vrolijke enthousiaste kleuter.
Dan weet ik het weer zeker, met kinderen vind ik één van de fijnste en meest inspirerende dingen voor mij op dit moment.
(Natuurlijk naast dingen maken en verzinnen)

Ter inspiratie voor de lezer nog wat foto's van heerlijke momenten met kleuters.

Dag met van alles

Kijken en zien.
Je hoeft niet eens te zoeken.
Deze grijze regendagen fleuren op van deze vondsten. Daarnaast lees, haak en mozaïek ik (oh ja ook het huis gedweild, en verse tomatensoep gemaakt en mijn stevig-doorloop-schema gedaan).
Dat laatste is goed voor me, voel me soepeler maar kan er nog steeds geen enkel plezier aan beleven.
Het is maar 2x per dag 23 minuten.....

Zee aan de schelde

Nog even over Vlissingen, die fijne plek.
Na de vissershaven kun je over de sluizen en dan kom je bij de zee. Nou ja de Westerschelde.
Daar komen de boten heel dichtbij langs.
Daar kun je over de dijk fietsen. En zo verder.
Kleine strandjes een bijna nooit druk.
Veel prachtige oesters en achter je een grasdijken met schapen.
Daar zaten we zondag heerlijk te kijken naar de vloed.

Havenpret

Toch nog 4 dagen vakantie gevierd bij en met mijn ouders in Zeeland, en manlief was er ook bij.
Fietsen, lachen, praten, lekker samen eten, op pad, mozaieken, haken (en ma breien) en nog veel meer.
Zeeland is prachtig, rust, vlak, water, graan, en prachtige steden en dorpen.
Maar mijn lievelingsplek is toch echt het haven gebied, sluizen van Vlissingen.
Vandaag een impressie van de vissershaven. Misschien moet ik sparen voor een houten keet in de binnenhaven.

 

 

 

 

 

Kiezen, plakken en voegen

Zeeuwse groente

Hmmm lekker. Zeekraal uit de oosterschelde en Zeeprei uit de Zeeuwse klei.

Tweeluik

Zon en schaduw

Zuchtbluggen

Mijn blog ben ik in november 2011 begonnen. Best lang geleden alweer en het hoort echt bij mijn dagelijkse bezigheden, overdag schiet er wat in en s avonds maak ik het blog bericht.
Ik schrijf over gedachten, verzinsels, vondsten, foto's, inspiratie en dat wat me bezighoudt. Probeer zo het schrijven dat het inspirerend kan en misschien af en toe een lach op iemands gezicht tovert.

 Maar wil ik op mijn blog ook schrijven over dat wat het leven soms lastig maakt, een soort vooruit ploeteren.
Over de overgang die met een klap binnenkomt met angsten en sombere gevoelens.
Over een vakantie die zo geweldig begon en zo heerlijk was maar toch na 4 dagen al werd afgebroken omdat je je plots zo naar/angstig voelt en dan alleen nog maar naar huis wilt.
Over het lijf en de hormonen die dit met je doen, ook al weet je dat dit past bij het PMS dat je al jaren hebt, en ook al weet je dat je eigen moeder ook een rottijd had toen.
Het komt als een klap binnen, en hoeveel mensen er ook van je houden en je dierbaar zijn.
In dat stuk ben je eenzaam. 
Bij terugkomst via Zeeland rijden en dan tussen de somberheid kunnen genieten van je ouders het Zeeuwse land, dat  is fijn.  Natuurlijk is het fijn nu echt weer huis in Utrecht te zijn.
Maar geen baan en nu ook niet een baan aankunnen vanwege deze schommelingen is een zorg ( geen inkomsten).
Soms is het tobben, en toch blog ik daar liever niet over.
Dan weten jullie dat.

Soms blijft het puzzelen

Alle tijd, alle rust

We zijn er weer

Gister aangekomen in auvergne in het oude schooltje. Heerlijk. Het is hier minder droog dan vorig jaar dus echt ontzettend veel bloemen. Nu op terras met WiFi in Langeac . Nog niet veel foto's gemaakt. Na een abod buiten met salade en  volle maan was het vanmorgen ook zo fijn wakker worden.
Luiken open duwen en......uitzicht overal uitzicht en stilte. Op de koeien ,een trekker en B na.  Het schooltje trilde van de Franse chansons.

Tegelwerk in Briare

Wat een rijkdom.

High tea hi hi

Mijn tante Tine werd 75, en is de beste vriendin van mijn moeder. Ze kennen elkaar al heel lang en zij kent mij dus ook al 53 jaar. Tante Tine kreeg veel later kinderen dan mijn moeder, dus ik heb daar regelmatig gelogeerd. Zij hadden kassen met anjers en later met rozen in De Meern.
Wat was ik daar graag! Zij hadden een bank aan een ketting hangen. Dat vond ik als kind geweldig.
Maar nu werd zij 75 en organiseerde een high tea.
Natuurlijk waren we erbij en nadat ik haar een zilver lepeltje met de Domtoren erop had gegeven begon het:
In een prachtig schuur stonden tafeltjes met etageres vol zoet en kopjes en theepotten en nog meer.
En er was een buffet met zoete taart, cakes, scones, en kleine mini sandwiches hartig en snoep en ..
Ik, gezellig tussen mijn moeder en mijn tante in, begon met thee...
Nooit drink ik thee en toen ik tegen mijn tante zei :' ik drink voor één keer een kopje thee op uw verjaardag'
Zei zij: 'ik drink ook nooit thee'
En mijn moeder:' ik drink ook nooit thee'
Hi hi, wat heb k gelachen, al snel werd er koffie gezet.

Na een stukje taart, een truffel en een scone was ik klaar. Ben dol op zoet, maar zoveel!

Dit was mijn eerste high tea, en ik weet ook waarom, het is echt niks voor mij.
Kreeg zin in een kopje soep en stukje brood, en zoutjes.

Maar nu ben ik in Zeeland, de panda volgepakt en de fiets van B achterop en een grote bak mozaiek materialen op de achterbank.
Morgen ochtend vertrekken we vroeg naar Frankrijk, naar het oude schooltje. Dan zwaaien mijn ouders me uit. Zoals we zo vaak deden op weg naar Frankrijk.
Ik kan alleen blog berichten plaatsen als we ergens zijn met wifi. Het zal steeds een foto verslagje worden.

O wat verheug ik me op deze langlopende koeien!

Te dichtbij

Positief blijven kost soms meer moeite.
Ik ben echt een positief mens, maar afgelopen weken al die aanslagen in Irak en gister in Nice.
Nu lig ik in bed en hoor dat er een militaire coupe in Turkije.
Mijn reizende zoon is nu al een maand in West Turkije.
Soms komt het allemaal beetje dichtbij.
Morgen op vakantie.
Naar Frankrijk.

Groot en klein

Na heerlijk koffie drinken in het bos met ex collega Th, fietste ik naar huis.
Er waren randen gemaaid en plots zag ik dit.
Oh wat vind ik het mooie planten.
Zo groot dat ik wilde dat ik heel klein was en tussen de stelen kon lopen.
Dat het licht dan tussen de bladeren doorpiept en alles om je heen groen en groot (in verhouding dan).
Natuurlijk stapte ik van de fiets en maakt foto's.