Timmerpret en nog meer

Door mijn werk, momenteel in de buitenschoolse opvang, maak ik in de vakantie soms lange dagen.
De kinderen( 7,8,9 jaar) hebben vakantie en kunnen dan tussen 8.00 en 18.00 uur bij ons terecht. Onze locatie ligt bij de forten langs de wijk, tussen de bomen en aan het water. Dus echt in de natuur (en in Utrecht).
Dus met prachtige gekleurde bomen om me heen zat ik bij het raam klaar met een kopje thee voor de kinderen. Langzaam stroomde de kinderen dinsdag binnen . Zo'n dag start ontspannen, thee drinkend, tekenen, schilderen, Playmobil, lezen in zitzakken en tenten bouwen met lappen en grote knijpers.
De groep was maar klein, 15 kinderen.
Collega meldde zich te laat ziek, de vaatwasser ging kapot, de wasmachine lekte enorm, er vloog een wiel van de rijdende kar waarop fruit thee enzo. Maar het maakte voor de kinderen niet uit.
Het geheimschrift wat ik de avond ervoor nog snel had gemaakt viel ook in de smaak, er werden geheime briefjes naar elkaar geschreven.
Gelukkig kreeg ik er ook één, van een meisje wat moeite met schrijven heeft en voor wie het een echte puzzel was om dit te schrijven.

HWU  AF   YVU  YVAQ CKKR !
WAT   IS     HET   HEIR    LIIK  !
zooo lieff

Daar was ik blij mee, iedereen genoot van spelen, samen zijn, rust en drukte.
En natuurlijk aten we gezonde nootjes (sssst pepernootjes).
's Middags had ik een timmervrouw gehuurd om tafeltjes met de kinderen te maken.
Het resthout was gebracht door onze overburen in het bos, ZOMO, een dagbesteding voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt.
Veertien kinderen timmerden mee, voor één kind was het te spannend, hij had geen zin en speelde liever met de Playmobil. Helemaal in zijn uppie, alles voor hem alleen op het grote kleed. Alles mag.
De rest timmerde zich een slag in de rondte ( in de aparte ruimte gelukkig) en sommige kinderen met de tong uit hun mond. Er werd op duimen geslagen en er werden duimen gekoeld.
Ik hielp mee met mijn kleine boormachientje om soms een stukje voor te boren.
Ze moesten zoveel spijkers slaan dat ik gewoon medelijden kreeg met die dunne armpjes.
Ze waren niet te stoppen. Sommige hadden nog nooit getimmerd ( ja echt waar).
Twee meiden wilden samen een heel hoog smal tafeltje maken, ze woonde 15 stappen van elkaar dus ze zouden het het tafeltje delen. Bij het ophalen zag ik beide moeders verliefd naar het elegante tafeltje kijken (bij wie kon er nou thuis een plant op?).
Na twee uur was het echt tijd voor thee met crackers en fruit.
De timmerruimte moest even gelucht en ik moest ze wegtrekken om ze aan tafel te krijgen.
Innig tevreden smulde ze van het lekkers en er werd nog maar weinig gezegd.
Van de timmervrouw wilde ze nog weten wat ze allemaal gemaakt had in haar leven. hi hi
Rond half 5 waren de tafeltjes klaar en stonden ze te mooi te zijn bij het raam.
En de kinderen?
Verplicht een frisse neus halen, we zitten immers in het bos en meestal spelen ze heel veel buiten.
Dus, terwijl de invaller een buitenspel met kinderen deed moesten de anderen 3 rondjes om het gebouw rennen voor de frisse neus ( ik checkte de neus).

Kinderen zo trots op hun tafeltje, de ouders ook!
en ik ook.
Morgen weer een dag, vuur maken, broodjes bakken, verder doen waar ze zin in hebben.
Timmeren?

hoe fijn is dit

Als je weet dat al het behang, de laagjes kleuren, de laagjes leven er morgen worden afgehaald. Door een grote behang-afstoom-machine die al staat te popelen.
Laagjes van afgelopen 26 jaar.  Toen een startend gezin, nu een gezin met prachtige volwassen zonen.

Dan is dit toch het enige wat je kunt doen als je alleen op de bank geniet van een serie terwijl de mannen boven al liggen al te snurken.

Dus ik geniet van de rust en vooral van het uitsmeren van rode verf met een hele dikke kwast. Heerlijk.
En dan komen er alleen maar deze woorden.

schoonmoeders kasten

 

Dit is niet in een kringloopwinkel. Dit was de keukenkast van mijn schoonmoeder. Ze woont nu in Utrecht in een woonzorgcentrum voor demente bejaarden. Een prachtig huis met 8 dementen per huis. Ze heeft het er echt naar haar zin. Haar eigen huis helemaal vol met spullen is ze vergeten.

Maar goed, dit was de keukenkast bij Janneke. Hij stond vol met oude, vieze, leuke spullen. In alle blikken zat nog van alles, sommige dingen oud en vies. Alleen de voorste blikken gebruikte ze nog. We hebben vaak gevraagd (ik kwam sinds1985 bij haar over de vloer) of we hem even konden schoonmaken. Maar dat vond ze echt nooit nodig.

Best pittig om dat eind 2018 allemaal te moeten leegruimen. Want haar hele eengezinswoning stond vol met kasten die tot de rand toe gevuld waren.
Maar wel met mooie oude spullen.

Toch is dit een foto waar ik graag naar kijk, alsof ik weer even bij haar in de keuken sta.
Een aantal blikjes staan nu bij ons.

Nog maar eentje, dan hebben jullie wat te kijken.

Het zoeken is al zo fijn.

Afgelopen zomerperiode bezocht ik met manlief en later ook met vriendin best wat Franse kringloopwinkels, vide - greniers, en Emmaüs winkels.
Dan loop ik langzaam, zoekend langs schappen, planken, tafels vol oude spullen.
Tegenwoordig redelijk uitgestald, soort bij soort, materiaal bij materiaal, kleur bij kleur.
Ik raak heel veel aan, voel hoe glad, hoe zacht of ruw. Soms lees ik op de onderkant wat er staat. Dat zegt mij eigenlijk niet veel, maar toch. De letters zijn soms zo mooi, of er staan nog spannende nummers naast.
Ik vraag me vaak af van wie het geweest zou zijn, waar het vandaan komt.

Er lopen ook andere mensen rond, sommige zeer gericht op zoek naar oude lijstjes, of armoedig uitziende mensen die echt de dingen nodig hebben voor hun huishouden.
Ook in de kringloop is er duidelijk verschil tussen arm en rijk.
Bovenstaande foto is van een hele grote Emmaüs, zoveel tafels. Dit waren alleen de huishoudelijke spullen. Er waren andere grote ruimtes met o.a. boeken, kleding, meubels, elektrische apparaten, speelgoed, lampen, huishoud textiel, duurdere antieke dingen.

 

dit waren zeer waardevolle klokken en wekkers ........

 En vaak buiten grote bakken met plastic en tuinspullen. In zo'n bak snuffel ik met gemak 10 min.  En uiteindelijk vind ik dan een prachtige plastic kan voor 40 eurocent.

De hele vakantie stonden daar zelf geplukte (gestolen) zonnebloemen in.



Natuurlijk denken vele mensen wat moet dat mens met al die troep.
Het antwoord is makkelijk, er is zoveel meer wat ik niet koop in de kringloop, toch?😉

( ik geniet er thuis van, geef het cadeau, gebruik het, maak er wat anders van en als ik het zat ben breng het uiteindelijk weer naar de kringloop in Nederland )

Wespenzorg

Ze was heel geconcentreerd bezig, je zag aan haar gezichtsuitdrukking dat het een ernstige zaak was.
Een aantal kinderen keken mee, ook met bezorgde uitdrukking op hun gezicht.
'Ineke, ik heb een zieke wesp gevonden en ik denk dat hij bijna dood is'.
Voor haar lag een wesp op zijn rug. Ze had hem op een zacht papiertje gelegd, met een stik paprika.
'hij leeft nog hoor, soms beweegt ie'.
Ik had sterk het idee dat ie al morsdood was en maakte me geen zorgen over de prikkans.

Onverstoord ging ze door, er speelden 20 andere kinderen om haar heen.
Later was ze van plek gewisseld want ze had de wesp, op aanraden van een ander meisje, in een insecten potje gedaan.
'hij heeft een lekker zacht bedje, anders is het te koud'
Ik vroeg was ze aan het doen was.
'ik voer hem met dit stokje suikerwater'.
Naast haar een stralende stagiaire, zelf extreem bang voor wespen, maar deze wesp zag ze wel zitten.
Dus had ze het meisje geholpen met het maken van suikerwater.
Die druppelde dat zachtjes in de mond van de wesp.

Zou de wesp opleven?