Het diner van de reigers

Middagje bij vriendin H op de Albert Cuyp in Amsterdam.
En weer, zo rond 18.00 uur, verzamelden de reigers zich, de Amsterdamse reigers.
Die de hele dag rond de Cuyp hangen en hoog op daken staan, hebben dan hun gezamenlijke diner.
Samen nemen ze het visafval door, smullen en trekken zich verder nergens iets van aan.
Ik kon ze weer rustig bekijken, en zag dat ze allemaal anders waren, andere strepen in hun verendek, andere kuif, andere maat.
Het zijn net mensen.

Tulpen van de koude grond

Tulpen, wat ben ik daar dol op.
Vooral die je nu kan kopen, van die dikke van de koude Hollandse grond.

Schoonmoeder

Op bezoek bij mijn schoonmoeder in het huis waar sinds de jaren zestig nooit meer wat is weggegooid.
Vandaag zei ze:' ik ben oud ,er ligt niks meer voor me daarom hecht ik zo aan wat achter me ligt' .

Haaksels

Het fijnst vind ik zomaar beginnen met haken. De laatste tijd komen er dan vreemde figuren en beesten uit.

Atelier dag

Eindelijk weer atelierdag met vriendin L in haar atelier. Zo fijn.
Ik heb patroon gemaakt voor shopper, eenvoudige tas waarin boodschappen vervoerd kunnen worden (of boeken of wat dan ook).
Natuurlijk maken we ze van leer!
Interesse? Houd mijn blog in de gaten.

Lampionnetjes

Eind augustus groeien er planten met oranje lampionnen in onze tuin. Die lampionnen pluk ik en daarmee fleurig mijn huis in de winter op.
In januari strooi ik de gedroogde lampionnetjes in de tuin.
Altijd mooi want de tuin is dan op zo'n kaalst.
In maart/april doen we af en toe wat in de tuin en dan zijn de lampionnen inmiddels een soort skeletten met een oranje balletje erin.
Maar bij een warme winter blijven ze nog een beetje oranje en tref ik ze overal aan.
Zo mooi bij het groene mos!

Dit alles is een jaarlijks terugkerend ritueel.

Achter glas

Hij doet het!
In de zomer prachtige Rod bloemen en daarna mooie bonen.

Borduursels van achteren

Gister avond maakte mijn hart een sprongetje bij het zien van werk van de nieuwe expositie van Rob Scholte.
'Museum de Fundatie toont de ‘Embroidery Show’ van Rob Scholte'
Ik ben niet echt fan hoor van Rob Scholte. Maar wat hij nu heeft verzameld,  dat haf ik willen verzamelen en samenstellen.

Hij heeft sinds 2005 geborduurde schilderijen verzameld en deze binnenste buiten laten inlijsten.  Echt waar!!
Ik verzamel ook al jaren borduurwerken, gebruik ze soms in tassen of voor Ipad hoezen.
Maar waar ik ook altijd heel erg van geniet is de achterkant. Ja echt waar!
De achterkant bestaat namelijk uit de achterkanten van de borduursteek en.......alle afgehechte draadjes. En dat doet iedere borduurster op haar eigen manier. 
De achterkanten van de borduurwerk zien er rommeliger, expressiever uit.
Je ziet precies wat het is, maar het is spannender.

Wat ik het allermooiste vond aan de beelden die ik van zijn tentoonstelling zag waren de series van dezelfde geborduurde afbeeldingen. Ze verschilden van elkaar maar vormden  een geheel.

Als voorbeeld twee foto's van een geborduurd hertje.  De voorkant én de achterkant!

Juf, als het heel erg lang geleden is

Deze foto plaatste ik al vaker, Ineke in 1968 op kleuterschool Zonnewinde in Alkmaar.
Vandaag liet ik deze foto zien aan een groep kleuters.
Ik vraag dan meestal:

Wat zien jullie?
Een jongen die puzzelt.  
Met misjeskleren.
Er zijn jongens die meisjeskleren mooi vinden dat mag gewoon.
Die puzzel heb ik ook.
Zijn er ook meisjes met kort haar.?
Nee dat niet. 
Wie kent dat meisje?
Opeens ben ik het op de foto. ( jij juf?)
Echt waar?
En het is op deze school.
Nee?
Waar dan?
Een school voor kleuters in  Alkmaar.
Is die school er nog?Nee, die school was heel oud en is afgebroken en op die plek staan nu nieuwe huizen.
Was er een aardbeving?
De school is steen voor steen afgebroken denk ik.
Juf, als het heel heel erg lang geleden is dan kan het ook door de oorlog komen met een bom van de slechteriken.
Zo lang geleden is het nou ook weer niet, ik ben pas 53 jaar.
Echt zo oud?


 
 

Dit dus

Films in Fort IV

Wij wonen al 24 jaar met heel veel plezier in Utrecht Lunetten. Een prachtige groene wijk.
Lunetten ligt aan de rand van de Utrechtse Waterlinie, Fort III en Fort IV. Gisteravond werd het fortenseizoen geopend met prachtige verlichte forten en in Fort IV filmpjes van Theo van Delft.
Ik kan het niet goed uitleggen, maar het ging over het leven, of stap voor stap, over alles gaat altijd maar door, over voor alles is een oplossing. Echt zo mooi.
Als je op de site van Theo van Delft krijgt dat zie je direct het filmpje wat ik het alles mooiste vond en graag als kunstwerk op mijn muur thuis geprojecteerd zou zien.
KLIK HIER

De volgende foto's ( met mijn mobiel gemaakt zoals altijd) geven een beeld van de prachtige sfeer.

 

 

Super sluizen

Met vriendin S enorm bijkletsen tijdens een kringloop rondje Leerdam -Tiel.
We troffen een prachtige grote sluis, prins Bernard sluis.
Er ging een enorme boot doorheen.
Het piepte kraakte waaide en plonste.

Anders

Gister viel ik 1 dag in op een zwarte school, 20 kleuters.
Klinkt niet fijn zwarte school maar is wel helder.  Geen blanke kinderen.
In zo'n kleutergroep is zo'n andere dynamiek. In deze groep 10 meiden en 10 jongens maar met hetzelfde temperament. Echt waar!
De meiden waren net zo assertief als de jongens.  Deze meiden piepten niet en lieten zich de kaas niet van het brood eten.
Zelf de allerjongste, net vier jaar.  Ze sprak geen Nederlands (als thuis de moedertaal goed wordt aangeleerd dan is het in de onderbouw tijd om nederlands te leren begreep ik van een leerkracht en dan zijn ze daarna echt tweetalig).
Deze kleine meid ging totaal haar eigen gang, klom overal op en voerde strijd voor een fiets of tentje.
En soms kwam ze even op schoot en zei ze 'mamma mamma'.

Natuurlijk gaat heel anders op een zwarte school.  Extra lestijd met veel aandacht voor taal, woordenschat.
Waar op andere scholen de ouders zelfs de invaller dingen vragen over kind en school, zijn de ouders op deze school wat meer op de achtergrond . Taal spreekt hierbij een belangrijke rol natuurlijk.
En altijd vraag ik me af: wat zou beter voor deze kinderen zijn?
Gemengde school of een zwarte school?
Als ze maar mogen spelen en zich heel erg welkom voelen.

Dit gehaakte meisje krijgt nog een jurk!

Ik ben even haken!

Aardbeien tot aan de deur

De aardbeien man is er weer. Dat wil zeggen dat hij elke woensdag met zijn witte kleine vrachtwagentje door onze wijk rijdt en door een omroepinstallatie schalt.
'aardubeiuh! 2,50 per kilo' (sommige mensen denken dat we een moskee in de wijk hebben omdat zijn toon op het geluid lijkt wat uit de moskee komt)
Het is echt fijn als hij er weer is, dan kopen wij elke wek 2 kilo aardbeien. Ik mix ze met joghurt voor mijn mannen en zelf eet ik graag fruit op brood.
Soms maak ik er een paar potten jam van, of aardbeiprut voor door de yoghurt.

Als sinds de kinderen klein zijn komt hij al langs huis, dat is dus al zeker 16 jaar
(ze zijn nu 20 en 23 jaar).
Omdat wij elke week aardbeien kopen stopt hij voor mijn deur en toetert hij nog een keer extra...

Een ding is wel jammer, het is een viezige man. Hij heeft altijd zo afgekloven peuk in zijn mond, noemt mij schatje en liefje, en gaat ook altijd iets te dichtbij staan. Hij heeft hele vieze handen. brrrr
Daarbij komt dat ik tegenwoordig een shawl omdoe, hij is altijd zo gericht op mijn boezem dat ik me niet fijn voel. Hij, soms met zijn maat, kunnen zijn ogen niet van mijn borsten afhouden. Bah
Sinds dat mijn zoon ook is opgevallen neemt hij het aardbei kopen vaak over.


Jammer toch? Ik fantaseer dan soms dat het een echte aardige boer is, aan wie ik dan op woensdag  een bakkie koffie breng  in zijn vrachtwagentje met een stukje aardbeientaart.
Of dat ik een rondje meerijd om te helpen bij enorme drukte en dat ik dan door die speaker mag roepen of zingen dat er weer heerlijke aardbeien zijn.
Was dat maar zo...

Waar is Banana?

Mijn zoon reist. Inmiddels net zijn Canadees liefje en hun Spaanse hondje Banana.
Zij maakt illustraties en animatiefilmpjes.
Hij vertaalt en schrijft voor websites.

Nu zijn ze geweldige blog begonnen.
Met berichten geschreven vanuit het standpunt van hond Banana.
Ik ben echt trots!

https://dondeestabanana.wordpress.com/

Een vogel in de appelboom

Dit was het boek waar ik gister over schreef en wat ik zomaar van mijn liefste lief kreeg.
Het bestaat uit 52 dubbele bladzijdes met daarop een illustratie van een de tak van de appelboom.JE ziet de appelboom groeien en bloeien en veranderen met de seizoenen. Meer dan 50 verschillende vogels zitten in de boom,elke keer een andere.

Ik stel me voor dat je elke week een bladzijde laat zien in de klas, welke groep dan ook.

Zeeuwse lucht

Afgelopen week verlangde ik erg naar mijn ouders en naar Zeeland.
Dus gingen we vrijdagmiddag om 13.30 uur richting Oost Souburg en reden we vanavond om 19.00 uur weer richting Utrecht, naar huis.
Het was heerlijk. Wat een rijkdom; logeren bij mijn ouders.
En wat deden we zoal?

Een fietstochtje naar Middelburg en langs het kanaal weer terug. Zo heerlijk, fietsen langs het Kanaal door Walcheren. We genoten erg in de mooiste boekwinkel die ik ken (de Drukkerij).
Ik haalde met mijn moeder een gebreide trui uit, maakte er strengen van die later aan de lijn hingen te drogen.
We sorteerden allemaal bolletjes katoen.
We aten heerlijk zelfgemaakte runder ragout met rijst.
We haalden scholfilet bij de visafslag en snuffelden in de kringloop ernaast.

We wandelden over de sluizen in Vlissingen en liepen langs de Westerschelde waar altijd enorme boten passeren. We voerden paardenstekken aan de schapen op die dijk, die schapen kijken dus altijd naar de Westerschelde wat een heerlijke plek om schaap te zijn.

We maakten een groeps-selfie van ons vieren maar ik hield mijn mobiel verkeerd om en toen waren ze mislukt.

We aten een broodje op een geweldige plek op de punt bij sluizen en Westerschelde. 
Ik deed een middagdutje op de bank en mijn moeder in bed, en dronken daarna een bakkie zoals altijd.
Mijn lief fietste nog een keer naar de drukkerij en kocht voor mij een prachtig prentenboek met vogels waarbij ik had staan 'kwijlen' toen we de dag ervoor ook in die boekwinkel waren.
Over dat boek binnenkort meer.
We aten gebakken visjes en dronken nog een bakkie.
We reden naar huis en genieten nu nog na van het fijne korte reisje.

Zoiets en nog veel meer.

Levens boek

Soms heb je al jaren een plan. Meerdere plannen, meerder ideeën.
Een van mijn plannen was het maken van een boek over mijn leven.
Een soort tijdlijn met daarop belangrijke gebeurtenissen en herinneringen.
Ik leef nog en ga niet dood.
Maar ik heb behoefte aan een overzicht.
Dus kocht ik een leeg boek, stempelde de jaren erin.
BOEK VOL
Dus kocht ik nog een leeg boek en stempelde verder. Ik wilde namelijk 100 vol kunnen stempelen.
Maar ook dit boek was opeens vol.

Ik kan dus aan de slag. Als ik me iets herinner kan ik het op de tijdslijn plaatsen.

Straks schrijf ik op de bladzijdes van 2011 dat ik in dat jaar op 3 november begonnen ben met mijn blog Gras van Jonker.





     

Does het schaap

Vandaag met de 26 kleuters een verhaal verzonnen over Does het schaap. Ze vonden het leuk.
Korte versie:
Does liep weg naar de bergen, liep door het gras vol bloemen, hij lust als enige schaap boterbloemen en at zijn buikje rond. Een dutje onder de boom en regendruppels wekte hem. Toen wist hij de weg niet meer. Gelukkig vond boer Maccus hem onder de boom en bracht Does naar zijn eigen stal.

De kinderen kregen daarna de opdracht een tekening over het verhaal te maken.
Ze kregen een stempel van Does op hun tekenblad (ik had een slapende Does en een lopende Does stempel gemaakt). Met Pandakrijt gingen ze aan de slag.

Lentebollen aan zee

Orde

Ik schep weer eens wat orde. 
Materialen voor atelier en juf
Ik wissel, ruim, maak keuzes.
Verzinnen, stapelen en.....puf