Koude zaterdag

Koude handen op de fiets. Naar markt en bloemenmarkt.
Och wat wordt Utrecht mooi.
Op vredenburg is alles mooi gemaakt, prachtig muziekcentrum, grote mooie gebouwen mooi plein en..
de hele markt op nieuw ingericht.
Dus waar is Henk de kaasboer, waar is mijn oude marrokaan, waar de goedkope groenteman? We lopen zigzag rondjes.

Op de bloemenmarkt zijn er nog tulpen, maar het loopt af. Zo jammer.
Ik koop nog 50 rode voor 5 €.

Ons terras is open, de zon achter een wolk en de wolk achter een boom bijna in blad.
We wagen het erop.
Koffie op het terras Hofman op de bloemenmarkt. Lekkere warme koffie en overal mensen met bloemen en planten voor in de tuin.

Vanmiddag werken we in de tuin.
Er groeit opeens een grote courgette plant of pompoenplant, die had zich verstopt onder een brede stokroos.
Wat een verrassing.
Ik hang een theepot in de boom.
Met bloemen erin. Weet niet waarom.
Ondertussen vliegen moeder en vader mees af en aan met voer in hun bek voor de piepende jongen.

Morgen gaat de zon schijnen, dat lijkt me nou heerlijk!

Familielaatjes

Er komt van alles binnen in een huis waarin ouders en kinderen wonen.
Bakjes rommeltjes, och och.
In de gang hebben we kleine ladekastjes hangen met labels met erop wat er in zit:
Make-up, sleutels, zonnebrillen, mini gereedschap, sleutelhangers, etc

De laatjes in mijn atelier kennen jullie al,wel 30 stuks.

Maar in de kamer hebben we ook altijd een ladekastje. Met voor ieder een eigen laatje.
En als ik dan iets vind in huis dan prop ik het in het laatje van de eigenaar.
Zo proberen we wat orde te houden.

Wat wel opvalt. ...mijn laatje is altijd het meest vol en ik heb al zoveel. Vandaag mijn laatje opgeruimd. Kijk hoeveel er in zat.

Vergeet-pret

Laten we zeggen dat het de leeftijd is; iets willen zeggen maar er niet op kunnen komen.
Of iets willen pakken en zodra je onderweg bent niet meer weten waar je naar op pad was.
Gelukkig hebben vriendinnen er ook last van.

Vriendin M en ik hebben regelmatig afspraakjes (ze woont in de straat ).
En je zou ons eens moeten horen. We springen regelmatig van de hak op de tak van enthousiasme ( ook bij lamlendigheid).
En tegenwoordig overkomt ons dan 'het ergens niet op kunnen komen'.
P f f t   zucht   

Maar laatste sprak M op zo'n moment de gevleugelde woorden:
Maar gister wist ik het nog!

Nou ja....die hilarische woorden spreken wij regelmatig uit. Dan liggen we (niet bij lamlendigheid maar op vreugdevolle momenten ) onder de bank van het lachen.
Je zou me nu eens moeten zien . Hi Hi

Kijk, nu twijfel ik hoe leuk het is.
Gek hè? Wij houden hem er in elk geval in.
En het lijkt het me wel wat dat iedereen die iets is vergeten gewoon stoer kan zeggen:

Maar gister wist ik het nog!

Gras van jonker

Kringloop rondje

Met vriendin S deed ik kringloop rondje.
Dan kletsen we ondertussen in de auto bij.  De eerste kringloop was een leuke.
Allemaal ruimtes in oud pand. Met overal medewerkers die aan het repareren en uitzoeken waren.
We troffen deze oude hometrainer aan.
Toen ik een foto maakte stond er direct een kringloop mannetje achter me.
Hij vertelde dat de fiets van een dame van 94 jaar was geweest.  Ze had hem nog niet zo lang geleden ingeleverd omdat ze een  nieuwer model wilde.
Kijk goed, er zit gewoon een soort kookwekker op die je op een tijd kan draaien. Ook 6 versnellingen, een meter waarop je kunt zien hoe hard je fietst en een ouderwets metertje waarop je kan aflezen hoeveel km je hebt maakt.
Toch maar niet gekocht.

Kom maar lieverd

De dochter van vriendin M belde.
Ze is 22 en haar zus 19.
Waar ik al eerder over schreef, na zo'n lange vriendschap met hun moeder zijn zij surrogaat dochters.
Ze heb ik meer vriendinnen met dochters en daar geniet ik erg van.
Maar goed J belde dus, dat er 5 knopen van haar jas waren en dat ze het nu toch echt zelf wilde leren : knopen aannaaien.
Niet dat hun moeder het niet kan hoor....en hun vader kan het zelfs!
Maar zij vond de snelle uitleg van haar hardwerkende moeder te mager dus belde ze Ien.
'Kom maar lieverd ', zei ik.
Met de naaidoos van haar moeder onder d'r arm stond ze er binnen 2 minuten.
In die doos zat van alles op naaigebied een beetje. Ik heb sterker garen dus dat kon ze gebruiken.
Voordoen, uitleggen en zelf doen!
Wat fijn is dat.
Naaien en handwerken is er bij mij door oma en moeder net de paplepel ingegoten en ik vond het altijd leuk.
Mijn oudste zoon heeft er niet veel mee maar is handig genoeg zoiets zelf op te lossen.
Mijn jongste zoon gaat er nooit aan beginnen...handwerken. 
Dus ik ben blij met de dochters van vriendinnen.

J. heeft haar knopen-aanzet-diploma gehaald vandaag.
Op naar de volgende, ....kom maar op!

Zomaar zien als je goed kijkt

Net als de dame met de groene jurk

Ze kijkt rond maar zit goed in haar lampion. De dame met de groene jurk.
Een fijne plek om te associëren.
Zo voel ik me vaak. Allemaal gedachten lijntjes, alle kanten op en tegelijkertijd ook genieten van gewoon 'zijn'.
Hoe moeilijk het ook soms is om zorgen aan de kant te zetten.
Als ik denk verbind ik van alles en ga ik linksaf en hup rechtsaf.
Ik praat 'bij groot enthousiasme' ook soms zo (hakketakken noemen vriendin M en ik dat dan, beide zijn we daar heel goed in).
Zelfs als ik bezig ben stap ik regelmatig over op andere dingen.
Kennen jullie dat?
Je ruimt was op, ziet een boek loopt daarmee naar de kast,besluit de kast te stoffen,etc
Uiteindelijk is het restje was dan blijven liggen.

Bij het verzinnen en creatief zijn is het heerlijk zo te denken. Een raamwerk waar ik vrij alle kanten op kan denken en het idee steeds beter wordt.

Kortom, dat raamwerk geeft goed weer hoe mijn gedachten gaan. Gelukkig zit er een grote vrije opening in.

Zeeuws nachtje

Vanmorgen dronk vriendin M. Koffie bij mij met dochter. Die had kapotte broek die ik ondertussen effe repareerde.  Zoon K was er ook in badjas. Dat kan gewoon. De kinderen kennen elkaar zo goed dat ze zich niet schamen.
Maar waar het om ging was dat M na een kwartier naar Middelburg zou rijden en zij opeens bedacht dat ik mee zou kunnen rijden en dan nachtje bij mijn ouders zou kunnen slapen.
Na 15 minuten zat ik naast haar in de auto.
Bijkomend voordeel; de heenreis en morgen de terugreis kunnen we heerlijk bijpraten.

In Zeeland scheen de zon en heb ik gefietst langs kanaal, door haven en over de groene boulevard.

Op de groene boulevard (een prachtige dijk van Vlissingen  tot de sluizen in Vlissingen) stopte ik om een foto te maken van een enorm container schip dat heel dichtbij langsvoer.
Terwijl ik dat deed raakte ik aan de praat met een Marrokaans echtpaar.
Ze woonden in Vlissingen en wandelden zo graag langs de Westerschelde. Ze genoten van de grote boten en het uitwaaien.
Zij hadden eerst in Leersum gewoond en woonden nu al heel lang in Vlissingen.
Veel te veel bomen daar bij Leersum.
We moesten lachen want daarvan ik het helemaal mee eens.
Ik stapte weer op de fiets want mijn moeder had de boerenkool klaar.
Lachend namen we afscheid, maar niet voordat zijn mij nadrukkelijk uitnodigden bij hun een keer koffie te komen drinken.

Zomaar een fijne ontmoeting aan de Zeeuwse kust.

En, zie jij het?

Schaduwpret

Met zon en tulpen in huis zijn er steeds veranderende mooie beelden.

Altijd maar weer die schaduwen om je heen. Dat vind ik zo fijn.
Volgens mij zie ik mijn leven lang al de schoonheid van schaduwen. En eigenlijk blijf ik maar denken dat wat ik zie ook door anderen gezien wordt.
Toch blijkt dat niet altijd het geval.
Het zo mooi mogelijk vastleggen van de schaduw is dan de volgende stap.
(Alle foto's maak ik met mijn telefoon Samsung note 4).

Tulpen, zon en het oude kastje.

Bloemen en lapjes

Al 35 jaar woon ik in Utrecht.
Wat lang, ongelooflijk eigenlijk.
Elke zaterdagochtend is er de lapjesmarkt op de Breedstraat, die markt bestaat al 400 jaar. Daar dichtbij is het Janskerkhof, daar is elke zaterdag bloemenmarkt.
Hoe lang deze bloemenmarkt al bestaat weet ik niet.
Minimaal 35 jaar in elk geval.
Het grote plein bij de Janskerk staat vol bloemenkramen en op de grond staan 'eilanden' met bloemen echt heerlijk.
Wij kopen onze bloemen meestal bij meneer de Haan.
Nu waren dat tulpen, zo prachtig .
Op de grote foto manlief met zijn moeder.
Zij komt oorspronkelijk uit Utrecht en weet als geen anders hoe het er vroeger uit zag.
Ik ben een echte Utrechter geworden denk ik.
Blij mee!!!
(En dan woon ik ook nog in groene wijk in de buurt van bos, kanaal en 15 minuten fietsen van de Domtoren )

Zee

Het stond al weken in de agenda:
6 april naar zee met vriendin M

En daar gingen we, het zou de slechtste dag worden  was mij herhaaldelijk door mijn weerman thuis verteld.

Maar....echt waar. Om 11 uur in Katwijk aangekomen was de lucht prachtig blauw.
We parkeerden op de boulevard en liepen direct naar een strandtent.
Buiten ploften we met onze dikke jassen op een heerlijke grote bank en bestelden koffie.
Na 5 minuten hadden we ons ontdaan van jassen shawls vesten en was het enorm genieten.
Echt een cadeautje.
Snel weer een zeedagje in de agenda gezet.
Want de zee, de ruimte,het geluid  heerlijk.

Tulpen

Deze periode van het jaar geniet ik ontzettend van tulpen.  Betaalbaar op onze Utrechtse bloemenmarkt .
Morgen naar Katwijk, hoop bollenvelden te zien en....tulpen te kopen bij de kweker.

Baanloos maar genoeg werk....

Maandag atelierdag.  Sinds ik ben gestopt met de kleuters probeer ik weer ritme in de week te krijgen.
Maandag was en is dus nu weer atelier dag bij vriendin L.
Ik kan veel doen,maar als ik de dag nog leeg voor me heb kom ik niet echt op gang.
Ik denk aan wat ik allemaal zou kunnen doen,  of wat echt moet gebeuren.
Dat varieert van huishoudelijke zaken tot mijn website.
Maar nee.
Ik hang, ontbijt, drink koffie,lees de krant,doe de was erin,rommel wat.
En ga steeds weer hangen op de bank.
Ik ben een werker, een teamwerker,iemand die naar haar werk wil gaan.
Maar goed. ..gister atelierdag.
Ik maakte een serie beurzen /etuis.
Van verschillende reststukken leer.
Eenvoudig model.
Nu nog uitvinden of ze handig zijn en of er interesse is. Maar dat is nou net weer zoiets wat ik uitstel.
Ik moet er duidelijk weer inkomen, werkeloos thuis.

Bootnamen lezen

Wij hebben een plekje aan 'het kanaal'.
Een kwartier fietsen van ook ons huis kun je heerlijk zitten aan het Amsterdam Rijnkanaal.
Dat doen we al vanaf dat we kinderen hebben.
Eten mee in de fietstas en lekker eten aan kanaal.
Ook onze woensdagse eetclub vond wel eens plaats aan het kanaal.  Er is een mooi veld bij met grote bomen dus de kinderen konden spelen en de voorbijvarende schepen bewonderen (zwaaien natuurlijk).
Vorige week heeft onze zoon het plekje aan het kanaal ook laten zien aan zijn Canadese vriendin.
Die plek heeft echt betekenis voor ons gezin.
Vanmorgen gingen we samen op de fiets naar het kanaal, koffie mee natuurlijk.
We hebben wel een uur aan de kant in het gras gezeten.
Toen er een boot voorbij voer met de naam Berdi zei ik direct Bert en Diana.
Huh ..zei mijn lief ' wat bedoel je'.

Wat bleek, hij wist niet dat boten (groot of klein) vaak een naam dragen samengesteld uit stukjes naam van de eigenaren.
Voor mij is dat zo normaal als wat. Als in een boot zie zoek ik de naam en probeer dan namen te verzinnen bij de lettercombinaties.

Er kwam weer een boot langs: Hermanna
(Herman en anna)
Manlief bleef verbaasd, fijn is dat toch.
Hij blijft me verrassen.

Eten aan zee

Trots op mijn ouders,  55 jaar getrouwd en hoe zij het doen is zo'n mooi voorbeeld voor iedereen.
We aten aan zee, in een strandrestaurant bij Nollestrand bij Boulevard Vlissingen.
Altijd als ik bij de zee ben geweest en zo heb genoten dan weet ik wat in in Utrecht (waar ik heerlijk won) mis: mijn ouders en de zee.