Heb het altijd bewaard, en eigenlijk sinds mijn veertiende niet meer gedragen.
Wat doe je ermee? Ik heb geen dochters die ik er blij mee kan maken, en bovendien zouden mijn dochters geen Ineke heten maar Lena en Luka.
Wat doen andere vrouwen met hun naamarmbandjes van vroeger?
Ik pas deze bovendien ook niet meer, ...ha ha dat is nog een bijkomstigheid.
Nu heb ik een zilversmid gemaild met de vraag of ze het kan verlengen met een iets andere ketting zodat het een mooie zilveren armband wordt.Ja, je weet maar nooit, ben nog een beetje aan het verzinnen hoe ik dat dan zou willen.
Mannen dragen ook van deze armbanden, dat doet me denken aan een verhaal over mijn moeder. Zij had op het fietspad een dikke zilveren armband gevonden, met de naam Adrie erop.
Ze belde de politie dat de armband bij haar lag, mocht iemand er naar vragen.
Mijn moeder houdt wel van sieraden, en ze had duidelijk plannen met dat ding ( ik vond het eigenlijk een lelijk ding... beetje grof mannelijk ).
Toen ik op enig moment bij mijn ouders zag ik dat ze de armband om haar pols had, het viel erg op, mooi gepoetst.
Ik keek eens goed, en wat zag ik tot mijn verbazing? Er stond Philip op de armband.
(zo heet mijn vader, dus de naam was me niet vreemd)
Ik moet er altijd nog om lachen, vooral met mijn vader.
Mijn moeder vond het heel normaal, ze wilde hem graag dragen en vond het gek een armband te dragen met de naam Adrie. Dus is ze naar de zilversmid gegaan en gevraagd of hij van Adrie Philip kon maken.
Wat zal die man gedacht hebben. . . .
Ineke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten