Amos en Boris

Sinds deze week weten de kinderen in groep 4 dat 19 februari mijn laatste dag in de klas is.
( het was een invalbaan van 6 maanden)
Vandaag sprak ik er kort met de kinderen over.

Leerling J : 'juf, zie ik niet moe uit? ik kan al twee dagen niet slapen omdat ik in bed moet huilen omdat jij weggaat'
Vorige week had ik ze het boek 'Amos en Boris' voorgelezen. Dat vind ik mooiste boek over afscheid, vriendschap en elkaar helpen.



Dus zei ik tegen leerling J : ' Weet je het verhaal van Amos en Boris nog? , die namen afscheid maar vergaten elkaar nooit en kwamen elkaar soms weer tegen".
Leerling J leek gerustgesteld.

Maar toen,...... leerling M:
'Ja maar juf, wij hebben dan 1 juf om nooit te vergeten, maar jij heb 21 leerlingen om nooit te vergeten en als je nieuwe klas krijgt komen er nog meer kinderen bij om nooit te vergeten.......'

Hij had een punt.
Een seconde dacht ik na.....
' lieve schatten, kijk naar me, hoe groot en breed ik ben, hiermee kan ik echt heel veel onthouden '.

Kind M leek gerustgesteld.

Nog 2 weken in deze groep.....