Zomaar een koffiepot

Klaas Gubbels is bekend door de prachtige schilderijen van oa koffiepotten, tafeltjes, stoelen.
Hij maakt ze zo dat ze een emotie uitdrukken, er gebeurt iets in het werk. Echt bijzonder mooi vind ik zijn werk.

Laatst zag ik zomaar in een grasveld een koffiepot. Naar aanleiding daarvan ben ik weer gaan snuffelen op internet naar werk van Gubbels.

Toevallig kreeg ik vandaag bericht van mijn oud collega Conny Meslier, dat ze bij Klaas Gubbels op bezoek was en een werk mocht kiezen . Wat een bofkont.

Hieronder eerst mijn koffiepot in het wild en daarna een mooi werk van Gubbels.

Mijn gezin

Jaro en Charlie weer op pad ;voor 6  weken naar Engeland.
Dan komen ze in mei weer terug naar Nederland voor 2 weken en daarna gaan ze weer op reis en zal het weer heel lang duren voordat ik ze zal zien (marroko, Spanje,  Griekenland, Canada, Zuid Amerika. ...).

Hier foto's van mijn mannen en de nieuwste aanwinst in ons gezin:  een hele leuke lieve grappige creatieve meid 'Charlie ' die al snel een fijne plek in ons gezin had. Toch een beetje een dochter..... Hi Hi
Daarover later meer.

Rijkdom

Zoonlief en vriendin wilden oefenen met Banana in een kano.
Want ze willen immers op 26 mei met de Canadees familie (ouders, 3 zussen en zwager) en ons gezin kanoën over de Kromme Rijn naar het pannenkoeken huis.
26 mei gaan Jaro en Charlie trouwen.
Geen feest of ceremonie, maar een bijzonder samenzijn met de twee gezinnen.

Terwijl ik koffie dronk genoot ik van ze.
Banana wilde eruit. Als een vader en moeder met een angstig kind.
De andere zoon kwam ook nog even kijken.
Wat voelde ik me rijk.
Jaro met Charlie en ook Kaj om me heen in het zonnetje.

Dag

Dat

Dat het toch nog een te grote stap was

Kleuterleerkracht voor twee dagen per week op de voor mij meest veilige school met heerlijke kleuters en bijzonder betrokken fijne collega's

Dat mijn lijf in verzet kwam vol spanning en nog meer.

Dat ik gister deze droombaan heb opgezegd bij de o zo lieve directeur.

Dat mijn lijf vanaf dat moment ontspannen was maar ik veel verdriet voel. Mijn droom is niet gelukt, heb zo hard aan mijn herstel gewerkt afgelopen jaar.

Dat ik besef dat ik van de burn out (sinds februari '16) en overgangsklachten nog niet goed hersteld , krachtig en zeker ben om een goede kleuterleerkracht te zijn.

Dat ik de zorgen over inkomen en mijn droom kleuterjuf te zijn nu even parkeer.

Maandag kreeg ik op mijn verjaardag van de kleuters een prachtig slinger met tekeningen van de kleuters. Deze tekening er eentje was waar ik naar bleef kijken.
Van een kleuter die misschien dacht:
' volgens mij moet Ineke met een trapladder naar een boomhut en soms ook lekker schommelen in de hangmat en appeltjes uit de boom eten.' Pas later zag ik dat de tekening me ook lachend aankijkt.

Een fijn positief beeld waar ik steeds even naar kijk.

In het zonnetje

Ze wisten het .... ze hadden een groot geheim die kleuters.
Bij binnenkomst werd ik al gefeliciteerd en geknuffeld.
(Dit is pas mijn 3e week in die groep).
Na de start ging ik direct trakteren, dat zijn zo van die gewoontes.
Al snel zei een meisje dat ze een verrassing hadden.
De groep knikte en zei niets.
Behalve kleuter T, een serieuze jongen, die bleef maar zeggen dat ze Mieke (mijn duo ) beloofd hadden om het geheim te houden.
Hij zag helemaal rood. Was zo bezorgd.
Ze wisten er even niet goed raad mee.
Er werd overlegd.
Ik vroeg of het geheim voor mij was .
En of het zou passen bij dat ik ging trakteren?
Hij leek gerustgesteld.
Dus twee dames regelde dat er 3 liedjes voor mij gezongen werden. Ze toverden twee cadeautjes tevoorschijn.
Viooltjes en een prachtige oor de groep gemaakte slinger.
Het was een heus feestje.
Ter versiering een schilderij van kleuter T. ( jongetje wat het geheim wilde bewaren)
Hij kan zo goed schilderen en is zo creatief.

Morgen een nieuw levensjaar

Mijn grote wens is dat mijn nieuwe levensjaar een veel betere wordt dan het jaar wat ik vandaag afsluit.
Later denk ik misschien : dat jaar was ook nodig.
Maar nu graag een wat zorgelozer jaar.
Wat flierefluiteriger, lichter, rooskleuriger, vitaler, sportiever en gekleurder.

Kijk!

Vandaag vierde ik knus met mijn aller aller liefsten mijn verjaardag.
Maandag echt jarig maar dan vier ik het met de kleuters.
Mijn vader en moeder,  mijn jongste zoon, mijn oudste zoon met vriendin en mijn lief ( Oh ja en Banana de hond ).
Heel knus.
Taart, pret, Engels Nederlands door elkaar,  naaien met ma,  tulpen,  mooie zilveren armbandjes,  prachtig kinderboek en een heus hilarisch moment.
Mijn pa (83) achterop de scooter bij Kaj (21).
Kijk:

Oubollig?

Gister, de dag met onze jarige zoon, aten we pannenkoeken aan de ijssel in Olst.
De Canadese vriendin van onze zoon vond het daar ' so cute'  . En haar Canadees/Roemeense vriendin ,die 4 dagen bij hun was, genoot ook van het restaurantje, de inrichting en de plek.
Voor mij was een truttig oubollig pannenkoekenhuis.  De pannenkoeken waren heerlijk dat dan weer wel.
Maar de locatie, bij het pontje aan de ijssel, dat vond ik echt geweldig.
Water, vogels, weerspiegelingen dat blijft bijzonder.

24 jaar geleden

Werd ik moeder van Jaro.
Deze wereldreiziger is in Nederland op dit moment dus we vierden zijn verjaardag.
Wat heb ik genoten.

Lampion-pret

Lampionnetjes geven mij een jaar lang plezier. In de zomer komen ze boven, bloeien en geven groene lampionnetjes.
In augustus september kleuren ze langzaam oranje, prachtig.
Tegen dectijd dat we niet meer buiten kunnen zitten en de dagen korter worden haal ik ze in huis. Eerst in water en later droog. Ze fleuren het huis op.
In december komt de kerstboom en dan haal ik ze weg.
Zorgvuldig knip ik de lampionnetjes er af en strooi ze in de tuin.
De tuin die er dan herfstig uitziet  heeft opeens oranje spikkels.
De wintermaanden kom ik niet veel in de tuin (wij gaan nooit achterom).
Door het raam genieten we van de vogels die snoepen van onze pinda's en zie ik de lampionnetjes steeds valer worden.

En dan, opeens is er dan die eerste lentedag, dat je in de zo'n koffiedrinkt en opruimt in de tuin.
Dan geniet ik van de lampionnen op zijn mooist.  Prachtige geraamtes met binnen in een oranje bolletje.
Zo mooi zijn ze dan. Voorzichtig raap ik ze op, leg ze op de vensterbank, fotografeer ze, of leg ze op de scanner en ik geef ze cadeau.

Dit proces begint bijna weer. De puntjes van de nieuwe planten komen al boven.
En de gedroogde versie liggen te pronken in mijn huis en op een foto (100x60) aan de muur.

Ook in mijn hart een tuintje

Stille waters

Kleuter C is nog jong en zegt niks.
Ze wil gelukkig graag op schoot.
Ze huilt soms opeens en net zo opeens is het over. Als ze wil plassen pakt ze een kindje bij d'r handje en die loopt dan met haar mee.
Haar moeder vertelde dat ze het fijn vindt op school.

Vandaag ging iedereen spelen en werken.
Zij niet, ze stond middenin de klas naar haar voeten kijkend.  Meestal pakt een andere kleuter haar handje en dan hobbelt ze mee en kijkt.
Nu niet.
Ik zette de bak met grote knopen en koord voor haar neus.
Na 5 minuten hoorde ik iemand zingen.
De hele klas speelde gezellig babbelend.
Maar zij? Zingend knopen rijgen.
Ze stopte niet.
Geheel gelukkig, blij kijkend en rijgend in haar eigen wereld.
Wel 15 minuten!
Daar knapt ieder mens van op.

2 foto's :
Kleuter A had stuk tegel gevonden en doormidden geslagen.  Trots was ie.
Mooi toch?

Dobberen

Dat de liefde soms zo teer maakt.
Dat het weerzien van je nu O zo gelukkige zoon zorgt voor verdriet.
Dat je dan voelt dat je hem meer gemist hebt dan je dacht.
Dat je opeens weer weet hoe naar het was dat die zoon, voor zijn grote zoektocht (in maart 2015), zijn draai niet kon vinden.
Dat weggaan uit Nederland hem het allerfijnst leek. Dat je hem daarin ondersteunde maar erg moest loslaten.
En nu is hij gelukkig in werk net reizen en met zijn vriendin Charlie.

En dat DAT je dan zo overvalt als je hem na 14 maanden weer om je heen hebt.
Ach....
En dat de overgang, de restverschijnselen van de burnout en  restjes griep en een nieuwe baan niet helpen bij dat gevoel.

Wat heb ik nu te doen?
Rust en regelmaat (maakt mij die reinheid uit).
Een klein leven leiden vol liefde en een fijne baan. En heel veel zon om bij te komen.
Het vaart vanzelf weer voorbij.

Met een stiekem verlangen naar liggen op een schommelend bootje op kalme zee.

Vliegbeesten

Thema Kunst en Vliegwerk bij de kleuters. Dus ik maakt Vlien het Vliegbeest,  hing haar op in de klas en vertelde de kinderen een verhaal.
Vlien was een beetje alleen en wilde heel graag vriendjes.
Die gaan de kleuters de komende weken maken.  Als basis een houten vork/spatel Ze binden daar met ijzerdraad, elastiek, touw plukken schapenwol aan vast. 
Daarna natuurlijk vleugels en poten en wat ze ook verzinnen.
Daar ging het deze week om.
Verzinnen. Ik vertelde dat ze alvast een tekening konden maken van hun vliegbeest.  Zo werken kunstenaars ook.
Dus er ontstonden allemaal ontwerpen.
Zo prachtig, natuurlijk wordt dit vervolgd.
De vliegbeesten zelf verdienen ook een blog.

Kleuterdag

Mijn eerste dag met de kleuters.
Korte blog want ik lig er al in.
Het was heerlijke dag...
Dertig spelende kleuters om je heen.

Materiaalboerin

Maandag beginnen bij de kleuters.
Alvast beeldende opdracht bedacht bij thema 'Kunst en Vliegwerk '.
Als voorbeeld maak ik Vlien Vliegbeest maar daarover later meer (kinderen gaan vriendjes voor Vlien maken).
Ik besloot een grote bak te vullen met materialen voor de vliegbeesten.
(Manlief zou liever een busje huren en mij met materialen naar school brengen maar ik wil natuurlijk niet alles kwijt).
Een impressie van een aantal kratjes.
(Elastiekjes, rubber onderdelen, plastic draadjes, hoeden riet, ....)

Toch?

We hebben het samen te doen op deze aardbol.

Amsterdams roest

Op 5 minuten loopafstand van centraal station Amsterdam had ik een afspraak in een heel prachtig oud grachtenpand.
Zo'n druk punt in de stad maar je loopt de hoek om en er liggen boten aan het water en het is rustig.