donderdag 1 februari 2018

Fruithapje

Op de koffie, Syrische koffie (zo heerlijk) bij Batool.
Zodra ik binnenkom schilt ze fruit voor me
Niet omdat ik er pipsig uitzie, maar omdat zij eerst fruit eten en dan daarna koffie drinken.
Zij nemen allemaal stukje fruit maar de rest wordt mij op 2 borden aangeboden.
Ik ben dol op fruit.
Zeker op kaki, mango en sinaasappel.......

Terwijl ik begin aan het fruit proberen we elkaar te begrijpen. We gebruiken vertaal apps op de telefoon om dingen te vertalen.
Dat levert soms rare vertalingen op. De gordijnen slapen nog klinkt uit de telefoon.
Gelukkig is daar één van de twee zonen die beetje Nederlands spreekt.
Dan gaat het praten opeens een stuk sneller. Batool heeft zo'n behoefte aan contact dat zoonlief continue bezig is met vertalen.
En ondertussen eet ik fruit.
Ik ruik de koffie al.
Maar mijn fruit is nog niet op.
Zucht.
Ze vindt dat ik ook nog een banaan nodig heb.
Ik leg uit dat dat echt teveel is en zeg lachend dat ze op een moeder lijkt die een peuter fruit geeft.
We lachen. En dat doen we veel.
Ondertussen eet de verplichte halve banaan op.
Inmiddels heb ik het idee dat 4 personen wachten op koffie.
Maar mijn fruithapje is nog niet op.
Ik eet stug door.
Het plezier maakt dat ik al van ze ben gaan houden.
Ze hebben het fijn in onze wijk.
Ondanks de zorgen die er zijn.
Zo nog een half bord fruit.
Oeff
Soms vraag ik wat of zij aan mij.
Tussen de stukken fruit door ben ik.
begonnen aan het opschrijven van woorden.
Batool schrijft er de Arabische betekenis achter.
Wat een lol om de uitspraak.
Nog een half bord te gaan.
Zo keuvelen we door tot mijn bord fruit op is.
Iedereen blij.
En nog even genieten van de koffie.
We zien elkaar zondag.
Ik haal haar dan om half 4 op.
Samen gaan we naar gezellige middag in het AZC voor vluchtelingen vrouwen en autochtone vrouwen.
We kunnen geen woord spreken met elkaar.
Maar met humor en liefde komen we er wel.







1 opmerking: