Van hobbelig naar stromend

Het hobbelige pad met stenen was best een pittig pad.
Gelukkig lag na een kei ook weleens een hoopje grind waar ik dan wat makkelijker overheen trippelde.
Oh ja en soms was er dan toch ook een kuil.
Viel ik er hups gewoon in.
Moest ik daar uitkrabbelen en weer het pad op.
Het is allemaal een enorm proces.
Burn out in combinatie met overgang is natuurlijk geen goed koppel.

Na al die kuilen, kuiltjes, keien, grind, rotsblokken en glibberstenen loop ik nu in stromend water.
Wat heerlijk, ik loop met de stroom mee, af en toe een kuiltje of keitje maar die zijn in een stroom beter te trotseren.

Baan bij de Bso in de natuur met heerlijke kinderen en fijne collega.

En omdat ik daarnaast ook inhoudelijk werk nodig heb om gelukkig te zijn (wil ontwikkelen, verantwoording, me verdiepen, leren) heb ik extra klussen:
- Bso locaties in Urecht inhoudelijk ondersteunen bij herinrichting en (spel) materialen
- lessuggesties schrijven voor Kunst Centraal over verhalen maken met kleuters
-  maandelijks een creatieve activiteit met kinderen (Kids atelier)

Daarnaast verkoop ik zelfgemaakte tassen en lederwaren uit mijn voorraad.
Die is bijna leeg dus vilten tassen in de maak!  Want ik wil zelf blijven scheppen en maken.

Bij deze baan en klussen bepaal ik hoe ik het doe en wat ik wil.
Die rugzak met ervaring gebruik ik om in te zetten en te geven.klinkt goed toch?

Natuurlijk komen er altijd zorgen op je pad.
Maar ik heb het gevoel en de ervaring  weer in een goede stroom te lopen en dan zijn de dingen die op je pad komt makkelijker mee te laten drijven.