Elke zondag kijken we Podium Witteman. Vandaag was Ivry Gitlis aanwezig, een 96 jarige violist.
Hij speelde het prachtige stuk 'Sicilienne' van Maria Theresia von Paradis. Wat heel zachtjes mijn hart in sijpelde. Spontaan druppelden er tranen uit mijn ogen.
Het was een soort fluisteren recht mijn hart in.
Als je op deze zin klikt dan kun je een eerdere versie horen van het muziekstuk door Ivry Gitlis.
De tassen van bisonyl blijven leuk en super handig.
Ik maak ze al 10 jaar van stukken bisonyl van een zeilmakerij die er dekzeilen voor vrachtschepen van maakt.
Mijn moeder koopt die stukken altijd voor me.
Het grote voordeel is dat dat materiaal nooit verslijt. ......
Ook jammer want er zijn mensen die zo'n tas al jaaaaren gebruiken.
(En kopen dan geen nieuwe).
Afgelopen weken heb ik weer eens zo'n serie gemaakt. Ik had heel mooi oud band gekocht en er was opeens vraag naar deze tassen. Ik vind ze prachtig geworden. Mooi glimmend en met binnen vakje.
Morgen sta ik op de streekmarkt in onze wijk Lunetten.
Naast deze tassen, leren beurzen en heb ik hele serie sleutelhangers van leer gemaakt.
Nog even. Zo mooi.
Alweer een tijdje geleden dat ik mooi echt roest op straat tegenkwam.
De bomen verkleuren nu wel roestig en er fladderen roestgekleurde bladeren door de lucht. Maar dat toch echt niks bij echte roest....
Roestig rijtje.
Soms zit ik in een creatieve flow.
Klinkt misschien raar uit mijn pen maar naast mijn gewone dagelijkse creatieve maaksels en bedenksels heb ik ook periodes van creative flow.
Die periodes ben ik erg productief en ontwikkelen zich veel ideeën.
De valkuil is dan dat ik allerlei projecten door elkaar doe en dan verandert de flow in stress. En dan maak ik weer even pas op de plaats.
Op dit moment ben ik druk met kleine lederwaren zoals mijn nieuwe serie ' Tas Partout'.
Daarvoor heb ik borduurwerken nodig.
Juist nu zie ik ze niet meer zo vaak liggen bij de kringloop.
Of ze zijn heel duur omdat er een lijst omheen zit.
Ook in Frankrijk vond ik afgelopen maanden maar een paar borduurwerken.
Dus mocht iemand nog een voorraadje hebben?
Of er één aantreffen?
Ik ben geïnteresseerd.
Fijne borduursels graag want de dikke wollen varianten zijn niet mooi te verwerken in een tas.
Afbeeldingen van landschappen, bloemen. zijn het meest bruikbaar om stukjes uit te gebruiken door de rijke kleurschakeringen.
Dit blog bericht begon met een flow en eindigde met een oproep.
Zo kan dat gaan.
Een heerlijk, grote, groene, wollen omslagdoek heeft mijn moeder voor mij gemaakt.
Zomaar.
Lichtgewicht en zo heerlijk warm.
In onze wijk zeggen ze sinds een paar weken tegen elkaar : 'Ineke?'
Die herken je wel, zij is die vrouw in die groene prachtige wollen omslagdoek '.
Echt waar.
Vanavond om 22.00 uur aangekomen bij het huis van vriendin S. in Foulzy .
We blijven tot zondagmiddag.
En zoals mijn moeder altijd zei; 'als je 's avonds komt dan ben je er al als je wakker wordt'.
Dus morgen als ik wakker word dan ben ik er al.....
Heerlijk vooruitzicht: een klusweekend op een heerlijke locatie.
En dan 's avonds bij het houtkacheltje.
Vanuit de achtertuin haar huis gefotografeerd.
Velen zullen nu denken:' wat een verwilderde tuin en rommel zeg'.
De mensen bij haar uit de wijk vinden dat.
Zij hebben een betegelde tuin met in het midden een pot met een plant. Haar buurman heeft een stuk gras (nepgras tapijt) in de voortuin en een parkeerplaats. Ja echt, hij rijdt zijn auto zo vanaf de straat zijn voortuin in en parkeert die dan voor zijn raam naast het plastic grasveld.
Keurige tuinen daar in Twente.
Zij heeft een wilde tuin. Alles mag opkomen, de natuur roeit zelf uit wat er teveel is.
Dan krijg je eekhoorns, egeltjes en de meest mooie vogeltjes.
Die vliegen uit het bos dichtbij zo door de wijk haar tuin in.
Hierin de wijk waar ik woon zijn heel veel.van die wilde tuinen. En het asntal tuinen met meet dan 90% terras zijn schaarser. Zo gaat het dus, die vrouw met die grijze paardenstaart woont in dat huis met die verwilderde tuin.
De tuin waarin de voortuin nog roze/oranje kiest omdat de kardinaslsmuts het zo geweldig doet.
Die aansluiting voor natuur en natuurlijke tuinen deelt ze niet in haar wijk
Maar het is de moeite waard een keer echt haar tuin te zien .
Helaas kan dat niet met de mensen in haar straat.
De zee die mis ik.
Gelukkig woon ik dicht bij allerlei mooie gebieden.
Een fijne plek vinden wij de Soester duinen.
Prachtige zandverstuivingen, heel ruimtelijk, wijds, winderig.
De mooie gelige kleur van het zand doe me zo denken aan strand.
Prachtig vind ik het altijd.
Maar geen zee, dat is waar.
Pitou genoot er ook van, kriskras doorkruiste ze ons pad, oren en staart wapperend achter haar aan.
Een week die zo anders liep kreeg vandaag een kleurig randje.
Zoon Kaj kreeg zijn propedeuse diploma uitgereikt.
Het was een echt feestelijk moment en daar genoten we van.
Een knappe prestatie voor een slimme zoon die een ander studiepad heeft gelopen en nu super gemotiveerd studeert!
Zie je die ballonnen? Ik kan me niet heugen dat ik ooit een heliumballon kreeg.
En vandaag liep daar een man met een grote bos, hij zag me kijken (misschien had ik mijn mond wel open ) en een minuut later liep ik als een blije kleuter met twee ballonnen aan mijn tas geknoopt!
De Snijzaak, mooie naam toch?
Het is de naam van een bedrijf(je) waar je een laser apparaat kunt gebruiken voor graveren of snijden.
Je betaald per half uur en natuurlijk ook het materiaal.
Klinkt zo eenvoudig. Zij heeft zo'n machine, gebruikt hem voor haar eigen dingen maar tussendoor kun je hem dus 'gebruiken '.
Dat was het lichtpuntje van de maandag.
Ik had mijn logo naar haar gemaild, bepaald wat ik wilde, en toen deed het apparaat zijn werk.
Hebben jullie al een beeld wat ik liet 'laseren' (nee geen beenhaar).
Al weken dacht ik na over iets om mijn logo op te zetten en daarmee mijn makes te labelen. Ik heb stoffen labels maar die zijn vrij lang (gras van jonker) en niet neutraal van kleur. Ik gebruik ze vooral voor aan de Mollaby's.
Ik dacht aan leuke ronde hanger met daarop mijn logo.
Via via kwam ik bij De Snijzaak terecht.
Genoten heb ik maandag. De laser toverde ze gewoon uit een plaatje hout.
Ik heb nog niet veel, eerst weer at verkopen.
Maar ik vind ze geweldig.
Kijk maar snel!
Van de één op andere dag kan er veel veranderen, en na een paar van die dagen heb je er opeens een berg zorgen bij.
Vriend van Bas ernstig ziek, hij vraagt zich af of hij de kerstboom nog kan optuigen.
Ons allerliefste nichtje met wie we een heel speciale band hebben wordt steeds slechter na hersenletsel opgelopen in 2016. Echt een zorg.
En dan vanaf deze week de zorgen om mijn schoonmoeder.
Laatste jaar enorm achteruitgegaan en door consequent weigeren naar een dokter te gaan, bleek zij vrijdag opeens ernstige bloedarmoede te hebben.
(Ze was er 2003 voor het laatst en daarvoor ook jaaren niet ).
Spoedopname en nu afwachten.
Zo gaat het vaak in het leven.
En natuurlijk kunnen we dat aan en vinden we onze weg daarin.
Zeker op onze leeftijd is er natuurlijk al veel op je pad gekomen.
Dan ben ik blij dat ik fijn heb thuis met man en kinderen.
En ook met met mij redelijk vitale ouders.
Waarom ik dit schrijf?
Omdat we allemaal op onze eigen manier omgaan met de dingen, ook de heftiger dingen.
Ik krijg dan ideeën, ook practisch om mensen te steunen.
Naai een hele zachte lap voor mijn lieve kwetsbare schoonmoeder.
Spreek dagelijks een kort berichtje in voor dat allerliefste volwassen nichtje (ze kan nu geen gesprek voeren maar wel berichtjes luisteren). En soms spreekt zij iets in.
En daarnaast blijf ik iedereen kaartjes en presentjes sturen, dat doe ik mijn hele leven al. Post krijgen geeft iedereen beetje plezier. En is iets wat ik.dan met veel plezier doe
Tussendoor, want het leven gaat gewoon door, ben ik druk met ' Gras van Jonker'.
Ik hoop dat jullie allemaal mijn facebookpagina liken!!
Kijk!
Dit zijn kleine houten labeltjes voor aan mijn tassen,maaksels. Dat maakte mijn dag zo fijn. Ze zijn gegraveerd en uitgesneden met laser.
Morgen een nieuwe dag!
Deze tekst kwam ik weer tegen. En na 1746 blog berichten weet ik niet meer of ik het al eens op mijn blog geplaatst heb.
Maar er staat zoveel in, in zo'n korte zin.
Bij mijn reizende zoon heb ik dat aan den lijve ervaren. Als moeder kun je je niet voorstellen dat juist jouw kind zo'n keuze maakt buiten Nederland te gaan wonen, te reizen. Zeker als je zelf geen reiziger bent.
Maar op het moment dat hij gelukkig is ben ik dat ook. Ik maak me nooit zo'n zorgen over ongelukken oid. Maar als je weet dat iemand van wie je zoveel houdt niet gelukkig is, dan is ver weg tè ver weg. nu hij zo happy is kan ik van hem genieten. Zijn kleine berichtjes in de vroege ochtend, tegelijktijd bellen met beeld als we aan het koken zijn.
Nu ik er zo over nadenk hebben mijn ouders mij dat geleerd. Wij verhuisden van Alkmaar naar Vlissingen, en familie woonde verspreid over het land.
We zagen familie niet zo vaak als we wilden. Maar mijn moeder zei altijd dat ieder zijn eigen weg kiest en dat ze vond dat wij dat ook moesten doen.
En echt, 'gewoon' effe een bakkie doen bij mijn ouders dat kan ik soms enorm missen. Maar ze voelen zo dichtbij. En dat gaat het om.
Die ene vriendin die je al vanaf kleuterschool kent, nog steeds in Alkmaar woont. We zien elkaar niet vaak. Het komt er niet van. ..maar deze vriendschap gaat nooit voorbij
Ze voelt dichtbij. En de momenten dat ik aan haar denk en zij mij juist op dat moment een berichtje stuurt. Heerlijk.
Zo zijn er nog veel meer.
Wat kan ik me dan een rijk mens voelen.
Velen ver weg en toch heel dichtbij.
Wetend dat we aan elkaar denken, en soms op precies hetzelfde moment.
Van die dingen op een dag.
Doodgewone dingen die je doet omdat je ze doet.
Luister maar eens naar dit liedje.
Opstaan - was in machine- beetje vouwen - bakkie met M (zij ook druk met de dingen)-hondje uit laten - facebookpagina checken - foto's maken-
boek wegbrengen naar creatief maatje-
Boodschapje - boterhammetje-laptop oplader doet raar- via Facebook wijk prikbord andere lader geleend -nee mis doet het niet-naar de winkel laptop op laten sturen (garantie gelukkig )- weer rondje hondje - atelier opruimen (bij te klein thuis atelier ruim je vooral op.....)-bellen met philips- afspraak maken - was ophangen- eten met mannen- opdracht bedacht voor kleutercircuit in november - en vanavond bankhangen en serie kijken.
Deze dingen zijn van die dingen toch.
De dag vliegt voorbij.
Op mijn lijstje stonden andere dingen. ..namelijk mooie dingen afmaken en maken.
Maar dingen zijn dingen ook 'de doodgewoonste dingen'.
Dus we hebben het ermee te doen.
De ovale gaten stanste ik in gesneden panden van ritstasjes .
Nu ben ik bezig daar stukken borduursels achter te zetten.
Daarna ritsen erin en afmaken.
Door de vele details die ik liet zien was niet voor iedereen duidelijk wat nou bij wat hoorde.
Bij deze helderheid. Een foto van zo'n tasje. En heel veel zijpaden met borduursels.
Het allerfijnste is om per gat/pand het mooiste stukje op een borduursel te zoeken passend bij het leer.
Stansen.
Ja. Stansen.
Mooi woord vind ik. Maar het is ook zoiets leuks.
Vooral grote stansmachines voor leer vind ik geweldig. Als je een grote serie tassen moet maken dan helpt stansen en laat je stand vorm maken.
Je legt leer op onderplaat, legt er een stansvorm op en dan pak je de twee handgrepen van de machine (anders doet ie het niet, dit is om te voorkomen dat je je hand er nog onder hebt ) en dan.....
dan druk je op de knop en ploft ie naar beneden. Met andere knop glijdt ie weer omhoog. En dan is het stansmes(de stansvorm ) door het leer gegaan. Met de hand vormen uit leer snijden is moeilijker en veel meer werk.
Door mijn fascinatie voor machines genoot ik vandaag erg in het atelier van Mara Riviera (merk Marablu en Tutti brutti). Ik mocht gebruik maken van haar stansmachine en heb een hele bak resten leer verwerkt tot mooie vormen.Ze had een kast vol.met grote en kleine stansvormen.
Ik koos 1 vorm(1 stansmes) en stanste er op los.
Daarnaast heb ik ovale gaten gestanst in de al gesneden stukken van mijn nieuw tasjes serie met borduursels.
Heb de smaak helemaal te pakken, er komen mooie dingen aan!
En ik ga snel.wwer een ochtendje stansen. Heerlijk!
(Dan maak ik filmpje)
Tijdens een wandeling met Bas en zijn oude moedertje in Twente liepen we lang maïsvelden met enorme hoge planten.
Wat opviel was dat er op een aantal plekken grote planten stonden met vuurrode stelen.
Karmozijnbes heet het.
In de zon zag het er nog roder en mooier uit.
Dan voel je even de zorgen niet meer over dat kleine, soms wat warrige,moedertje van Bas.
Ze paste er ook zo mooi bij met haar mooie rode jasje.
Zomaar een blad van de kastanje.
In de vrije lucht.
Een spindraad hield hem vast.
Paar uur later hing hij er nog. Door een klein zuchtje wind soms wiegend.
Dat zijn fijne vondsten.
Zomaar tijdens het rondje met ons op zo onzekere bange hondje wat soms trekt soms stopt en het allemaal nog niet goed weet hier in Nederland.
Wat kan ik me als moeder toch rijk voelen.
Twee volwassen zonen die elk hun eigen weg gaan.
Die in staat zijn om heel betrokken bij me te zijn. De één woont nog thuis, de ander reist.
Ze denken mee met wat ik maak en doe.
Waar Kaj thuis betrokken is bij mijn dagelijkse gang van zaken, mij tips geeft bij mijn 'prijsbeleid' stimuleert Jaro mij om mijn bedrijf ' gras van jonker' goed op de kaart zetten.
Een stok achter de deur bij opzet website, face book pagina en andere marketing.
De creativiteit en digitale vaardigheden van hem en zijn Charlie zijn zo bijzonder.
Ik hik aan tegen website bouwen en visite kaartjes maken (al heel lang ).
Heb ideeën te over maar geen design vaardigheden.
Vandaag kreeg ik bericht van hun: 'kijk even op je site, het kan allemaal nog terug naar het oude'.
Hij en Charlie hebben een mooi logo gemaakt en mijn website opnieuw gebouwd. Wat ben ik er gelukkig mee.
Ik wilde grassprieten met gekleurde puntjes erop (allemaal ideeen), en die sprieten moesten ook in relatie zijn met elkaar.
Nou ik vind het gelukt!
De achtergrond kleur wil ik nog aanpassen. De foto die ik hier plaats is nog veel te geel.
Maar de basis is er!
Ik mag toch echt een trotse moeder zijn.
Werken aan een al.eerder bedacht idee.
Zomaar van de plank met ideeën gepakt.
Die plank ligt vol, maar daarvtrwk ik me niks van aan.
Ideeën blijven liggen.
En jullie weten: Creatieve mensen hebben geen rommel, ze hebben overal ideeen liggen.
Maar goed, oude borduursels verwerken in tasjes. Kijkgaten waarin een mooi detail van een burduursel zichtbaar zijn.
Het wordt een serie in verschillende maten.
Alvast wat foto's van proefmodellen.
