Kinderpraat

Een hele dag bso.
Allerlei kinderen met allerlei interesses een dag samen op een fijne plek in de natuur (in oud fort van de Utrechtse waterlinie).
En dus ook allerlei gesprekjes.

Meisje G (8) was beetje sip.
Haar opa en oma miste ze heel erg.
Want die gingen verhuizen van een heel bijzonder huis naar een appartement.
Dat appartement lag dichter bij Utrecht.
Maar het ging haar om het huis.
Zeven kamers, drie trappen, een tuin met mooie plekjes, echte theater gordijnen, en nog veel meer.
Ik zag het allemaal voor me.
Ze zei dat ze dat huis die avond voor de laatste keer zou zien. Het huis waar ze met de hele familie konden logeren. Altijd met Oud & Nieuw en elk jaar met Pasen.
Hele goede paasei-verstop-plekjes in die tuin zei ze nog.
Ik begreep het zo goed.
Ik had ook een opa en oma in heel mooi huis met tuin in Hilversum. Daar kwam ik regelmatig als kind bijzondere kelder en leuke trapkast.
En het spiegeltje onder aan de trap, en de tussenschuur met opa's stekjes en de schuur met oude sleutels. En nog veel meer.
Ik heb zelf niet veel foto's van die plekjes.
Ookal zitten ze in mijn hoofd, ik had het nu toch heel leuk gevonden.

Misschien kon ze die avond van al die plekjes foto's maken?
Ze keek opeens anders.
Misschien kon ze zelf door het huis lopen met broer en alle plekjes die juist voor hen speciaal waren vastleggen.
Goed plan. Ze speelde weer verder.
Toen ze door haar moeder werd opgehaald huppelde ze naar haar toe.
We spraken erover, ook moeder vind het een geweldig plan.
Ze gingen me de foto's laten zien volgende week. Dat wil ik heel graag.

Jongen B (9) wilde boekverkoper worden.
Dat leek hem het allerleukste wat er was.
Jongen M (8) zei dat zijn ouders hadden afgesproken een lang en gelukkig leven te hebben.
Dus dat wilde hij zelf ook.

Daarom houd ik zo van kinderen.
Bso-werk is redelijk relaxed, kleine groepen en geen lesprogramma. Niet veel uitdaging voor mij, maar goed voor nu.
Dit soort gesprekjes zijn grootse momenten.  Heerlijk.

Roest rest

In Vlissingen doe ik altijd een rondje op de fiets door de vissershaven.
Sterke oliegeur, visgeur, wind door je haren, geluid van klotsende golven tegen ijzer en tikkende lijnen.
Boten met namen als Ariana 2, onze Marie en vrouwe Jacoba.
En.... Roest.
Overal liggen verroeste onderdelen.
Soms kapot, soms geordend en vooral veel.
Ik mag altijd maar 1 roestig voorwerp meenemen.
De verzameling in mijn tuin (in een schaal) mag niet uit de hand lopen.
Wat dat is? Dat is natuurlijk de vraag.
Maar het zijn de woorden van manlief.

Deze keer nam ik niks mee.
Ik durfde het niet.
Echt waar.
Er waren jonge jongens, vissers zonen, aan het schilderen op de boten.
Hun mond viel open toen ze mij zagen fotograferen.
Dus ik nam niks mee.
Thuis ben ik dan verbaasd en manlief ook.
Had het gezegd zei hij nog.
'dan had ik het opgeraapt'.
(ook een mop, hij is niet altijd blij met de roestige vindsels en andere dingen die ik opraap....)
Een mooie grote kromme bout, een D-sluiting van 15 cm,  een stuk ketting met ringen van 10 mm, een hele grote moer.
Dat soort dingen.

Wel vond ik een stier die toch niet in mijn fietstas paste.

Kennen jullie Ben Jansen?
https://benjansenbeelden.exto.nl/

Hij maakt prachtige figuren met karakter van roestige voorwerpen.
Kijk maar eens op fb!
Ik zou willen dat ik kon lassen.

Via Zeeland

Via Zeeland naar huis.
Twee dagen bij mijn liefste ouders en op het heerlijke Walcheren.
Fietsen door vissershaven  van Vlissingen, groene Boulevard, oud Vlisdingen(zulke mooie straatjes), boulevard, over en onder de dijken langs, koffie met taart onder de dijk en naast de kerk van Zoutelande.
En toen via Biggekerke en Koudekerke weer terug.

En vanavond weer thuis bij mijn eigen kinderen.
Ben een rijk mens met zoveel liefde om me heen.

Bijna naar huis

De vakantie in Frankrijk is voorbij.
Heerlijk ontspannen met zijn tweeën.

Nu nog even naar mijn ouders in Zeeland dat hoort erbij.
Want de zee, ik weet het zeker, i en blijft het fijnste uitzicht.
Zeker in de ochtend of avond als het niet druk is.

De foto's zijn uit Frankrijk. Morgen foto's van de zee. Beetje raar bericht. Maar schommel nog tussen Frankrijk en Vlissingen. 

Rommelmarkten

Vandaag twee rommelmarkten gedaan. Het is 15 augustus en dat is een feestdag voor de Fransen.
Manlief loopt bij de eerste markt nog fier vooruit met de mand (de tweede markt had hij het wel gehad.....) 

In een open overdekte hal van brandweer was een soort bar gemaakt (cola bier wijn) en stonden de bekende klaptafels en banken klaar.
Ik wachtte 45 minuten op zo'n bank tot Bas eindelijk zijn bak patatjes had.
Inmiddels waren er 4 Fransmannen, met bier, aangeschoven aan tafel. En zat ik in een leuk gesprek over fietsen in Nederland en de enorme fietsenstallingen die wij hebben.

Tijdens het eten van de patatjes had ik echter een zeer bijzonder uitzicht....
Gelukkig zat het labeltje nog aan zijn broek.

Lieve Carolien

Lieve Carolien,
Juist in de zomervakantie denk ik vaker aan je.
Misschien omdat we elkaar dan iets vaker zagen. Dat jij dan een nacht kwam logeren als ik met onze vriendin H in de Holtkamper kampeerde.
Wat hadden we een pret met zijn drietjes op zo'n kleine camping in die oude knusse vouwwagen.
Wat H betreft, ze heeft een stoere man met zeilboot aan de haak geslagen. Zo fijn.
Terwijl wij toch vroeger altijd droomden van een man met zeilboot. 
Het is nu al 5 jaar geleden dat je, in het begin van de zomer, overleed.
Al 5 jaar..... De tijd gaat zo snel.
Dat betekent dat ik 6 jaar geleden, tijdens de crisis, ontslagen ben bij Kunst Centraal.
Na jouw dood studeerde ik af aan de Pabo.
Helaas heeft het onderwijs me enorm opgebroken.
En die overgang.. Pffft das een gedoe joh..
Je moest eens weten.
Wat zou ik daar graag met jou over praten, lachen, mopperen.
Je inspireerde mij altijd enorm.
Waar ik prachtige dingen verzin maar niet echt weet hoe ik het op de markt moet zetten was jij in staat prachtige dingen te verzinnen, daar subsidie voor te krijgen en het doel wat je voor ogen had te halen.
Eigenlijk heb ik je daarvoor een beetje nodig.
Weet je dat onze vriendin H zich helemaal gaat richten op fondsen werving?
Geweldig toch? Met al onze kennis hadden we met zijn drieën een prachtig project kunnen bedenken voor bijvoorbeeld de vluchtelingen in Nederland.
Jij zou haar met al je contacten vast kunnen helpen en natuurlijk inspireren.
En weet je, H is al oma en ze geniet daar zo enorm van. Zo leuk.
Ik werk sinds juli bij een buitenschoolse opvang in Lunetten.
Na een burn out heb ik gezocht naar werk wat ik aankan, met kinderen en op fijne locatie.
Het is fijn weer ritme en inkomen te hebben.
Na december ga ik nadenken of ik dit werk wil doorzetten of dat ik ander werk ga zoeken wat me inhoudelijk meer uit zal dagen. Of misschien een combinatie daarvan.
Juist dat soort gesprekken zou ik met jou willen voeren.
En plannen maken voor projecten samen voor het onderwijs.
Op dit moment geniet ik van een vakantie in het huis van S in Noord Frankrijk. Samen met manlief hebben we heerlijk ontspannen weken.
Jaro, inmiddels getrouwd met de canadese Charlie, is tot half september in Nederland en dat is volop genieten. Ook voor Kaj is dat erg fijn zijn broer weer even thuis te hebben. Charlie is als een dochter voor mij, zo fijn. Ze is designer van korte animatie films in opdracht. Weet je nog onze animatie avonturen op het AVS met de super 8 camera in 1985?

Die moet ik maar eens opzoeken.
Nou lieve Caro, je hebt een bijzonder plekkie in mijn hart. Een fijn blauw kamertje.
Waar ik in gedachten soms even met je babbel en lach.
Want de slappe lach.... wat waren we daar goed in.
Oh ja, ik ben een gelukkig mens.
Xx

Kringlooppret

Niks moet. Niks hoeft.
Samen en geen enkele afspraak.

Prachtig boek gelezen ' De acht bergen' van Paolo Cognetti.
Ik ga er altijd zo in op dat ik daarna niet direct aan nieuw boek kan beginnen.
Dus begonnen met naaien. Hier heb ik rust om te naaien, het is vandaag opeens herfstachtige weer dus we waren vandaag veel binnen.
Bijna een soepele wikkelrok af.

Mijn favoriete bezigheid in Frankrijk is het bezoeken van 'vide greniers' en kringloop winkels.
We bezochten een grote Emmaus in Glageon.
Alles gesorteerd, zelfs de barbies en de poppen.
Ik vond een vintage rol behang voor 1 euro.
Daar was ik zo blij mee. Natuurlijk weet ik nog niet wat en waar ik wil behangen.
Maar het was zo'n mooie patroon in prachtige kleuren.
Bij manlief zakt de moed soms in de schoenen dan.... Waarom? Wat? Hoezo?

Maar lieverd, al 33 jaar samen, je weet hoe gelukkig ik van dit soort vondsten word.
Verzet je niet meer, dat maakt het veel leuker.

Gelukkig heeft hij ook zin in de 3 grote rommelmarkten die we komende week nog gaan bezoeken.
Ik ben een creatief plannetje aan het maken voor de rommelroute in de wijk waar ik meestal zelfgemaakt dingen verkoop.
Daar heb ik heel veel schoteltjes voor nodig.
Of kleine schaaltjes.
Nog even doorsudderen over het idee....

Een muurtje in de slaapkamer met dit behangetje misschien?
(oeps ik hoor net dat dat te druk wordt voor manlief....)

Vakantie in Ferme de la Forge

We zijn er weer, in Foulzy.
Samen 2 weken in de oude boerderij van vriendin S.
Rustige heerlijke plek op 320 km van Utrecht.
Zo langzamerhand voelt het een beetje als 2e huis.
Natuurlijk klus ik een beetje.
Ik ga de buiten stoelkussens die we samen naaien afmaken, tegelkleed naaien, keuken goed poetsen en wat oude stenen verplaatsen.
Maar we doen vooral waar we zin in hebben.
Uitrusten en ontspannen.
Vanavond werden we verrast door een onweersbui... Zo heerlijk.

Mini moestuin

Toen de vijver lek bleek te zijn wilde ik op dat kleine stukje tuin een moestuintje maken.
Pompoen, courgette, tomaten, pepertjes en komkommer plaatste ik in de tuin of in hele grote pot.
Het groeide en bloeide en werpt nu zijn vruchten af.

Aan zee

Ze wilde zo graag naar zee.
Wonende in Twente houdt ze toch het meest van de zee.
Mijn schoonmoeder van 85 die steeds wat meer achteruitgaat logeert een paar dagen bij ons.
Katwijk aan Zee werd het, als wij vanuit Utrecht naar zee gaan kiezen we altijd voor het oude mooie rustige Katwijk.
Zij had er veel herinneringen omdat ze daar als kind vanuit Utrecht altijd op vakantie ging.
Het stormde op het strand.
Gelukkig stond er zo'n fijne rolstoel op luchtbanden.
Ze genoot ervan. Ik had haar met alle shawls en doeken die ik bij me had helemaal ingepakt. Het is een klein teer schoonmoedertje geworden.
Soms stilletjes en in de war, en soms vol verhalen.
Strandherinneringen kwamen er boven, van de jaarlijkse weekjes Terschelling met B.
Hij heeft daar ook mooie herinneringen aan.
Als is dat nu al 2 jaar niet meer mogelijk.
Daarvan is al afscheid genomen.

Heerlijk was het. Uitwaaien en afkoelen aan zee.

Ijsbrekers

Vandaag trakteer ik op dobbelstenen.
Yeahhhhh
Huh?
Lekker koud
Ze begonnen met likken
Iemand zetten zijn blok ijs in de zon
Een ander liet haar blok per ongeluk vallen
Toen was het ijs letterlijk en figuurlijk gebroken.
De blokken vlogen op de grond
Met ijs werd nog wat gespeelt en sommigen likte er lekker aan.

Een veel te korte afkoeling op een veel te warme dag.

Bijna gesmolten

We leven al heel veel weken buiten. Daarmee bedoel ik dat de achtertuin het verlengstuk van de woonkamer is geworden.
Naast een parasol hangen er ook 2 grote doeken, strak gespannen om het terras zo koel mogelijk te houden.
Elke dag rijpe tomaatjes, nieuwe komkommers, een zichtbaar pepertje, bloemen aan de courgette en een pompoen die in de zon dagelijks groter groeit. Hij is al veel groter dan dat ik hem ooit in een winkel kocht.

Afgelopen dagen werd het steeds heter, kleveriger, plakkeriger, broeiender en kleffer.
Vandaag en morgen werk ik op de Bso.
Gelukkig op een mooie locatie in een grote bouwspeeltuin met bomen en een zwembadje.
Daarmee bof ik natuurlijk.
Maar vandaag hielp niets. Geen koelte alleen in het zwembadje.
Dus als ik de taak had op de kinderen buiten te letten stond ik gewoon in het water en vond ik spetterende kinderen helemaal. Niet erg en soms wilde ze me knuffelen (als grap als ze net hadden gezwommen) ook dat was helemaal niet erg heerlijk zelfs.
Ondanks die verkoelende acties smolt ik beetje voor beetje en plakte alles aan elkaar ( precies zoals je het voor je ziet).
Kinderen verplicht in een T-shirt buiten en in bad en ze smeerde elkaar keer op keer in.
Op een enkel verhitte kleuter na genoten ze.
Dat kunnen kinderen heel goed.
Toen we het opeens over een stoomtrein hadden, over stoom en de warme kolen, vroeg een jonge kleuter zich direct af waarom daar dan geen airco in zat.
Kinderen heerlijk. 

Ik zocht vandaag deze foto op en vertelde de kinderen dat ze zouden afkoelen als ze er naar zouden kijken.
Ik geloof dat het alleen voor mij een beetje hielp.

Morgen een hele lange dag op de Bso met 20 kinderen,  37 graden verwacht.
Ik heb net op de valreep 20 bakjes water gevuld met in elk vakje een dobbelsteen en deze in onze vriezer gepropt.
Wie zin heeft in een koel spelletje mag morgen een dobbelsteen uit het ijs proberen te krijgen.
Foto's volgen.

Hangmat hangt

Eerder schreef ik over de hangmat die ik 20 jaar geleden van manlief en zonen kreeg en die nog steeds niet hing....
Nou hij hangt.

Natuurlijk was mijn droom een hangmat tussen 2 stevige palen, dat ziet er het mooist uit in de tuin.
Na 2 weken ploeteren met metalen punten, dikke palen,  loei-zware hamers en veel kracht stonden er twee wiebelende palen.
We hadden het er dagelijks over.
Dit was gemaakt met advies van de bouwmarkt dus het moest wel echt goed zijn. Helaas werd het niks.
Dagelijks werd mijn verlangen 'liggend te hangen' groter. Het is ook fijn voor jou hoor opperde ik ook steeds.
Nee zei hij dan, ik ga er een keer in en dan is het klaar.
Vanmorgen zei ik tegen manlief dat ik iemand wou betalen om de palen goed stevig neer te zetten en dat ik gewoon echt geen standaard wilde.

'standaard?.... , manlief rolde van de tuinbank.
Hij wist niet dat dat bestond, waarom had ik niet gezegd dat dat ook mogelijk was, waar koop je die, hoe zien ze eruit,.....
Ik voelde het opeens aankomen...

20 minuten later liepen we in de IKEA, de kortste route naar de tuinmeubelen, inpakken en wegwezen.
Nog geen uur later hing ik.
In mijn hangmat die ik 20 jaar...... ach oud verhaal.

Later op de middag was ik manlief kwijt...
Ja echt waar.
Ik trof mijn schat slapend in mijn hangmat.

Familie zwemmen

Gisteren werd mijn vader 84.
Het zou gevierd worden met het eigen gezin.
De jongste zoon moest werken dus wij gingen met oudste zoon en schoondochter een dagje naar Oost Souburg. 

Mijn moeder had al eerder aangegeven dat ze zo graag in zee wilde zwemmen en dat dat zo'n tijd geleden was.
Dat gold ook voor mij. Ik zwem soms maar 1 keer per jaar in zee.
Charlie de schoondochter is een echte zeezwemster en overal waar zij met mijn zoon op huizen past ontvang ik foto's van charlie in zee op de mooiste plekjes.
Dus we spraken af dat we in de loop van de middag (na de taart) even gingen zwemmen.

Ma verheugde zich enorm.
Ik verheugde me om met mijn moeder te zwemmen, daar heb ik zulke fijne herinneringen aan.
En Charlie verheugde zich om met haar Nederlandse Oma te zwemmen.

Natuurlijk gingen er uiteindelijk meer mee.
Manlief,  zoon, en twee zonen van mijn broer.

'bas even een foto dat duiken we onder', riep ik.
Dat duurde even (de foto) en direct daarna was mijn moeder al 'door'.
Ik sta altijd enorm te tuttebellen
Traditie is dat er niet met water gegooid wordt als iemand nog niet door is (met die afspraak boft ik erg....).
Wat was het heerlijk : drijven, gooien met zeewier, lachen, de jongens lokken, bal gooien, gillen, en steeds maar zeggen hoe fijn het was.
Een gewoon heerlijk ontspannen gelukkig gevoel.

Manlief kwam oom. En uiteindelijk de neven ook, ookal hadden ze geen zwemspullen mee.

Terug aan de kant was ik weer vergeten dat als er een groep mensen gaat zwemmen aan klein strandje, iedereen aan de kant het hele schouwspel kan horen en volgen..... 

Thuis gekomen bekeek ik de foto's en ontdekte ik dat manlief tijdens het willen fotograferen van ons drieën in de zee een aantal ' per ongeluk gelukt' foto's had gemaakt.

Daar was ik ook weer zo blij mee.

Wanneer gaan we zwemmen?

Feel good

Nu we als volwassenen samen zijn halen mijn zonen heel veel herinneringen uit hun kindertijd op.
Vanuit volwassenheid lukt het ze naar hun jeugd te kijken.
Als moeder is dat heerlijk om te zien.
Ondertussen huppelt er een vrolijke schoondochter omheen die geniet en op wie we allemaal dol zijn.
Vanavond keken we samen Mama Mia, een film die we beide al vaak zagen.
Samen op de bank dicht bij elkaar, Charlie en ik. 
Heerlijk.

De film heeft een dun verhaal en is wat oppervlakkig.
Maar bij deze film is de locatie zo prachtig (klein Grieks eiland). Er wordt prachtig gedanst en gezongen.
De sfeer tussen jong volwassenen en ouders, vriendinnen die plezier maken: allemaal ingrediënten voor een feel good movie.
Zeker als je er samen met Charlie echt samen naar ligt kijken.
Ondertussen droom ik dan van wekenlang wonen op zo'n eiland met vriendinnen en vrienden, zwemmen en bootje varen, wonen in zo'n oud huis,  zingen en dansen.

Nu is het bedtijd.

Kinderen blijven inspirerend

We zijn aan het drinken en fruit eten.

We hebben het over vakantie en dingen doen. Over iets naar je moeder appen.
' X kan dat niet', zegt kind Y.
Ik weet wat hij bedoeld.
'nee', zegt Z, 'want daar is geen bereik'
X kijkt ontspannen rond : ' daar is ook geen wifi'

Ze zitten met zijn drieën tegenover me aan tafel en kijken me met pret ogen aan, ook X. Ze lachen niet maar je ziet dat het echte vrienden zijn.
Ik ben aan de beurt, dat verwachten ze.
'geen bereik? ', zeg ik.
'zijn moeder is dood'

Ik moet van binnen lachen om deze jongens, en ben ook geroerd hoe ze dit gewoon zo aanpakken.
Ik weet dat de moeder van X na zijn geboorte overleden is.
Een kind naast me schrikt van de opmerking, 'is zijn moeder dood?'.
Ja al erg lang' zeg ik tegen hem.
Ik vraag aan X of zij dezelfde krullen had als hij.
' ik zou het niet weten', zegt X.
Y vraagt om de appelstroop.

Zomaar een gesprek op de bso waar ik sinds juni werk.

De foto's zijn van de huisjes en tenten die ze zo graag maken en waar ze lezen of een klein spelletje doen.
Ik voel dat ik van betekenis ben voor ze.
Met mijn zoektocht naar wat er allemaal kan op deze locatie, vinden de kinderen ook nieuwe dingen.

Compleet

Mijn gezin is compleet.
Vanavond haalden we Jaro, Charlie en Banana op in Düsseldorf. Ze hadden 2 dagen getreind vanaf Zagreb Kroatië.
Dat moment dat Bas en jaro stralend op elkaar aflopen.
Heerlijk.

De terugweg met zijn vieren, twee rugzakken, hond en 2 andere tassen in de Fiat panda...
Wat een pret.
Jaro en Bas hielden voetbal WK bij en Charlie en ik zongen hard mee met heerlijke liedjes.

Nu ligt iedereen in bed. Veilig thuis.
Huis is vol, met mensen, spullen en vooral veel liefde

Kan niet wachten morgen met zijn allen wakker te worden.

Wordt vervolgd.

Groeiende meters

Dat je zo kunt genieten van een klein moestuintje. Eigenlijk vooral van die prachtige groeiende pompoen, courgette en komkommer planten.
Heeft alleen water nog en groeit maar door. En de bloemen.... geel/oranje, een prachtige felle kleur. Alsof het licht geeft. 
En na bevruchting....bzzzzzz. groeit er een vrucht aan het steeltje. Ik ben er zo vol van.
Dagelijks ga ik even naar de moestuin(gewoon achterin de tuin) en dan ga ik even zitten met een kopje koffie.
Met zicht op de grote groene bladeren en de lange kruipende stelen overdoen ik dan het één en ander.
De courgette blijkt een gele soort.
De komkommer krijgt een broertje.
Twee pompoentje opgegeten, maar ook 2 groter groeiende.

Kortom.
Neem een groente plant.
Van 1 pompoenplant heb je meters plezier..