Loslaten en vertrouwen

Vandaag was een herfst dag, voor mij dan. Ik lag uren tevreden onder een dekentje en rommelde wat in huis.
Misschien een soort winterslaap behoefte?
Dan overdenk je het leven, drinkt warme kopjes koffie, knus met man en de jongste zoon(19).
Ik voel me stabiel, vervuld en tevreden.
Natuurlijk is er genoeg om over te piekeren, om voor te zorgen, voor te vechten, en te willen veranderen. Maar het is wat het nu is.

zomer 2001            Links zoon J nu 22, rechts zoon K nu 19.

Neem onze grote zonen, 19 en 22. De oudste heeft zijn hart gevolgd en werkt nog steeds in Zuid Spanje in een hondenasiel. Hij maakt veel mee, leest veel over het leven en hij komt los van alle verwachtingen. Hij leeft in het nu, legt de nadruk om de kleine dingen in het leven. Voor ons ook spannend wat er nog allemaal op zijn pad gaat komen. Maar: loslaten en vertrouwen ......

De jongste is in december 2012 geopereerd aan zijn trechterborst (rechts op de foto te zien).ze hebben toen een beugel achter zijn borstkas geplaatst ( daarmee borstkas uitgeklapt).
Helaas is het met de pijnstilling na de operatie toen enorm misgegaan, de ruggenprik is losgeschoten en K heeft een 50 minuten extreem pijn geleden zonder dat hij dat kon zeggen (in shock).
Morgen vertrekken we weer naar het ziekenhuis in Heerlen, daar halen ze de beugel er weer uit. Een kleinere ingreep. Spannend vooral voor het kind, het kind wat nu steeds droomt over de vorige keer.
Gelukkig wil hij de beugel graag kwijt.


Dus, weer vertrouwen en loslaten!