Big AV mama

Mijn beroep is consulent AV, consulent Audio visuele vorming. In 1988 ben ik begonnen met een echte baan als consulent AV in de kunsteducatie voor het basisonderwijs en daar ontzettend veel geleerd van collega C. 
Kennis, inspiratie, humor en levenservaring gaf zij mij de periode dat we samenwerkten.
Al jaren zijn wij geen collega's niet meer, maar toch hebben we altijd contact gehouden.
Mijn vakmoeder noem ik haar altijd.

Gisteravond kreeg ik een cadeautje van haar. Een beeld gemaakt en gekocht in Zimbabwe.

Deze beeldjes heten in Zimbabwe: Big Fat Mama
Nou voel ik mezelf soms een Big Fat Mama, maar dit vrolijke beeldje lacht me de hele tijd toe.

Gekregen van mijn Big AV Mama!  Bijzonder toch? Liefste C, dank je wel!

Ineke

Slaap

'Ik ga slapen ik ben moe , sluit mijn beide oogjes toe.'

Ineke

En, zie jij het?

 

 

Ineke

Jodokus

Jodokus staat al bijna 4 jaar bij ons in de tuin, mijn lief, die in de blog niet meer mijn lief genoemd wil worden, (zo klef) heeft hem gekregen toen hij 50 jaar werd.
Vanaf nu heet mijn lief dan maar gewoon B in de blog.

En Jodokus is een trouwe vriend, die er heel vaak anders uit ziet. Als het regent krijgt hij een gouden gloed, en als het sneeuwt een witte hoed.

  

Nu hebben ze, terwijl de winterakonietjes bloeien, madeliefjes in het gras staan, en de koolmees zich suf zingt, toch nog koud winterweer afgegeven voor de komende week.
Dus, vandaag, vogelvoer opgehangen in de tuin, en de buitenkraan ingepakt, want je weet maar nooit.

 

De winter kan beginnen.
Maar misschien toch een jaartje overslaan?

Ineke

Vrije vrijdag

Vandaag vrije vrijdag, een lange dag voor me, en toch weer vele plannen, het huishouden zoals elke vrijdag , alle was opruimen, vriendin K op de koffie, kaartjes sturen, naaimachine repareren, atelier opruimen, de kwartetten fotograferen,  in dit soort lijstjes ben ik echt heel goed.
De vrije vrijdag liep anders, wel koffie met vriendin K, wel woonkamer opruimen, wel klein wasje draaien, wel post opsturen, en de rest niet. Met een mooi pas geleerd Engels woord heet dat:
procrastination.  bekijk het filmpje

Maar er kwam spontaan een ander plannetje:
Vriendin M vroeg of ik even mee ging om te zwemmen. Tja, zij zwemt buiten, een paar keer per week, dat hoort bij iets wat zij aan het leren is. Allerlei oefeningen en zwemmen in buitenwater opbouwen tot 100 slagen schoolslag (gezond, je bouwt iets op, immuun systeem verbetert etc).

En ik was blij met dit uitje, het doorbrak mijn vrije vrijdag met plannen die ik toch niet ging doen.

Goed plekje toch? Ik was steun en toeverlaat aan de kant, fotografeerde wat, hielp afdrogen en zij zwom tot 75 slagen. Ik was trots.

En toen dit ei , moederziel alleen, hoe moest dat nu? Misschien een vrijdag tip:

Plan alleen wat je ook echt gaat doen, en ga in op spontane plannen van goede vriendin, dan zie je nog eens wat!

Ineke

Vuurtje

Donderdag atelier-dag, tassen-dag, vriendin L -dag, en vuurtjes-dag.
In het atelier is een open haard, en ik zie het als mijn grote taak het vuurtje brandende te houden.

Ik kijk graag naar het vuur, dansende vlammen.

En vandaag piekerde ik wat tussen vuur kijken, naaien, zingen en koffie.

Wat wil ik het kunst vuurtje graag brandend houden!

Ineke

Knopen aannaaien

In een oude taptoe, zie ook eerder bericht, vond ik een knutsel opdracht. Deze is geschreven voor kinderen van 8 - 10 jaar. Ik vraag me af of er nog kinderen zijn die dit zouden kunnen.

Misschien is het mijn taak wel in de toekomst: kinderen weer oude textiele technieken aanleren.
(maar dan in een modern jasje, fietsbellen aannaaien? )
Ineke

Verzamelen van herinneringen

Mijn schoonmoeder heeft alles bewaard, echt alles, en ook de bijbehorende herinneringen.
Haar huis is helemaal vol, niet vol gestouwd, maar geordende oude en nieuwe spullen.
Spullen met verhalen. Spullen uit haar kindertijd, uit de kindertijd van haar kinderen en ook van nu.
Een kijkje in een hoekje van haar woonkamer.

Veel te zien toch? En zo ziet het hele huis eruit, van boven tot beneden. En, mijn liefste schoonmoeder kan alles vinden.
Ik maak regelmatig dankbaar gebruik van haar verzamelingen, zo ook haar bewaarde prachtige oude prentbriefkaarten! Ingezet in een lesboekje. Bij deze alvast één uit die serie.

 Ineke

Graven

Vlak naast mijn bureau waaraan ik werk en denk, graaft de graafmachine grote bergen zand.

De machinist werkt vrolijk door, plast soms tegen een container, babbelt wat met collega en weet niet dat wij ons vreemd voelen door aankomende ontslagen, en door de mededeling dat lieve collega L ernstig ziek is.

Het is een fijne afleiding die graver, en ik krijg ook de hele dag bezoek van collega's aan mijn bureau.
(die niet voor mij komen overigens)
Iedereen wil even kijken en genieten van dat wat er buiten aan bergen zand wordt verplaatst.

Het toetje van de werkdag was een maaltijd met lieve collega P, met wie ik al 23 jaar werk. Dat is 23 jaar creativiteit, persoonlijke betrokkenheid en ons hart voor kunsteducatie in primair onderwijs.

Ineke

Lampion

Jaarlijks strooi ik oranje lampionnen (van de Physalis) in de tuin. Meestal eind oktober.
Dat ziet er altijd leuk uit als je naar buiten kijkt, hoe grijs ook, de oranje lampionnen lijken bloemetjes.
Maar het meest verheug ik me op het moment dat de lampion een skelet is geworden en dat in dat skelet een fel oranje balletje zichtbaar is.
Vandaag was een grote grijze natte dag, maar.......plotseling ontdekte ik ze!

Deze is nog niet helemaal klaar.

Leg er morgen één op mijn werk. Het is zo bijzonder, de kleur, zo fragiel, dat fel oranje glimmende balletje.


Ineke

Kringlopen

Vriendin S en ik deden een rondje langs kringloopwinkels. En ook al kochten we niet zoveel, er is zoveel te zien aan spullen en mensen.

Hondje wacht braaf terwijl zijn vrouwtje alles besnuffelt (niet ons hondje hoor).

Het is geen rommel meer, alles is keurig en kleurig gesorteerd.(eigenlijk heel jammer)

Mijn aankopen: hele oude kwartetspellen, en een geweldig boekje over leer versieren. Hoe ouder we worden hoe meer sentimenten, we zagen namelijk veel spullen van toen wij kind waren, maar inmiddels ook veel spullen die ons deden herinneren aan onze eigen kinderen .

Dit is een kaart uit een oud bloemenkwartet, zo prachtig, op elke kaart een hele mooie tekening van een bloemensoort.

Ineke

Hengsels en rood

Zoals gister aangekondigd hier een andere tas uit mijn collectie.
Model shopper in mooi donker rood leer.

Met zwart/rode zijde gevoerd

In de tas een groot zwart ritsvak van soepel leer om belangrijke spullen in te doen.

En een rood leren vakje voor mobiele telefoon.

Ineke

De Kleptas

Nieuw model tas klaar : De Kleptas
De tas is verkrijgbaar met verschillende kleppen, zodat je kunt variëren. De kleppen bevestig je met vier stevige drukkers.
Het is een schoudertas met stevige band, mooie voeringstof, A4 formaat, ritsvak en mobielvakje.

Dit is een prototype, ga ik eerst testen. Daarna verkrijgbaar!
Morgen een rode tas te koop!

Ineke

Elke dag

Elke dag scheur ik een blaadje af. Het eerste wat ik doe als ik beneden ben.

Poladarium 2012, een scheurkalender met elke dag een polaroid foto van verschillende kunstenaars.
Elke dag een verrassing, prachtig van kleur zoals polaroid foto's zijn.
Gezien en uiteindelijk besteld bij &klevering in Amsterdam.

Ineke

Zonsondergang

Met dit weer gaat de zon prachtig onder. Elke dag opnieuw. Je ziet het alleen niet altijd.

De zon komt ook elke dag weer op.
Dat zijn van die zekerheden in het leven.

Ineke

Slooplicht

Terwijl in Nederland de kunst, en de kunsteducatie gesloopt wordt, is er naast het gebouw van Kunst Centraal ook flink gesloopt. In de zomer hebben we nieuw pand betrokken, prachtig nieuw maar met naast mijn bureau nog een raam waar tegenaan een oude loods. Geen licht op mijn werkplek.

Toen ik vanmorgen op mijn werk kwam was de loods gesloopt en stond mijn bureau (en dat van collega) in een enorme zee van licht.

Dat was wel even schrikken voor de Juffrouw met de groene jurk, gewend in het donker te zitten, beetje peinzend en kijkend in de werkruimte, zat ze nu in het volle licht.
De eerste uren deed ze haar ogen niet open, maar daarna ging ook voor haar een lichte wereld open.

De enorme gele graafmachine sorteerde al het afval, en gooide het elegant in de verschillende containers. Omdat die machines hydraulisch werken zagen de bewegingen er zo soepel uit dat het wel dansen leek.

Door de enorme herrie, kroop Kleine Kiek ook uit zijn leskist, en wilde er direct bij zijn.
Onhandig klom hij tegen het kozijn, om naast de Juffrouw met de groene jurk van het uitzicht te genieten.

Zij zat inmiddels in het zonnetje, helemaal vergeten hoe lekker dat was.

Kiek keek zijn ogen uit, zijn grote droom was zelf zo'n graafmachine besturen.

 

Een lichte dag met dansende graafmachine, dat was het.

Ineke