Het kwam zo: we waren bij bezoekerscentrum De Wieden, vlakbij de camping.
B en ik orienteerden ons op wat ik die week zou kunnen doen op het water.
Kano huren, fluisterbootje huren, trekpontjes-route, en ook zeilen.
Dat zeilen kan met een schipper die werkt voor natuurmonumenten en in de zomermaanden 4 keer per dag anderhalf uur een rondje over de Kleine Beulakerweide.Met zijn eigen punter.
Max 6 personen kunnen er per tocht mee.
Dat leek ons wel wat, B had nog nooit gezeild en ik ook al veel te lang niet.
Plotseling werden we aangesproken door schipper H, of we nu mee gingen want hij had nog geen reserveringen en er was juist zo'n fijne wind, en heerlijke zon.
Mensen die mij kennen weten dat ik altijd goed voorbereid de dingen doe, dus ik had enorme zin maar...
plassen, wat eten, waterfles leeg, geen warm vestje voor de zekerheid mee, etc..
Maarschipper H wuifde dat allemaal weg, en plots stapten B en ik met H in de prachtige bruine glimmende punter en voeren wij weg op de wind.
De eerste 15 minuten kon ik niet veel zeggen, wat had ik dit zeilen gemist. Ik had een brok in mijn keel.
Sip door ontslag, en erg genieten van het zeilen was een combinatie waar ik even aan moest wennen.
Kabbelend, soms flinke wind, overal waterplanten, futen met jongen, zo prachtig en heerlijk.
Geen woorden had ik er voor, ik wist niet hoe ik H moest bedanken, hij doet dit de hele dag met mensen.
En hij weet niet hoe bijzonder dit voor me was.
Ik zou wensen dat ik dichterbij woonde, en deze vakantie elke dag een rondje met sschipper H mocht zeilen, als een soort hulp bij het loslaten, van het idee ontslagen te zijn , van de nare tijd, van alles wat nu zo
pittig lijkt, zodat ik rustig mijn nieuwe pad opwaai.
Ja, dat lijkt me echt een heel goed plan.
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten