'Sinterklaas mag ik plassen'

Te lang thuis, zonder werk maar druk met studie. Dan word je sloom en chagrijnig.
Dus inmiddels weet ik wat dan heel goed helpt. Dus ik whatsappte mijn liefste kleuterjuf op de stage school: 'mag ik weer woensdag, want eh . . . .ik plak ze achter behang hier thuis en zij mij'
Ik kreeg per ommegaande een whatsapp terug: 'ja kom maar, jippie! iets met storm en zee'.
En eerlijk gezelgd telde ik de dagen af. Storm en zee, oeps, ik had een idee en dat nam ik mee.

Op school waren de juf(fen)en kleuters blij me te zien, en dat laten ze altijd zo heerlijk merken.
Het sinterklaas thema was al aan de gang, dus opeen gegeven moment pakten we onder aanmoediging van de kleuters een stoel in.
Gewoon met inpak papier waar de school een enorme rol van heeft. De kinderen hadden helemaal niet door dat het gewoon verjaardag inpakpapier was en eigenlijk had ik het ook niet gezien.

Een heel oplettende jongen checkte wel of de poten niet te zien waren. Want dat mocht echt niet.




Maar nu de storm op zee.
Gewoon met de kleuters in de speelzaal een geleide fantasie (spel) dat we op de boot van Sinterklaas zaten op weg naar Nederland. Juf Annet maakte mij sinterklaas, de kinderen pietjes, en ik maakt haar kapitein van het schip want de hoofdpeit die altijd stuurt was weg
Natuurlijk speelden we dat we over woeste golven voeren, dolfijnen zagen, gingen slapen, klimmen, ochtend gymnastiek, zwemmen en nog veel meer. De kinderen gingen mee in het verhaal.
Niemand was verkleed maar we waren wie we speelden.
Midden in het verhaal kwam een kleine kleuter naar me toe: 'Sinterklaas mag ik gaan plassen'.

Kijk, dan doe je het goed. Ik was gewoon even echt sinterklaas met mijn eigen kleren aan.
Dan smelt ik.

En een pret dat juf Annet en ik hadden tussendoor. . .

Ineke